Η αμέσως προηγούμενη πανελλαδική διαδικασία των Αγωνιστικών Κινήσεων πραγματοποιήθηκε λίγους μήνες μόλις μετά τις εκλογές του Ιούλη, όπου η Νέα Δημοκρατία πήρε τη σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Η χρονιά που πέρασε μας έθεσε αναβαθμισμένα καθήκοντα με βάση την επίθεση στην εκπαίδευση, αλλά και τα υπόλοιπα μέτωπα που άνοιξε το σύστημα. Από αρκετά νωρίς καλεστήκαμε να πάρουμε πρωτοβουλία για διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων κατά τη διάρκεια της εξεταστικής (Σεπτέμβρης 2019), με βασικό θέμα τις εξαγγελίες του Υπουργείου Παιδείας (βάση 10, διαγραφές κα) και τη νομική κατάργηση του Λαϊκού Ασύλου, στα μέσα του καλοκαιριού του 2019. Ζητήματα που και σήμερα αποτελούν αιχμές για το φοιτητικό και μαθητικό κίνημα, σκληρούς ταξικούς φραγμούς για τους φοιτητές – μαθητές από τις πιο φτωχές και λαϊκές οικογένειες και απαιτούν μία μαχητική – μαζική απάντηση.

Η περσινή ακαδημαϊκή χρονιά βρήκε τους συλλόγους να κάνουν κάποια πρωτόλεια βήματα στη συγκρότησή τους, μετά από χρόνια μακράς αποσυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος. Μαζικές γενικές συνελεύσεις σε σχολές που είχαν να γίνουν χρόνια, καθώς και καταλήψεις και διαδηλώσεις. Ήδη στο προηγούμενο συντονιστικό είχε γίνει συζήτηση για την αναντιστοιχία κόσμου στη γενική συνέλευση και μετέπειτα στην κατάληψη, για τις ευθύνες της κυρίαρχης αριστεράς για το κλείσιμο του αγώνα που δόθηκε Οκτώβρη – Νοέμβρη (βλ. πανελλαδική μέρα, κοινά πλαίσια ΚΝΕ-ΕΑΑΚ), καθώς και για την πάλη που πρέπει να δοθεί για την ανατροπή του αρνητικού συσχετισμού στο κίνημα.

Συνοψίζοντας για την περσινή χρονιά, απ’ το συντονιστικό κι έπειτα, το δυναμικό μας έδωσε αρκετές και σημαντικές μάχες. Πρωτοστατήσαμε στα γεγονότα στην ΑΣΟΕΕ, κοντράραμε το λοκ-άουτ που είχε στόχο να χτυπήσει τις συλλογικές διαδικασίες των φοιτητών. Προσπαθήσαμε να καλεστούν άμεσα διαδηλώσεις αλληλεγγύης, σε όσες πόλεις παρεμβαίνουμε, την ίδια στιγμή που φοιτητές ήταν εγκλωβισμένοι στο κτίριο της ΑΣΟΕΕ, περικυκλωμένοι από δυνάμεις καταστολής. Συνέχεια της δράσης μας αποτέλεσε η παρέμβαση μας στις εκδηλώσεις, διαδηλώσεις τις ημέρες του Πολυτεχνείου, όπου κόντρα στο κυρίαρχο κλίμα που επέβαλλε η αριστερά μέσα στις συνελεύσεις (συζήτηση μόνο για την εκπαίδευση) θέσαμε τα ιδεολογικά, πολιτικά ζητήματα της εξέγερσης και τη σύνδεσή τους με το σήμερα και τα γεγονότα της ΑΣΟΕΕ. Ανοίξαμε αντιπαράθεση στο νομοσχέδιο για την αξιολόγηση των ιδρυμάτων από τη σκοπιά ότι στρώνει το έδαφος για πιο σκληρά και ταξικά μέτρα, σκληραίνει τον πολιτικό έλεγχο του υπουργείου πάνω στις σχολές και διευκολύνει τη μετακύληση του κόστους σπουδών στις πλάτες των φοιτητών, αποφεύγοντας την «μπανανόφλουδα» της υποχρημάτοδοτησης και αναδεικνύοντας την ως μοχλό πίεσης για το προχώρημα της επίθεσης.

