Όσον αφορά τα αποτελέσματα, η ΔΑΠ φαίνεται να διατηρεί με διαφορά την πρώτη θέση, παρόλο που και αυτή την χρονιά μια μεγάλη μερίδα των φοιτητών επέλεξε να της γυρίσει την πλάτη, στρεφόμενη όμως σε μια στάση αποχής και απαξίωσης, παρά χειραφέτησης. Σαφή ρόλο στην πτώση των ψήφων της έπαιξαν οι μάχες μηχανισμών και οι κόντρες στο εσωτερικό της, που επιχείρησε να φορτώσει στις πλάτες των συλλόγων και οδήγησαν μάλιστα και σε διπλή πανελλαδική καταγραφή (ΔΑΠ και ΟΝΝΕΔ). Δεν μπορεί, όμως, να παραγνωριστεί η αυξανόμενη αποστροφή του κόσμου προς ό, τι αυτή εκπροσωπεί μέσα στα πανεπιστήμια και η καταδίκη στις συνειδήσεις ενός μεγάλου μέρους της νεολαίας και του λαού του πολιτικού της φορέα, της ΝΔ, με βάση τον ρόλο που καλέστηκε να παίξει στην υλοποίηση των αντιλαϊκών πολιτικών τα τελευταία χρόνια. Η ΠΑΣΠ παρουσιάζει μια αναιμική άνοδο, κατά βάση λόγω του μηχανισμού της στην ΑΣΟΕΕ, όπου φέτος πραγματοποιήθηκαν εκλογές, παραμένοντας, όμως, καταβαραθρωμένη, ακολουθώντας όλο το προηγούμενο διάστημα την πορεία ραγδαίας αποδυνάμωσης του ΠΑΣΟΚ.

Το σίγουρο είναι ότι οι ΔΑΠ και ΠΑΣΠ θα παραμείνουν εκείνες οι δυνάμεις που θα συμβάλλουν τα μέγιστα στην προώθηση της πολιτικής του συστήματος μέσα στις σχολές και θα κάνουν ό, τι περνάει από το χέρι τους για την περαιτέρω διάλυση του φοιτητικού συνδικαλισμού. Από κοινού με αυτές και διάφορα «ανεξάρτητα» μορφώματα, που και σε αυτές τις εκλογές έκαναν την εμφάνισή τους, αναπαράγοντας έναν άκρως αντιδραστικό πολιτικό λόγο.

Δεν γίνεται να περάσει στα ψιλά η όλη προσπάθεια συγκρότησης κυβερνητικού εκφραστή μέσα στις σχολές, μέσω του BLOCO. Προσπάθεια που απέτυχε παταγωδώς να εκφραστεί εκλογικά, τόσο λόγω της αναιμικής της παρουσίας, όσο και της αποδοκιμασίας που εισπράττει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ από τη μεγάλη μάζα της νεολαίας.

Οι κυρίαρχες αριστερές δυνάμεις μέσα στις σχολές περί άλλα τυρβάζουν. Παρά την υποχώρηση του κινήματος που καταγράφεται, συμπεριφέρονται σαν στρουθοκάμηλοι που δεν μπορούν να είναι στοιχειωδώς ειλικρινείς με την πραγματικότητα, για να αποφύγουν τις δικιές τους τεράστιες ευθύνες και να «ντοπάρουν» το δυναμικό τους. Τόσο η ΠΚΣ, όσο και η εκλογική συνεργασία ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ, εμφανίζονται ευχαριστημένες από τα αποτελέσματά τους, πανηγυρίζουν και ζητωκραυγάζουν, ενώ και οι ίδιες υφίστανται απώλειες δυνάμεων. Τα αυξημένα ποσοστά που παρουσιάζουν είναι αποτέλεσμα πτώσης της συμμετοχής και σε κάποιες περιπτώσεις μέχρι και «δημιουργικής αριθμητικής».

