Οι φετινές φοιτητικές εκλογές διεξάχθηκαν σε ένα αρνητικό και αντιφατικό πολιτικά κλίμα, τόσο ειδικά, όσο και γενικά. Έγιναν φανερά, πλέον, στον καθένα τα σημάδια υποχώρησης του φοιτητικού κινήματος, η αναντιστοιχία του με τις προκλήσεις των καιρών, η ανεμπιστοσύνη της μεγάλης μάζας των φοιτητών στα συλλογικά τους όργανα και τις γενικές συνελεύσεις. Γεγονότα τα οποία έρχονται να καθορίσουν οι απροκάλυπτες προσπάθειες εκφυλισμού, αποσυγκρότησης και διάλυσης των διαδικασιών από την πλευρά των καθεστωτικών παρατάξεων (ΔΑΠ-ΠΑΣΠ), αλλά και οι υπονομευτικές λογικές και πρακτικές των δυνάμεων της κυρίαρχης φοιτητικής αριστεράς (ΠΚΣ-ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ). Στους προηγούμενους παράγοντες επικάθονται η κινηματική καθίζηση των τελευταίων χρόνων, η στάση αναμονής, οι εκλογικές αυταπάτες, το χαμήλωμα των απαιτήσεων του λαού και της νεολαίας, σαν αποτέλεσμα όλης της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβερνητική εξουσία και της συγκυβέρνησής του με τους ΑΝΕΛ. Ταυτόχρονα, όλα τα παραπάνω συνυπάρχουν με τη διαρκώς διογκούμενη οργή της σπουδάζουσας νεολαίας για τη δυσβάστακτη πραγματικότητα που βιώνει εντός και εκτός των σχολών, τις αναζητήσεις της, τις δειλές απόπειρες που κάνει για να ορθώσει ανάστημα, κάτι που, όμως, δεν μεταφράζεται αυτόματα σε οργάνωση της πάλης και συλλογική πολιτική απάντηση, με βασική ευθύνη των δυνάμεων που αναφέρονται στο κίνημα. Αυτό πιστοποιεί και η μεγάλη αποχή από τις φοιτητικές εκλογές, γεγονός που καταδεικνύει την όλο και εντεινόμενη αποσυγκρότηση των συλλόγων και πρέπει να θέσει τους πάντες προ των ευθυνών τους.

Για ακόμα μια φορά φέτος οι καθεστωτικές παρατάξεις (ΔΑΠ-ΠΑΣΠ) εισέπραξαν την αποστροφή και την αγανάκτηση της σπουδάζουσας νεολαίας για τις αντιδραστικές πολιτικές που υπερασπίστηκαν και προώθησαν όλο το προηγούμενο διάστημα. Η ΠΑΣΠ φανέρωσε σαφώς ότι έχει πάρει ένα δρόμο χωρίς επιστροφή, ακολουθώντας τη διαδρομή καταβαράθρωσης του ΠΑΣΟΚ. Το ότι έχει φτάσει να γίνεται μέχρι και ανέκδοτο στις συζητήσεις που ανοίγονται στο εσωτερικό των συλλόγων είναι δηλωτικό της πλήρους ανυποληψίας της στα μάτια των φοιτητών, όσο και να κρατιέται ακόμα σταθερά στον αντιδραστικό της ρόλο σε μια σειρά σχολές. Η ΔΑΠ σημείωσε, επίσης, πτώση και καταδικάστηκε για ό, τι σάπιο και αντιλαϊκό εκπροσωπεί από μεγάλη μερίδα της νεολαίας. Παρόλα αυτά, κανείς δεν πρέπει να παραγνωρίζει ότι παραμένει ένας πανελλαδικά συγκροτημένος μηχανισμός στη διάθεση του συστήματος, κυρίαρχος στους φοιτητικούς συλλόγους, με όλο και επιθετικότερες βλέψεις ενάντια στα συμφέροντα και τις ελευθερίες των φοιτητών.

Όσο και αν προσπάθησε η ΑΡΕΝ να κεφαλαιοποιήσει εκλογικά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση, καθώς και το ρεύμα αυταπατών με το οποίο αυτή συνοδεύτηκε, η μικρή ενίσχυσή της αποδεικνύει ότι δεν τα κατάφερε. Της έχει στοιχίσει ακριβά η πορεία αποχώρησης από τους συλλόγους που έχει ακολουθήσει, στα πλαίσια μιας γραμμής ανάθεσης των πάντων στον νέο κυβερνητικό "σωτήρα". Χωρίς να αποκλείεται το ενδεχόμενο να έχει αρχίσει να χρεώνεται ήδη τις αντιλαϊκές υποχωρήσεις της διαχείρισης του ΣΥΡΙΖΑ, ένα από τα βασικά της προβλήματα είναι ότι η ΕΑΑΚ αποτελεί τον βασικό φορέα και εκφραστή- και σε εκλογικό επίπεδο- του ρεύματος στο οποίο θέλει να αναφέρεται, λόγω της αναβαθμισμένης της συγκρότησης, αλλά και της γραμμής συμφιλιωτισμού και "αριστερής πίεσης" προς τη νέα κυβέρνηση, με την οποία κινήθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα. Σε κάθε περίπτωση, δεν θα είναι εύκολο έργο η υλοποίηση της επιδίωξής της ΑΡΕΝ να δομήσει έναν νέου τύπου κυβερνητικό συνδικαλισμό, ο οποίος θα ρίχνει στάχτη στα μάτια και θα δικαιολογεί όλες τις αντιδραστικές επιλογές της συγκυβέρνησης.