Το εαρινό εξάμηνο τα δεδομένα ανατράπηκαν εντελώς. Η πανδημία, η καραντίνα επέβαλαν μία νέα καθημερινότητα και την ανάγκη αναζήτησης νέων τρόπων παρέμβαση στους φοιτητές, από τη στιγμή που τα πανεπιστήμια έκλεισαν και χάθηκε ο μαζικός χώρος απεύθυνσης. Σημαντικό κατόρθωμα για το γραφείο και για τις Αγωνιστικές Κινήσεις είναι ότι «δεν χάσαμε το δάσος κοιτώντας το δέντρο». Τοποθετηθήκαμε άμεσα για την πανδημία, για τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας που έλαβε η κυβέρνηση. Εναντιωθήκαμε στα τηλε- μαθήματα αποκαλύπτοντας εγκαίρως τον ρόλο τους και τον τρόπο που θα χρησιμοποιηθούν από το υπουργείο (ταξικός φραγμός, εντατικοποίηση, καθηγητική αυθαιρεσία, μέσο καταστολής των κινητοποιήσεων και των συλλογικών οργάνων φοιτητών και μαθητών). Δεν πειστήκαμε από τα «κούφια» λόγια του υπουργείου για «εκσυγχρονισμό», για βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, για ευελιξία. Σταθήκαμε στο πλευρό των υγειονομικών και του λαού στη μάχη για ΙΣΗ – ΠΛΗΡΗ – ΔΩΡΕΑΝ περίθαλψη, διατυπώσαμε άμεσα το αίτημα για ΔΩΡΕΑΝ διαγνωστικά τεστ για όλους.

Στη συνέχεια, καλεστήκαμε να τοποθετηθούμε για το ζήτημα της ηλεκτρονικής εξεταστικής, τη στιγμή που βλέπαμε ότι δεν πρόκειται να ανοίξουν οι σχολές και να γίνουν δια ζώσης μαθήματα. Αναδιαμορφώσαμε, λοιπόν, το αρχικό μας αίτημα για μείωση της ύλης και το προσαρμόσαμε στα νέα δεδομένα. Διατυπώσαμε τα αιτήματα ΤΟ ΕΞΑΜΗΝΟ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΛΗΞΑΝ, ΝΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΘΟΥΝ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ, ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΟΥΝ ΔΙΔΑΓΜΕΝΑ, ΚΑΜΙΑ ΕΞΕΤΑΣΗ. Αιτήματα δίκαια που: 1. Λάμβαναν υπόψιν το παγκόσμιο δεδομένο της πανδημίας, αυτής της πρωτόγνωρης κατάστασης που βιώνει η ανθρωπότητα, και έθεταν την κατεύθυνση των ελαφρύνσεων σε όλους τους τομείς της ζωής. 2. Απευθύνονταν στους φοιτητές που προέρχονται από τα πιο φτωχά και λαϊκά στρώματα, που μένουν στις εστίες, δεν έχουν υλικοτεχνικό εξοπλισμό. 3. Κόντραραν στην πρώτη εφαρμογή της τηλε- εκπαίδευσης στην χώρας μας. 4. Ανέδειξαν τον αντιδραστικό χαρακτήρα των «τηλε-». 5. Αμφισβήτησαν την «ιερή αγελάδα» των εξετάσεων, ως το πεδίο κατοχύρωσης της γνώσης, δηλαδή άνοιξαν ιδεολογική αντιπαράθεση για το χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Η διαμόρφωση των συγκεκριμένων αιτημάτων μας έβγαλαν «μπροστά». Πήραμε την πρωτοβουλία καλέσματος Γενικών Συνελεύσεων τη στιγμή που η υπόλοιπη αριστερά το μόνο που έκανε ήταν να κυνηγάει τα τμήματα των καθηγητών. Οι μεν (ΚΝΕ) ζητούσε tablet και οι δε (ΕΑΑΚ) ζητούσαν δια ζώσης εξετάσεις παραβλέποντας τον υγειονομικό κίνδυνο, ενώ κάποιοι από αυτούς όταν τα αιτήματά τους δεν υλοποιήθηκαν κατέληξαν να κάνουν βελτιωτικές προτάσεις για τον τρόπο διεξαγωγής της τηλε- εξέτασης ή ακόμα και να προτείνουν απαλλακτικές εργασίες. Άξια λόγου είναι η πανελλαδική κίνησή μας με την «ομπρέλα» “φοιτητές ενάντια στην εξεταστική”, που σε κάποιες πόλεις κατάφερε να αγκαλιαστεί και από ένα πλατύτερο δυναμικό. Σημαντική είναι επίσης η προσπάθεια που έγινε να αποκρυσταλλωθεί η πολιτική μας θέση σε στάση «μη νομιμοποίησης της εξεταστικής», ακόμα και αν αυτή δεν κατάφερε να πάρει πλατιά χαρακτηριστικά στους συλλόγους.

