ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ

Η περίοδος που διανύουμε διακρίνεται από την ένταση και το προχώρημα της επίθεσης σε όλες τις πτυχές της ζωής του λαού και της νεολαίας από μεριάς συστήματος. Παρά τα οξυμένα ζητήματα που του δημιούργησε η έλευση της πανδημίας οξύνοντας τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις του, το σύστημα σε παγκόσμιο επίπεδο το είδε σαν μια ευκαιρία να περάσει μια επίθεση άνευ όρων στην εργατική τάξη και τους λαούς. Όπως σωστά είχαμε επισημάνει, η περίοδος της πανδημίας δεν θα αποτελούσε κάποια παρένθεση και καμία επιστροφή στην κανονικότητα δεν θα υπήρχε. Η επιστροφή στην κανονικότητα που διατυμπανίζουν δεν είναι τίποτε άλλο από την υλοποίηση της επίθεσης που κατάφεραν να περάσουν, το περαιτέρω προχώρημα και το ανέβασμα της επιθετικότητας όσον αφορά τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες.

Το τέλος της περσινής πανελλαδικής διαδικασίας των Αγωνιστικών Κινήσεων σημαδεύτηκε με νέο λουκέτο στις τότε μισό – ανοιχτές σχολές, μετά από πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και την επιβολή ενός νέου και πιο σκληρού lockdown. Η νέα καραντίνα μετατράπηκε πολύ γρήγορα σε απότομη όξυνση της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής, με την προσπάθεια από μεριάς συστήματος φίμωσης των όποιων προοδευτικών απόψεων και με το βγάλσιμο στην παρανομία της όποιας πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης. Σε όλο αυτό το διάστημα η νεολαία μπήκε στο στόχαστρο του συστήματος ακόμα πιο έντονα. Οι φοιτητές έχοντας χάσει τους μαζικούς τους χώρους και απομονωμένοι στα σπίτια και στις πόλεις τους, ήρθαν αντιμέτωποι με την συνέχιση της τηλεκπαίδευσης, τον ωμό αποκλεισμό από την εκπαιδευτική διαδικασία, την περαιτέρω εντατικοποίηση των όρων σπουδών τους, την όξυνση της καθηγητικής αυθαιρεσίας.

Η κατάθεση του νόμου Κεραμέως τον Δεκέμβρη και η μετέπειτα ψήφισή του τον Φεβρουάριο έδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την πολιτική απόφαση της κυβέρνησης να κρατήσει τα Πανεπιστήμια κλειστά ώστε να μπορέσει να προχωρήσει την επίθεση με όσο το δυνατόν λιγότερες αντιδράσεις. Ο νόμος Κεραμέως – Χρυσοχοίδη αναγνωρίστηκε σωστά από τις Αγωνιστικές Κινήσεις (πριν ακόμα κατατεθεί) ότι έρχεται να αποτελέσει έναν από τους πιο ταξικούς νόμους των τελευταίων δεκαετιών μιας και ερχόταν να φέρει στα πανεπιστήμια και συνολικά στην εκπαίδευση διακαείς πόθους του συστήματος. Η θέσπιση των ορίων σπουδών στα ν+2 χρόνια και η θέσπιση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής έρχονταν να υπηρετήσουν την κατεύθυνση δημιουργίας ενός πανεπιστημίου που θα μπαίνουν λίγοι και θα βγαίνουν ακόμα λιγότεροι. Παράλληλα ο νόμος 4777 έφερνε και μια σειρά από κατασταλτικά μέτρα στην προσπάθεια να οχυρωθεί από παντού για να κόψει εν τη γενέσει τις όποιες αντιδράσεις και τις όποιες φωνές αντίστασης γεννηθούν από αυτήν την κατάσταση. Οι πειθαρχικές διώξεις φωτογράφιζαν την συνδικαλιστική δράση, με την παράλληλη εγκατάσταση καμερών και καρτών εισόδου για να ελέγχουν την όποια κίνηση μέσα στου χώρους των Α.Ε.Ι αλλά και την θέσπιση της Ο.Π.Π.Ι για να ελέγχει και να τρομοκρατεί τους φοιτητές όταν και όποτε χρειαστεί.