Δεν μπορούν να συνεχίσουν να κρύβονται για πολύ ακόμα. Με μια έννοια, είναι οι καθοριστικά υπεύθυνες για τη σημερινή κατάσταση και την αποστροφή της νεολαίας προς τις συλλογικές διαδικασίες. Η ΠΚΣ έχει προωθήσει με συνέπεια τη λογική των συλλόγων-παραμάγαζα, στην υπηρεσία της κατεύθυνσης του ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία μέσω.. κοινοβουλευτικής ενίσχυσης, ενώ ταυτόχρονα φροντίζει οι όποιοι αγώνες να μένουν στο επίπεδο της διαμαρτυρίας προς χάριν της κομματικής της συγκρότησης, αποκλιμακώνοντας τους όταν γίνει ορατό το ενδεχόμενο της σύγκρουσης με το σύστημα και τις πολιτικές του. Οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ και ΑΡΔΙΝ, στη βάση της λογικής του μεταβατικού-κυβερνητικού προγράμματος, για μια ολόκληρη περίοδο σύρθηκαν στην ουρά της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και καλλιέργησαν τις χειρότερες αυταπάτες, ενώ εξακολουθούν να αποθεώνουν το δημοψήφισμα-απάτη. Με την εκλογική τους συνεργασία απομακρύνονται ακόμα περισσότερο από τις ανάγκες του κινήματος, περισσότερο προετοιμάζουν το έδαφος για τις επόμενες κοινοβουλευτικές τους «εφόδους» και ταυτόχρονα γίνονται κανονικά «πλυντήριο» της ΑΡΕΝ, της μέχρι πρότινος, δηλαδή, κυβερνητικής παράταξης.

Για άλλη μια φορά, οι διάφορες αναρχοαυτόνομες ομάδες επέλεξαν να σταθούν απέναντι στους φοιτητικούς συλλόγους, στην καλύτερη περίπτωση προπαγανδίζοντας την αποχή, από κοινού με κάποιους ανεπίστρεπτα ηττημένους (βλ. διακήρυξη μελών της ΚΟΕ). Ενώ σε άλλες περιπτώσεις, αναγόρευσαν ξανά το φοιτητικό κίνημα ως εχθρό τους, προβαίνοντας σε τραμπούκικες και φασιστικού χαρακτήρα επιθέσεις σε Χημείο, Νομική και αλλού.

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις καταγράψαμε 593 ψήφους, κατεβαίνοντας σε 54 σχολές πανελλαδικά. Χαιρετίζουμε τους φοιτητές που μας στήριξαν μέσα σε εξαιρετικά δυσμενείς και πιεστικές συνθήκες, ξεπερνώντας κάθε λογής εκλογικούς εκβιασμούς και ενισχύοντας την κατεύθυνση της Αντίστασης και Διεκδίκησης. Το αποτέλεσμα μας σαφώς και δεν μας ικανοποιεί, γι’ αυτό και δεν θα μπούμε και εμείς στο παιχνίδι εντυπώσεων που εκτυλίσσεται για να αποποιηθούμε τις ευθύνες μας. Η πτώση μας σε ψήφους πιστεύουμε ότι οφείλεται τόσο στη γενικότερη κατάσταση αποσυγκρότησης και την κινηματική αδράνεια, όσο, όμως, και κυρίως στις δικιές μας υποκειμενικές αδυναμίες που έχουν εμφανιστεί το τελευταίο διάστημα, στη μικρή ανάπτυξή μας και τη λειψή μας σύνδεση με τις φοιτητικές μάζες.

Θεωρούμε ότι αυτή η άσχημη κατάσταση των συλλόγων, που αποτυπώθηκε και στις φοιτητικές εκλογές, αλλά κυρίαρχα έγινε φανερή στην αδυναμία ενεργοποίησής τους καθ’ όλη της διάρκεια της χρονιάς, δίνει τη δυνατότητα στο σύστημα μέσα στο επόμενο διάστημα να ξεδιπλώσει ακόμα πιο αμείλικτα και λυσσασμένα την ολομέτωπη επίθεσή του στο σύνολο των δικαιωμάτων της σπουδάζουσας νεολαίας. Στρώνει το έδαφος για την ισχυροποίηση αντιδραστικών τάσεων και απόψεων μέσα στο φοιτητικό σώμα, που στο όνομα της γενικής εναντίωσης σε «κόμματα και παρατάξεις» κηρύσσουν την υποταγή στην κυρίαρχη πολιτική. Καταγράφει την πραγματικότητα ενός κινήματος σε υποχώρηση, ανέτοιμου να δώσει τις αναγκαίες μάχες ενάντια στα σαρωτικά μέτρα που φέρνει το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και τις εφιαλτικές προοπτικές που επιφυλάσσει για τη γενιά μας και όλους τους λαούς της περιοχής η ένταση των ανταγωνισμών και της επιδρομής των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Πρέπει, επομένως, να αναζητηθούν οι όροι και οι αιτίες αυτής της κατάστασης και ο καθένας να τεθεί προ των ευθυνών του.