Που βρισκόμαστε τώρα;

Η πανδημία του κορονοϊού έγινε αφορμή για να αποκαλυφθεί η γύμνια του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Οι κυβερνήσεις και οι αστικές τάξεις σε κάθε μεριά του πλανήτη προχωρούν σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση απέναντι στους λαούς και ταυτόχρονα οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών διαμορφώνουν επικίνδυνες εξελίξεις που το μόνο που έχουν να φέρουν είναι πολέμους, προσφυγιά, ξερίζωμα και μακέλεμα λαών. Η εργατική τάξη και οι λαοί παντού στον κόσμο δέχονται την πιο άγρια επίθεση του κεφαλαίου και των δυνάμεων του συστήματος. Στη χώρα μας, καλπάζει η φτώχεια, η εξαθλίωση, η ανεργία και γίνεται νόμος η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης χωρίς όρια. Η κρίση του κορονοϊού αποκάλυψε με ωμό τρόπο την περιφρόνηση του συστήματος απέναντι στην ανθρώπινη ζωή μπροστά στο κέρδος.  

Με το δεύτερο κύμα έξαρσης της πανδημίας στη χώρα μας, καταγράφονται πάνω από 300 κρούσματα ημερησίως, ελάχιστες διαθέσιμες ΜΕΘ και η κυβέρνηση προχωρά το αφήγημα της κανονικότητας και της ατομικής ευθύνης. Όλα τα έκτακτα μέτρα και οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου έγιναν μόνιμα και στον ορίζοντα προγραμματίζονται κι άλλα. Οι δυνάμεις του συστήματος και η κυβέρνηση διαθέτουν πλέον ένα αναβαθμισμένο νομικό οπλοστάσιο το οποίο ενισχύεται διαρκώς με νέους νόμους και διατάγματα. Από την πρόσδεση της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, τα εργασιακά και τον καταιγισμό των αντεργατικών μέτρων, το μέτωπο στην εκπαίδευση -τόσο δευτεροβάθμια όσο και τριτοβάθμια-, την ένταση της φασιστικοποίησης, την απαγόρευση των διαδηλώσεων, μέχρι την καταλήστευση του φυσικού πλούτου της χώρας και την καταστροφή του περιβάλλοντος, το σύστημα φαίνεται αποφασισμένο να εφορμήσει και δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν βάλει φραγμό η πάλη του λαού και της νεολαίας.    

Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται, λοιπόν, απ’ τη μία από την άνοδο του ρυθμού της επίθεσης σε όλο το εύρος των δικαιωμάτων κι απ’ την άλλη από τους εξαιρετικά δυσμενείς πολιτικούς συσχετισμούς σε βάρος του λαού και της νεολαίας. Ιδιαίτερο κομμάτι της επίθεσης αφορά συγκεκριμένα τη νεολαία, τόσο αυτή που βρίσκεται στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο όσο και αυτή που εργάζεται ή είναι άνεργη. Η σημερινή νεολαία είναι ο βασικός αποδέκτης όλης αυτής της κατάστασης που διαμορφώνει σήμερα το σύστημα. Το μίσος που δείχνει με κάθε ευκαιρία απέναντι στη νεολαία αποδεικνύει και το πόσο τη φοβάται. Ενδεικτική είναι η στάση του Υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης στους μαθητές που κινητοποιούνται. Αφού πρώτα τους συκοφάντησαν ως αρνητές μάσκας, ψεκασμένους και υποκινούμενους από κόμματα, στην συνέχεια προχώρησαν με τρομοκρατία και καταστολή. Διευθυντές σπάνε καταλήψεις, εισαγγελείς προσαγάγουν μαθητές, γονείς βιαιοπραγούν, στις διαδηλώσεις ξύλο και χημικά, ενώ το υπουργείο προχωρά σε εκβιασμούς με τηλε-μαθήματα και απουσίες σε όποιον κάνει κατάληψη. Φαίνεται, λοιπόν, παρά τους δυσμενείς όρους και τις προσπάθειες της κυβέρνησης για να μην αντιδρά κανείς ότι συγκροτούνται αντιστάσεις.