Η οργή και η αγανάκτηση ωστόσο, που είχε συσσωρεύσει η σπουδάζουσα νεολαία όλο το προηγούμενο διάστημα (αστυνομοκρατία, πρόστιμα, δολοφονική πολιτική όσον αφορά το ζήτημα της διαχείρισης της πανδημίας, περαιτέρω φτωχοποίηση και χτύπημα δικαιωμάτων) συμπυκνώθηκε στην ψήφιση του νόμου 4777. Μετά από πάρα πολλά χρόνια, σε πανελλαδικό επίπεδο, κρίσιμη μάζα της νεολαίας κατέβηκε στον δρόμο και εναντιώθηκε στην κυβερνητική πολιτική δείχνοντας τις αγωνιστικές της διαθέσεις, με την διεξαγωγή μαζικών διαδηλώσεων, κυρίως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αμφισβητώντας τα πρόστιμα, το καθεστώς αστυνομοκρατίας και καταστολής, που είχε προηγηθεί στις διαδηλώσεις του Πολυτεχνείου και της επετείου δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, σπάζοντας τις απαγορεύσεις των 100 ατόμων που είχε επιβάλει η αστυνομία, στέλνοντας ελπιδοφόρα μνήματα σε όλο τον λαό, καταφέρνοντας να καθυστερήσει πτυχές της επίθεσης (νόμος Χατζηδάκη) και δημιουργώντας ευνοϊκότερες συνθήκες συνολικότερα για το λαϊκό κίνημα.

Ως Αγωνιστικές Κινήσεις από την αρχή βάλαμε την κατεύθυνση ανατροπής αυτού του νόμου, την αναγκαιότητα διεξαγωγής γενικών συνελεύσεων σε κάθε σχολή σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί κεντρικό μέτωπο αντιπαράθεσης με την Κυβέρνηση με αιχμή τον νόμο σε αντιπαράθεση με τις υπόλοιπες δυνάμεις οι οποίες από πολύ νωρίς έβαζαν τον νόμο ως συμπλήρωμα στο πρωταρχικό τους αίτημα για άνοιγμα των σχολών. Πολύ γρήγορα ξεκαθαρίστηκαν και οι διαθέσεις των υπόλοιπων δυνάμεων με την κυρίαρχη αριστερά (κυρίως ΚΝΕ) αμέσως μετά την ψήφιση του νόμου να εμφανίζουν το αίτημα της «μη εφαρμογής» και να μεταθέτουν όλη την πάλη των φοιτητών σε Πρυτανείες και συγκλήτους κάμπτοντας τις αγωνιστικές διαθέσεις των φοιτητών. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα σε πόλεις που υπήρχαν μεγάλες διαδηλώσεις να πάψουν να υπάρχουν με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Αθήνας που κηρύχθηκε σιγή ιχθύος αλλά και το αποτράβηγμα αυτών των δυνάμεων συνολικά από τις κινητοποιήσεις. Παρόλο που παλέψαμε αρκετά θαρρετά την άποψη αυτή με την ταυτόχρονη συγκρότηση πρωτοβουλιών σε μια σειρά από πόλεις και την ενεργή συμμετοχή αρκετού κόσμου, δεν μπορέσαμε να σπάσουμε το κλίμα που διαμορφωνόταν και να βάλουμε την γραμμή μας για την συνέχιση των κινητοποιήσεων. Ωστόσο στην Θεσσαλονίκη με την πίεση που ασκήσαμε εμείς και άλλες δυνάμεις αλλά και με την τροπή που πήρανε τα πράγματα μετά την απόφαση του συστήματος για χτύπημα των καταλήψεων στην πρυτανεία οι κινητοποιήσεις συνεχίστηκαν. Όπως επίσης και στα Γιάννενα όπου κυρίως με δική μας συμβολή υπήρχε συνέχιση των διαδηλώσεων. Η αδυναμία διεξαγωγής γενικών συνελεύσεων με βάση τo lockdown αλλά και την αποσυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων και την μη εμπιστοσύνη των φοιτητών στα συλλογικά τους όργανα εμπόδισε το να πάνε παραπέρα οι διαθέσεις των φοιτητών και να δημιουργηθεί κεντρικό μέτωπο αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση. Ειδικά μετά την ανακοίνωση για αναβολή της εγκαθίδρυσης της Ο.Π.Π.Ι στα πανεπιστήμια υπήρξε νηνεμία.