Πιστεύουμε πως ένας βασικός παράγοντας είναι οι γενικότεροι αρνητικοί συσχετισμοί του εργατικού-λαϊκού κινήματος και η επιδείνωσή τους από την όξυνση της επίθεσης, καθώς και η κινηματική καθίζηση των τελευταίων ετών, σαν αποτέλεσμα των αυταπατών που δημιουργήθηκαν από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση. Την κατάρρευσή τους μετά τις εξελίξεις του καλοκαιριού, διαδέχθηκαν η απογοήτευση και το αίσθημα ανημποριάς, που επιδρούν με ιδιαίτερο τρόπο και στις συνειδήσεις της σπουδάζουσας νεολαίας, που επένδυσε πολλά στη δυνατότητα κυβερνητικής αλλαγής και το δημοψήφισμα.

Υπάρχουν, όμως, και οι «ενδογενείς» όροι του φοιτητικού κινήματος. Η μεταβολή των όρων φοίτησης από τη διαρκή πίεση των αναγκών επιβίωσης και γρήγορης ολοκλήρωσης των σπουδών, καθώς και της αυξανόμενης εντατικοποίησης. Στοιχεία που όσο δεν αντιπαλεύονται, ενισχύουν τον ατομικό δρόμο, την απομάκρυνση από τους συλλόγους, από κοινού με όλες τις δυνάμεις του συστήματος και τις καθεστωτικές παρατάξεις που τους επιτίθενται με μανία. Αλλά για εμάς το καθοριστικό ζήτημα είναι τι φοιτητικό κίνημα έχουμε και προς τα πού βαδίζει. Με τους δεδομένους όρους, αυτό που (δεν) έχουμε καμία απάντηση δεν μπορεί να δώσει στα προβλήματα των φοιτητών και ως εκ τούτου, δεν έχουν κανένα λόγο να το νιώθουν δικιά τους υπόθεση. Γιατί η κυρίαρχη αριστερά μέσα στα πανεπιστήμια έχει φροντίσει, με τη γραμμή της και τον «εικονικό» συνδικαλισμό που προωθεί, αυτό να χάσει κάθε χαρακτήρα μάχης και διεκδίκησης δικαιωμάτων και ελευθεριών, κάθε στοιχείο αντίστασης στην επίθεση και να μετατραπεί αντ’ αυτών σε φορέα συνδιοίκησης και προτασεολογίας στο σύστημα για ένα «άλλο πρόγραμμα σπουδών» και μια «άλλη εκπαίδευση και έρευνα» μέσα σε αυτήν την κοινωνία.

Γι’ αυτό και ως Αγωνιστικές Κινήσεις επιμένουμε στην κατεύθυνση ανασυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος σε νέες βάσεις, με προσανατολισμό αναμέτρησης και όχι συνδιαλλαγής. Παρά τις μικρές μας δυνάμεις, γνωρίζουμε ότι αποτελούμε διακριτή και ξεχωριστή κατεύθυνσ μέσα στις σχολές, με μια λογική Αντίστασης και Διεκδίκησης και μια αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική-αντισυνδιαχειριστική γραμμή που θεωρούμε αναγκαία για να σταθεί η νεολαία στα πόδια της και να δώσει μέχρι τέλους τις μάχες που έρχονται. Γιατί η απογοήτευση και η αδράνεια δεν έχουν μόνιμο χαρακτήρα. Η οργή της νεολαίας και του λαού θα ξεσπάσουν ορμητικά και θα ξαναγίνουν ο εφιάλτης των «από πάνω». Για αυτές τις μάχες θα συνεχίσουμε να προετοιμαζόμαστε σταθερά και αποφασιστικά.