Όσον αφορά τα πανεπιστήμια, το υπουργείο ετοιμάζει νέο νόμο-πλαίσιο, εδραιώνει την τηλε- εκπαίδευση, με τους φοιτητές να βρίσκονται απομακρυσμένοι απ’ το χώρο σπουδών τους και τα συλλογικά τους όργανα απ’ τον Μάρτη. Η πανδημία που ήρθε, όχι μόνο έσβησε ό,τι είχε γίνει σε επίπεδο πολιτικοποίησης και συγκρότησης των συλλόγων τον περασμένο χειμώνα, αλλά δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την κατάσταση βάζοντας παραπάνω εμπόδια. Ιδιαίτερα, σήμερα, με βάση αυτήν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, οφείλουμε να βαθύνουμε τον πολιτικό μας λόγο για όσα λαμβάνουν χώρα, έχοντας παράλληλα, μπροστά κι ένα πλαίσιο διεκδικητικών κατευθύνσεων και στόχων πάλης.

Στόχοι – Κατευθύνσεις Πάλης

• Από την εμφάνιση της πανδημίας, την καραντίνα, μέχρι και σήμερα που διανύουμε το δεύτερο κύμα έξαρσης, ιεραρχούμε ψηλά το αίτημα για ΙΣΗ – ΠΛΗΡΗ – ΔΩΡΕΑΝ περίθαλψη, στο πλευρό των υγειονομικών και του λαού. Τα μόνα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση είναι αυτά της απαγόρευσης και της καταστολής των δικαιωμάτων και παράλληλα της προστασίας του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Η κυβέρνηση μας αφήνει εντελώς απροστάτευτους απέναντι στην υγειονομική κρίση, όπου ήδη καταμετρούνται εκατοντάδες νεκροί και χιλιάδες έξω από κάθε πρόσβαση σε δομές περίθαλψης και υγείας. Οι πολιτικές που εφαρμόζει, τόσο η τωρινή, όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με τα κλεισίματα πολλών νοσοκομείων και ΜΕΘ, τις απολύσεις υγειονομικού προσωπικού, δείχνουν τη σημερινή ανεπάρκειά τους να αντιμετωπίσουν την πανδημία. Στην πράξη, αυτό που ακολουθείται είναι η ανοσία της αγέλης, ακόμα και αν δεν ειπώνεται ανοιχτά. Κάτι που είχαμε και στην περίοδο της καραντίνας, στα εργοστάσια και στους μαζικούς εργασιακούς χώρους, στα ΜΜΜ και τώρα και στα σχολεία. Απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση καμία εμπιστοσύνη δεν μπορούμε να έχουμε στις δυνάμεις του συστήματος και στις επιτροπές των «ειδικών». Επομένως, είναι απαραίτητη η κόντρα στο αφήγημα της ατομικής ευθύνης και της αυτοπροστασίας και η ανάδειξη της ευθύνης κράτους – κεφαλαίου – κυβέρνησης. Γι’ αυτό και προτάσσουμε την διεκδίκηση για ίση, πλήρη και δωρεάν περίθαλψη, μέτρα προστασίας, δωρεάν διαγνωστικά τεστ για όλο το λαό. Δεν μπαίνουμε στη λογική εύρεσης λύσεων για λογαριασμό της κυβέρνησης όπως κάνουν άλλοι χώροι της αριστεράς που προτάσσουν, για παράδειγμα, την «επίταξη ιδιωτικών νοσοκομείων και ΜΕΘ», «λεφτά για την υγεία» ή προτείνουν ένα μοντέλο διαχείρισης του συστήματος υγείας μέσα στον καπιταλισμό. Για μας είναι ζητούμενο η πάλη του λαού ώστε να έχει πρόσβαση στην περίθαλψη ελεύθερα και δωρεάν χωρίς κριτήρια, που δεν θα γίνεται λογιστής του κράτους και θα προτείνει κάποιο διαφορετικό μοντέλο περίθαλψης, αναπαράγοντας, έτσι, αυταπάτες για το ρόλο του κράτους, δηλαδή τον συλλογικό καπιταλιστή.