Το τέλος της καραντίνας και η επιστροφή στην κανονικότητα σηματοδότησε το περαιτέρω προχώρημα της επίθεσης σε όλα τα μέτωπα. Από το μέτωπο της υγείας, της εργασίας, της εκπαίδευσης, της ασφάλισης, των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών η κανονικότητα που διατυμπάνιζαν σήμανε την εφαρμογή όλων των αντιδραστικών νόμων και διατάξεων που είχαν ψηφίσει αλλά και την εξαγγελία νέων. Η κυβέρνηση με ταχύτατους ρυθμούς έτρεξε να υλοποιήσει τον νόμο Κεραμέως στην εκπαίδευση με την θέσπιση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής και τον ωμό αποκλεισμό 40.000 μαθητών εκτός τριτοβάθμιας. Η επιτυχία αυτού του μέτρου, μιας και αποτέλεσε έναν από τους μεγαλύτερους ταξικούς κόφτες δεκαετιών, άνοιξε αμέσως την όρεξη σε παράγοντες του συστήματος να ανακοινώσουν συγχωνεύσεις και κλεισίματα σχολών με βάση τις 16.000 θέσεις που έμειναν κενές. Στα πολύ θετικά και οι πρωτοβουλίες που πήραμε για κινητοποιήσεις ενάντια στην ΕΒΕ πριν και μετά το καλοκαίρι ιδιαίτερα στην Αθήνα, στην προσπάθεια να αναδειχθεί η ικανότητά μας να ανοίγουμε πολιτικά ζητήματα που θεωρούμε κρίσιμα, ακόμη κι αν χρειαστεί να κινηθούμε μόνοι.

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ – ΠΩΣ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ

Η έλλειψη μαζικού χώρου για πάνω από ενάμιση χρόνο και η κατάσταση απομόνωσης που διαμόρφωσε η καραντίνα δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει το δυναμικό μας και την δουλείας μας. Ωστόσο στις κινητοποιήσεις ενάντια στον νόμο Κεραμέως καταφέραμε να έρθουμε σε επαφή ξανά με τον φοιτητόκοσμο, να επικοινωνήσουμε πλατιά την άποψή μας και μέσω των πρωτοβουλιών και των κινήσεων μας να βρεθούμε με μια σειρά από νέους αγωνιστές. Η περίοδος των φοιτητικών κινητοποιήσεων ανέδειξε την αναγκαιότητα ενίσχυσης της άποψής μας τόσο πολιτικά όσο και οργανωτικά. Όπως αναφέρεται και πιο πάνω παρόλες τις προσπάθειες μας οι μικρές μας δυνάμεις και η σχετικά μικρή μας εμβέλεια δεν μας επέτρεψαν να θέσουμε διαφορετική γραμμή με διακριτό πολιτικό στίγμα και να αντιστρέψουμε την πορεία των πραγμάτων. Στο νέο τοπίο στο οποίο και διαμορφώνεται μέσα στις σχολές και στα νέα ζητήματα τα οποία και προκύπτουν με βάση την επίθεση που ανοίγει και προχωράει το σύστημα είναι ανάγκη οι Αγωνιστικές Κινήσεις να δυναμώσουν και να εμβαθύνουν την άποψή τους σε όλα τα ζητήματα. Οι περσινές κινητοποιήσεις αποτέλεσαν μια θετική παρακαταθήκη μιας και στο επίπεδο της άποψης και της αντιπαράθεσης κάναμε αρκετά βήματα, εξειδικεύσαμε την άποψή μας και παράξαμε αρκετό υλικό (αντιμαθήματα, γραμμή μη εφαρμογής, γνώση, αντιπαράθεση με αναρχία, κλπ). Ο φοιτητόκοσμος δέχεται μια συντονισμένη και σκληρή επίθεση από μεριάς συστήματος και οι διεργασίες που συντελούνται είναι αρκετές. Πρέπει να επικοινωνήσουμε πλατιά την άποψή μας. Η εφαρμογή του νόμου και το προχώρημα της επίθεσης έχει ανοίξει ένα κεντρικό επίδικο με την κυβερνητική πολιτική και την ίδια στιγμή σε μια σειρά από σχολές ανακύπτουν και θα συνεχίσουν να ανακύπτουν μια σειρά από ζητήματα. Σκοπός μας και στόχος μας είναι η ανάδειξή τους και η σύνδεση με την κεντρική επίθεση που διεξάγεται.