Σε γενικές γραμμές, η σχετική συγκράτηση ή και ενίσχυση της υπόλοιπης ρεφορμιστικής αριστεράς (ΠΚΣ-ΕΑΑΚ) αποτυπώνει με αντιφατικό τρόπο τη διάθεση των φοιτητικών μαζών να εκφράσουν την οργή τους και να αγωνιστούν. Όσο, λοιπόν, αναντίστοιχες και αν είναι αυτές οι δυνάμεις με τις διαθέσεις του κόσμου, πρέπει το αποτέλεσμά τους από αυτή τη σκοπιά να αντιμετωπιστεί ως εξέλιξη με θετικό πρόσημο. Μολαταύτα, γνωρίζουμε ότι ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα για αυτές τις δυνάμεις είναι και θα παραμείνει "πουκάμισο αδειανό", διότι ούτε θέλουν ούτε μπορούν να δώσουν πολιτική και συλλογική διέξοδο στις αναζητήσεις και τα προβλήματα της σπουδάζουσας νεολαίας. Γιατί η ΠΚΣ θα συνεχίσει να κινείται στην ίδια διασπαστική, αντικινηματική, κοινοβουλευτική και κομματικά περιχαρακωμένη κατεύθυνση. Γιατί τα ΕΑΑΚ θα συνεχίσουν να κινούνται  με ακτιβισμούς και "αριστερή φασαρία" με βάση την αριθμητική τους δύναμη, χωρίς να μπορούν να κρύψουν, όμως, την απομάκρυνσή τους από τη λογική οικοδόμησης πραγματικού μαζικού κινήματος, καθώς και το μεγάλο πρόβλημα που διαπερνά το χώρο τους, λόγω και των αυταπατών τους για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. 

Συνολικά, αυτές οι δυνάμεις απέδειξαν την πλήρη ανεμπιστοσύνη στην πολιτική τους άποψη, αλλά και στην ίδια τη νεολαία, όταν όλη την εκλογική περίοδο κινήθηκαν με χυδαίο ψηφοθηρικό τρόπο αστικού τύπου, όταν επιστράτευαν εκλογικίστικα διλήμματα του τύπου "ψήφισέ μας για να περάσουμε τη ΔΑΠ", εκβιάζοντας με αυτόν τον τρόπο προοδευτικές συνειδήσεις. Απέδειξαν τη συνδιαχειριστική και συνδιοικητική λογική τους, όταν σε κάποιες σχολές έφτασαν στο σημείο να απαγορεύουν στις Αγωνιστικές Κινήσεις να αναγράφουν στο ψηφοδέλτιό τους ότι δεν συμμετέχουν στα όργανα συνδιοίκησης.

Ως Αγωνιστικές Κινήσεις, καταδικάζουμε τις επιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν την ημέρα των εκλογών σε σχολές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης από στοιχεία που αναφέρονται στον αντιεξουσιαστικό χώρο. Δρώντας με τραμπούκικο και παρακρατικό τρόπο και στο όνομα της "αντιεκλογικής" τους στάσης, δεν δίστασαν να ανακηρύξουν ως εχθρό τους μια διαδικασία του φοιτητικού κινήματος κατακτημένη με αγώνες και θυσίες, με αποτέλεσμα μέχρι και να ματαιωθούν οι εκλογές στην ΑΣΟΕΕ και στο Οικονομικό του ΑΠΘ. Πιστεύουμε ότι το φοιτητικό κίνημα οφείλει να δώσει οργανωμένη απάντηση στις προβοκάτσιες και σε όλους εκείνους που επιβουλεύονται το ίδιο και τις διαδικασίες του και να μη δείξει ανοχή σε αυτούς που προσφέρουν με τη στάση τους τις καλύτερες υπηρεσίες στο σύστημα.

Το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΕΝΟ που υπάρχει στους φοιτητικούς συλλόγους δεν επιτρέπει εφησυχασμούς και χαρές. Οι πανηγυρισμοί των αριστερών δυνάμεων, που με το ένα χέρι ανεμίζουν τη σημαία για να διαφημίσουν το καλό τους αποτέλεσμα, ενώ με το άλλο συνεχίζουν να συμβάλλουν με τη στάση τους στην αποσυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος, ελάχιστα πρέπει να συγκινούν. Ως Αγωνιστικές Κινήσεις, έχουμε πλήρη επίγνωση των ευθυνών που οφείλουμε να αναλάβουμε, των δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε, των αρνητικών συσχετισμών σε όλα τα επίπεδα που είναι σε βάρος μας. Κόντρα στο ρεύμα, όμως, με μια διαρκή προσπάθεια αναβάθμισης της παρουσίας και της συγκρότησής μας, θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την κοινή δράση μέσα στο κίνημα, για να δυναμώσει η κατεύθυνση της αντίστασης και διεκδίκησης, για να βγει μαχητικά η νεολαία στο προσκήνιο των αγώνων, σε σύνδεση με το λαό και την εργατική τάξη.

Γιατί αν κάτι παραμένει ύψιστο διακύβευμα, αυτό είναι η επιβεβαίωση του συνθήματος "στη μάχη της γενιάς μας θα βγούμε νικητές, εμπρός για εξεγέρσεις και ανατροπές". Και εμείς, έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνάμεις της νεολαίας, πιστεύουμε ότι αργά ή γρήγορα,σε όλες τις μάχες που θα καλεστεί να δώσει ενάντια στο σύστημα και την πολιτική του, θα το επιβεβαιώσει και θα το κάνει πράξη στο δρόμο!