 

• Το σύστημα για την ενίσχυση της «επιστροφής στην κανονικότητα», μετά την λεγόμενη «επανεκκίνηση» της οικονομίας και το άνοιγμα της «βαριάς βιομηχανίας» του τουρισμού, προχωρά και στους τομείς του εποικοδομήματος, όπως η εκπαίδευση, με στόχο να σταλθεί το μήνυμα πως «όλα βαίνουν καλώς». Το άνοιγμα των σχολείων επιβεβαίωσε πως κανένα μέτρο δεν πάρθηκε για τη διασφάλιση της υγείας των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Ήδη απ’ την πρώτη βδομάδα υπήρξαν επιβεβαιωμένα κρούσματα σε πολλά σχολεία σε όλη τη χώρα. Σήμερα, βρισκόμαστε μπροστά στο άνοιγμα των πανεπιστημίων, όπου κυριαρχεί η εξ αποστάσεως εκπαίδευση και η δια ζώσης σε λιγότερες περιπτώσεις (πχ εργαστήρια). Σε σχέση με αυτό διατυπώνουμε το αίτημα «όλα τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα, προϋπόθεση για το άνοιγμα των σχολών». Δεν μπαίνουμε στο δίλλημα τηλεκπαίδευση ή υγειονομική βόμβα, αλλά θέτουμε τα αιτήματα ώστε να διασφαλιστεί η υγεία μας καθώς και η εναντίωσή μας στους ταξικούς αποκλεισμούς που φέρνουν τα τηλεμαθήματα. Δεν δεχόμαστε πίεση από το ιδεολόγημα της «αναγκαίας» απρόσκοπτης εκπαιδευτικής διαδικασίας, για να μη στερηθούν τάχα τη μόρφωση οι φοιτητές. Το δικό μας κριτήριο είναι ταξικό και βάζει μπροστά τη διασφάλιση της υγείας των φοιτητών και του λαού μπροστά στους επικίνδυνους μήνες που θα ακολουθήσουν. Προτάσσουμε τη μαζική δωρεάν διάγνωση, τα ολιγομελή αμφιθέατρα, τα δωρεάν μέσα προστασίας για κάθε φοιτητή, την περίθαλψη – ασφάλιση για όλους, την αύξηση των δρομολογίων στα ΜΜΜ και την εναντίωση στα τηλε-μαθήματα.

 

• Οι φοιτητές βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα σοβαρό χτύπημα στο λαϊκό δικαίωμα στις σπουδές και οφείλουν να το κοντράρουν αποφασιστικά. Η τηλεκπαίδευση απ’ τη μία ενισχύει τους ταξικούς αποκλεισμούς, την εντατικοποίηση των σπουδών, την καθηγητική αυθαιρεσία, την αποξένωση από τους μαζικούς χώρους, κι απ’ την άλλη χρησιμοποιείται και ως μέσο καταστολής των αγώνων και της οργάνωσης των μαθητών – φοιτητών. Ήδη μεγάλη πλειοψηφία του φοιτητόκοσμου βρίσκεται πίσω στις σπουδές της απ’ την εξέλιξη του εαρινού εξαμήνου και τις τηλεξετάσεις που ακολούθησαν τόσο τον Ιούνη όσο και τον Σεπτέμβρη. Πρόκειται για αναβάθμιση των ταξικών φραγμών, που χωρίς περιστροφές αποκλείεται μεγάλη μερίδα φοιτητών. Τα δείγματα που λαμβάνουμε από τις εστίες το αποδεικνύουν αυτό. Τα παιδιά απ’ τα πιο φτωχά και λαϊκά στρώματα, τα παιδιά που δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους, όσοι πρέπει να τηλεκπαιδεύονται ταυτόχρονα με αδέρφια και γονείς σε τηλεργασία (που κι αυτή ήρθε για να μείνει), είναι οι πρώτοι που θα πεταχτούν απ’ την συνέχιση των σπουδών τους. Σ’ αυτούς τους φοιτητές είναι που μπορεί να βρει πρόσφορο έδαφος η άποψή μας και να ενισχυθεί. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι μεγάλη μερίδα εστιακών φοιτητών κατανοούσε τα αιτήματά μας, που εναντιωνόντουσαν και κατήγγειλαν τα τηλεμαθήματα και τις τηλεξετάσεις, βρίσκοντάς τα δίκαια.