ΣΤΟΧΟΙ – ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΠΑΛΗΣ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ

ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΚΕΡΑΜΕΩΣ – ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Κεντρικό μέτωπο επίθεσης στην εκπαίδευση και τομή στο χτύπημα των δικαιωμάτων των φοιτητών έχει ανοίξει η ψήφιση του νόμου Κεραμέως 4777 με όλες τις αντιδραστικές του διατάξεις. Από την αρχή ψήφισής του το ιεραρχήσαμε ως κύρια προμετωπίδα στις παρεμβάσεις και στις κινήσεις μας και βάλαμε την κατεύθυνση της πάλης για την ανατροπή του ως το μόνο αίτημα που πατάει πραγματικά στην κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσει το φοιτητικό κίνημα για να ανακόψει την επίθεση που δέχεται. Είναι η μόνη γραμμή που μπορεί να αντισταθεί στην παρατεταμένη όρθωση ταξικών φραγμών και να διεκδικήσει δωρεάν παιδεία. Παράλληλα ιεραρχούμε πολύ ψηλά την σύνδεση του αιτήματος της πάλης για την ανατροπή του ν. Κεραμέως 4777 με την ταυτόχρονη προσπάθεια σύνδεσης αυτής της πάλης με τα σύμμαχα στρώματα των φοιτητών (μαθητές ,εκπαιδευτικοί) στην προσπάθεια συγκρότησης ενιαίου εκπαιδευτικού μετώπου.

ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ – ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΝΟΜΟ ΚΕΡΑΜΕΩΣ

Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω το παρατεταμένο λουκέτο στις σχολές είχε και σαν πτυχή την πολιτική απόφαση της κυβέρνησης για να μπορέσει να περάσει την επίθεση του νόμου Κεραμέως. Το άνοιγμά τους σηματοδότησε την εφαρμογή αυτής της επίθεσης και την εξειδίκευσή της σε κάθε σχολή. Η απόφαση του υπουργείου ήταν η μη ύπαρξη κανενός υγειονομικό μέτρο και ταυτόχρονα η εργαλειοποίηση του υγειονομικού προβλήματος με σκοπό να φέρει ελέγχους και face control, ώστε να λειάνει και να στρώσει το έδαφος για την είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας και των καρτών εισόδου. Το υπουργείο έδωσε σε κάθε πρυτανεία την επιλογή της εφαρμογής αυτού του μέτρου με την δυνατότητα πρόσληψης έξτρα προσωπικού. Γρήγορα φάνηκαν οι διαθέσεις των Πρυτανειών, με μια σειρά από τμήματα να συγκροτούν από μόνες τους πανεπιστημιακή αστυνομία (ΕΚΠΑ και ΑΣΣΟΕ). Σε άλλα πανεπιστήμια (π.χ. ΑΠΘ, ΧΑΝΙΩΝ, ΞΑΝΘΗΣ) οι έλεγχοι γίνονταν έξω από τα πανεπιστήμια φέρνοντας ακόμα πιο κοντά το μέτρο των καρτών εισόδου. Μέσα στις διατάξεις για τα EDUPASS και τους ελέγχους πιστοποιητικών αμέσως μπήκε και η πτυχή προχωρήματος των πειθαρχικών για όσους φοιτητές αρνηθούν να δείξουν ή εμποδίσουν αυτούς τους ελέγχους. Ταυτόχρονα, στο Πανεπιστήμιο Χανίων φοιτητής κλήθηκε σε απολογία για αφισορρύπανση, που αποτελεί πλευρά των πειθαρχικών διώξεων του νόμου Κεραμέως, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι αυτός ο νόμος όχι μόνο δεν θα μείνει στα χαρτιά αλλά ήδη εφαρμόζεται με μεγάλη ταχύτητα. Διεκδικούμε πραγματικά μέτρα προστασίας για τους φοιτητές και προσπαθούμε συνεχώς να αναδεικνύουμε ότι αυτό που προχωράει δεν έχει καμία σχέση με την προστασία μας αλλά είναι άμεση εφαρμογή των μέτρων της κυβέρνησης.