 

Απ’ την πρώτη φάση εφαρμογής της τηλεκπαίδευσης την άνοιξη αναδείχτηκε μια ποιοτική διαφορά σε σχέση με την τωρινή. Υπήρξε αναβαθμισμένη δυσκολία και πολλά περιστατικά καθηγητικής αυθαιρεσίας στην εξεταστική του Σεπτέμβρη, γεγονός που σηματοδοτεί ότι τα τηλε-μαθήματα που θα γίνουν το χειμώνα θα δείξουν ακόμα πιο ωμά το πραγματικό πρόσωπο της τηλεκπαίδευσης. Η εναντίωση μας σ’ αυτά αποτελεί μια μάχη που καλούμαστε να σηκώσουμε κατά κύριο λόγο μόνοι μας, καθώς η υπόλοιπη αριστερά αρνείται πεισματικά να το κοντράρει. Χαρακτηριστική ήταν και η στάση τους το προηγούμενο διάστημα, που ενώ το δυναμικό μας είχε μπει στη μάχη καλέσματος γενικών συνελεύσεων, η αριστερά της ΚΝΕ και των ΕΑΑΚ δεν έδειξαν καμία τέτοια διάθεση ή ακόμα χειρότερα έβαλαν και εμπόδια στην προσπάθειά μας. Η υποταγή τους στα τηλεμαθήματα και τις τηλεξετάσεις, η απογείωση του επιστημονισμού (για να μη χάσουμε κανένα μάθημα) φανερώνουν τα αδιέξοδα που προβάλλουν, φτάνοντας μέχρι και στο σημείο να ταχθούν με την πλευρά της επίθεσης.

 

Όσον αφορά τον τελευταίο ρόλο στον οποίο αποσκοπεί η τηλεκπαίδευση, ενώ είχε εκδηλωθεί εξαρχής η πρόθεση αυτή, δεν άργησε να γίνει πράξη με τις τελευταίες εξελίξεις στον μαθητικό αγώνα. Το υπουργείο άμεσα μέσω αυτού του μηχανισμού προσπάθησε να καταστείλει τις μαθητικές καταλήψεις και να εκβιάσει ωμά τους μαθητές και να μετατρέψει τους εκπαιδευτικούς σε απεργοσπάστες. Δεδομένα που πρόκειται να βρούμε μπροστά μας αργά ή γρήγορα στους συλλόγους. Ακόμα και πριν την εμφάνιση του κορονοϊού, η κυβέρνηση μέσω των «ανεξάρτητων» και της ΔΑΠ προσπάθησε να σπάσει τις συλλογικές διαδικασίες με ηλεκτρονικές συνελεύσεις και ψηφοφορίες. Στην περίοδο της καραντίνας αναβαθμίστηκαν αυτές οι προσπάθειες αφού βρήκαν «πρόσφορο έδαφος» και με την στάση της ίδιας της αριστεράς που νομιμοποίησε ηλεκτρονικές διαδικασίες συμμετέχοντας σ’ αυτές.

 

Πλατιά πρέπει να παλευτεί η κατεύθυνση της εναντίωσης στα τηλεμαθήματα και της συνολικής ανατροπής της τηλεκπαίδευσης μέσα στους συλλόγους μας.

 

• «Eμβληματικό νομοσχέδιο» για τα ΑΕΙ και σχέδιο νόμου για την επαγγελματική εκπαίδευση εντός εξαμήνου, ετοιμάζει η κυβέρνηση, όπως είπε χαρακτηριστικά ο Μητσοτάκης, κατά την ομιλία του στη φετινή ΔΕΘ. Νέος νόμος-πλαίσιο, στη συνέχεια που χάραξαν οι προηγούμενοι νόμοι (Γαβρόγλου, Διαμαντοπούλου), έρχεται να εντείνει την παιδεία των ταξικών φραγμών. Γίνονται σοβαρά βήματα, λοιπόν, στην κατεύθυνση αυτού που έχουμε προσδιορίσει ως «αντιδραστική μονοπωλιακή αναπροσαρμογή» της εκπαίδευσης και σε πλατύ επίπεδο προβάλλουμε με το σύνθημα για την παιδεία των «λίγων και εκλεκτών». Είναι γνωστή η θέση μας ότι ο χαρακτήρας των αλλαγών στον χώρο της εκπαίδευσης, που ανήκει στη σφαίρα του εποικοδομήματος, καθορίζεται θεμελιακά από τις αντιδραστικές μεταβολές στο πεδίο της παραγωγής και της οικονομίας, αλλά και αντεπιδρά σε αυτές. Αυτό που συντελείται δεν είναι τίποτε άλλο από την υλοποίηση της κεντρικής επιδίωξης του συστήματος να διαμορφώσει ένα «νέο» ταξικό τοπίο μέσα στα πανεπιστήμια, απρόσιτο για τα λαϊκά στρώματα, εναρμονίζοντας το εκπαιδευτικό οικοδόμημα με τους όρους και τους συσχετισμούς στην κοινωνία και τον εργασιακό μεσαίωνα που διαρκώς διευρύνεται. Γι’ αυτό και οι κάθε λογής ταξικοί φραγμοί κατέχουν κομβική θέση σε αυτή τη διαδικασία.

Μετά, λοιπόν, από τον καταιγισμό των μέτρων (πολυνόμος Κεραμέως και τροπολογία για τις κάμερες στις τάξεις), που πέρασε η κυβέρνηση σαν τον κλέφτη μέσα στην καραντίνα, με κλειστά τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, ετοιμάζει και νέο πακέτο. Το επερχόμενο νομοσχέδιο για την επαγγελματική εκπαίδευση έρχεται να διευρύνει τη μεταλυκειακή σούπα, δηλαδή τις πιστοποιήσεις τύπου ΙΕΚ, ΚΕΣ, θέλοντας να διοχετεύσει προς τα εκεί ένα σημαντικό μέρος της νεολαίας που πιέζει για την είσοδό της στα πανεπιστήμια. Καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν έχει κατορθώσει να συγκροτήσει μία δομημένη και μαζική τεχνική εκπαίδευση στην Ελλάδα, γεγονός που σχετίζεται με την ίδια την (αποδι)οργάνωση της ελληνικής οικονομίας και παραγωγής (διάλυση πρωτογενούς τομέα, αποβιομηχάνιση). Η διόγκωση της μεταλυκειακής σούπας θα επιχειρήσει κυρίως να παίξει ρόλο σιγαστήρα, όσο θα προχωρά ο αποκλεισμός σημαντικής μερίδας της νεολαίας από την τριτοβάθμια και όχι να λύσει το πρόβλημα της τεχνικής εκπαίδευσης.

Παράλληλα, τα μέτρα που ψηφίστηκαν την χρονιά που μας πέρασε έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται. Πριν λίγες μέρες, μάλιστα, έγιναν τα εγκαίνια του πρώτου αγγλόφωνου προπτυχιακού προγράμματος ελληνικού πανεπιστημίου με την παρουσία της Υπ. Παιδείας Κεραμέως να δηλώνει: «Η εξωστρέφεια των ελληνικών πανεπιστημίων και η εδραίωση της χώρας μας στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο ως κόμβου Γνώσης και Εκπαίδευσης είναι μεταξύ των προτεραιοτήτων μας. Σε αυτή την κατεύθυνση θεσπίσαμε και το θεσμικό πλαίσιο που παρέχει περαιτέρω ευελιξία στα Ιδρύματά μας για ίδρυση νέων ξενόγλωσσων προπτυχιακών προγραμμάτων. Είναι πεποίθησή μας ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν πολλά να αποκομίσουν αλλά και να προσφέρουν στην παγκόσμια ακαδημαϊκή κοινότητα μέσα από συνεργασίες, ανταλλαγή φοιτητών, εκπαιδευτικών, ερευνητών, διπλά και κοινά προγράμματα σπουδών.». Με λίγα λόγια, αυτό που συντελείται ως «εξωστρέφεια» σημαίνει εντονότερους ταξικούς φραγμούς για τους φοιτητές, ενίσχυση του brain-drain από ΗΠΑ και ΕΕ, επιβολή διδάκτρων και αναθεώρηση του άρθρου 16.