ΠΤΥΧΙΟ ΜΟΝΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ

Παλεύουμε ώστε το πτυχίο να αποτελεί την μόνη προϋπόθεση για δουλειά. Εδώ και πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα το σύστημα έχει κατορθώσει να επιφέρει σημαντικά πλήγματα στην ενιαιότητα που κατοχύρωναν τα πτυχία μας. Οι κύκλοι σπουδών, οι πιστωτικές μονάδες και τα ECTS, το bachelor-master, o ατομικός φάκελος προσόντων, η λεγόμενη «δια βίου μάθηση» είναι οι προσπάθειες χτυπήματος των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων σε μια προσπάθεια σύνδεσής τους με την εργασιακή ζούγκλα που διαμορφώνουν. Ο νέος εργαζόμενος πρέπει να γνωρίζει από τις σπουδές του ότι η δουλειά δεν αποτελεί κάποιο δικαίωμα αλλά μια ευκαιρία που μόνο ο καλύτερα καταρτισμένος και εξειδικευμένος θα μπορεί να έχει πιθανότητες να κυνηγήσει, ώστε να προετοιμαστεί για τα ελαστικά ωράρια, για τις ατομικές συμβάσεις, για την μη πληρωμή και την ανεργία. Παράλληλα, η περίοδος της καραντίνας άνοιξε την όρεξη σε διάφορους παράγοντες του συστήματος και του μεγαλοκαθηγητικού κατεστημένου να κάνουν λόγο για κορονοφοιτητές οι οποίοι μη όντας σωστά καταρτισμένοι και εκπαιδευμένοι, λόγω της τηλεκπαίδευσης, θα πρέπει να κάνουν αναπληρώσεις, να χάσουν εξάμηνα μέχρι και να πάρουν διαφορετικά πτυχία από τους προ καραντίνας φοιτητές. Πλάι σε αυτούς και η ΚΝΕ όπου την περσινή χρονιά έκανε προμετωπίδα της ζητήματα περί χαμένης γνώσης φτάνοντας να ζητάει και η ίδια αναπληρώσεις

ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ – ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΟΙΓΜΑΤΟΣ ΜΕΤΩΠΩΝ

Το βασικό όργανο των φοιτητών είναι οι γενικές τους συνελεύσεις. Σε κάθε σχολή και σε κάθε σύλλογο θέτουμε ζήτημα γενικών συνελεύσεων με αιχμή τον νόμο Κεραμέως. Σε κάθε σχολή προσπαθούμε να ανοίξουμε ζητήματα και εστίες αντίστασης με βάση τα ιδιαίτερα ζητήματα που θα ανοίξει η επίθεση στην εκπαίδευση, με την ταυτόχρονη προσπάθεια σύνδεσής τους με τον νόμο Κεραμέως. Υπερασπιζόμαστε της γενικές συνελεύσεις απέναντι σε κάθε προσπάθεια εκφυλισμού τους, προσπεράσματος απαρτίας και αποφάσεων χωρίς καθόλου μαζικότητα. Θέτουμε την αναγκαιότητα μαζικοποίησής τους και ανοίγματος των πολιτικών ζητημάτων. Προσπαθούμε να σπάμε τα αυστηρά χρονοδιαγράμματα και τις συνελεύσεις φαστ -τρακ που θέλουν να επιβάλλουν οι υπόλοιπες δυνάμεις ώστε να μην ανοίξουν τα πολιτικά ζητήματα. Παράλληλα προσπαθούμε να σπάμε το απολιτίκ κλίμα που προσπαθούν να περάσουν τόσο συστημικές όσο και ρεφορμιστικές δυνάμεις. Χρεώνουμε και ανεβάζουμε την αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του ρεφορμισμού για το κλίμα ανάθεσης που καλλιεργούν και σπέρνουν για τα ζητήματα της μη εφαρμογής του νόμου και το πως επέδρασσαν στις περσινές κινητοποιήσεις, για τα ζητήματα αποδοχής των ελέγχων αναγνωρίζοντάς τους μέχρι και ως υγειονομικά μέτρα και για την πλήρη σιγή τους όσον αφορά τον νόμο Κεραμέως.

ΘΕΤΟΥΜΕ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΣΤΑ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΑ

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια απουσιάζει η συζήτηση στα φοιτητικά αμφιθέατρα για τα ζητήματα του ιμπεριαλισμού και του πολέμου. Η όξυνση των ανταγωνισμών σε παγκόσμιο επίπεδο μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και η ολοένα και μεγαλύτερη πρόσδεση της χώρας μας στον άρμα των Αμερικάνων γεννάει πάρα πολλούς κινδύνους για τον λαό μας αλλά και ταυτόχρονα για τους λαούς στην περιοχή. Η παρέμβαση των Αμερικάνων στην περιοχή σε μια προσπάθεια αποκλεισμού και περίσφιξης του κύριου ανταγωνιστή του, την Ρωσία, πυροδοτεί μια σειρά από μωροφιλοδοξίες, διενέξεις και αυξάνει συνεχώς το ενδεχόμενο του πολέμου. Η χώρα μας όντας εξαρτημένη έχει αποφασίσει να δώσει γη και ύδωρ στους Αμερικάνους φονιάδες με την ελπίδα να κερδίσει πόντους στην ολοένα εντεινόμενη αντιπαράθεση με την Τουρκική αστική τάξη. Η νέα συμφωνία για τις βάσεις 5ετούς διαρκείας με την δυνατότητα επ’ αορίστου επέκτασής της μετατρέπει την χώρα σε μια απέραντη βάση. Είναι ανάγκη ο λαός και η νεολαία να συγκροτήσουν μέτωπο ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο. Μέσα στις σχολές και ενόψει πολυτεχνείου πρέπει να ξαναμπεί έντονα το στοιχείο της αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Να θυμίσουμε στους συμφοιτητές μας ότι πέρα από το σύνθημα ψωμί – παιδεία – ελευθερία υπήρχαν και τα συνθήματα έξω το ΝΑΤΟ και οι Αμερικάνοι και ότι όποια απόφαση παίρνεται σε αυτήν την χώρα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με εντολές από ξένα κέντρα και αφεντικά.

ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ

Συμπλήρωμα της ολομέτωπης επίθεσης που δεχόμαστε είναι η πολιτική της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Μιας πολιτικής που στόχο έχει να χτυπήσει κάθε δημοκρατική και συνδικαλιστική ελευθερία, και να ετοιμάσει το κράτος, μέσα από νόμους και μηχανισμούς, να χτυπήσει την όποια προσπάθεια οργάνωσης των εργαζομένων. Στην διάρκεια της καραντίνας και στις συνθήκες που αυτή διαμόρφωσε το σύστημα βρήκε την ευκαιρία να οξύνει αυτή την πολιτική και να βγάλει στην παρανομία την συνδικαλιστική και οργανωμένη δράση. Η επιστροφή στην κανονικότητα συνοδεύτηκε με την διευκρινιστική εγκύκλιο του νόμου Χατζηδάκη για το ζήτημα του χτυπήματος των απεργιών και με την ανακοίνωση της προθεσμίας για το φακέλωμα των συνδικαλιστικών ενώσεων. Συνοδεύτηκε επίσης από την άγρια καταστολή σε μια σειρά από διαδηλώσεις. Από την κήρυξη της απεργίας των εκπαιδευτικών παράνομη, από τις εξαγγελίας για ασφυκτικό έλεγχο στους φοιτητικούς συλλόγους και εισαγγελική παρέμβαση για την κινητοποίηση στην κοσμητεία του πολυτεχνείου Χανίων. Όπως επίσης το σύστημα έστειλε το μήνυμά του με το ξεκίνημα της δίκης των δεκάδων συλληφθέντων του πολυτεχνείου και της 6 Δεκέμβρη για την πολιτική τους δράση. Είναι σίγουρο πως το σύστημα θα προσπαθήσει με κάθε νομικό και κατασταλτικό τρόπο να χτυπήσει μέχρι και μικρές απόπειρες οργάνωσης φοιτητών και εργαζομένων. Απέναντι σε αυτό μόνο οι αγώνες και η αλληλεγγύη από τον υπόλοιπο λαό, η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών μπορεί να βάλει φραγμό. Πρέπει να υπερασπιστούμε τους συλλόγους μας απέναντι στην κρατική παρέμβαση και το λαϊκό άσυλο των αγώνων σε οποιαδήποτε καταπάτηση από τους μηχανισμούς καταστολής.