Τα νέα μέτρα για την τριτοβάθμια περιλαμβάνουν τη βάση του 10+, διαγραφές φοιτητών, περαιτέρω διεύρυνση της εξωστρέφειας των πανεπιστημίων, καθώς και νέα αναδιαμόρφωση του χάρτη της τριτοβάθμιας.  

Συγκεκριμένα, οι διαγραφές φοιτητών μετά τα ν+2 (ή και ν+3, δεν έχει σημασία) έτη σπουδών, αποτελεί ένα μέτρο που θα πετάξει χιλιάδες φτωχούς και εργαζόμενους φοιτητές έξω από το πανεπιστήμιο, αφού δε θα προλάβουν να πάρουν πτυχίο. Για όσους είναι ήδη φοιτητές, θα φέρει τεράστια εντατικοποίηση στην καθημερινότητα, αφού απ’ το πρώτο, κιόλας, έτος το ρολόι θα μετράει αντίστροφα. Τα όρια σπουδών είναι πιθανό να συνδυαστούν και με άλλα μέτρα όπως τη διαγραφή λόγω μη εγγραφής για κάποια εξάμηνα στα μαθήματα, διαγραφή λόγω πειθαρχικών μέτρων (π.χ. συμμετοχή σε καταλήψεις, αντιγραφή σε μια εξέταση) ή διαγραφή λόγω συνεχόμενων κοψιμάτων σε ένα μάθημα (διατάξεις που είχαν περάσει παλιότερα επί υπουργείας Διαμαντοπούλου). Γίνεται ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι οι διαγραφές δεν είναι μέτρο «οικονομικό», αλλά ομολογημένα πολιτικό και μέτρο πειθάρχησης και δεν αφορούν μόνον τους «αιώνιους», αλλά το σύνολο των ετών. Είναι ένα μέτρο που αποτελεί αιχμή για το φοιτητικό κίνημα και πάγια επιδίωξη του συστήματος. Το μέτρο αυτό, αν και εφαρμόστηκε κατά τόπους και μερικώς, ωστόσο δεν έχει καταφέρει να σταθεί αυτούσιο στο ελληνικό πανεπιστήμιο εδώ και 14 χρόνια χάρη στο μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα του 2006 που το δυναμίτισε καθοριστικά.

Όσον αφορά τη βάση του 10, εφαρμόστηκε από το 2006 έως το 2009 και, όπως παραδέχονται και οι έρευνες του  Ιδρύματος Οικονομικών & Βιομηχανικών Ερευνών, έφερε μείωση των εισακτέων από φτωχά και μεσαία στρώματα. Λες και οι μαθητές δεν έδιναν αρκετά λεφτά ως τώρα για φροντιστήρια, λες και δε διάβαζαν αρκετά, τώρα θα πρέπει να σκιστούν στο διάβασμα και να προετοιμάζονται για πανελλήνιες ήδη από την 1^η Λυκείου. Αν στις φετινές πανελλήνιες ίσχυε η βάση του 10, σε 16 τμήματα δε θα έμπαινε κανείς. Άρα, στρώνεται ο δρόμος και για κατάργηση τμημάτων και για μείωση εισακτέων. Στρώνεται ο δρόμος για να στραφεί ένας κόσμος και στα ιδιωτικά ΙΕΚ – κολλέγια, ειδικά τώρα που έχουν και ισότιμα επαγγελματικά δικαιώματα με τα κρατικά. Ταυτόχρονα με τη βάση του 10, θα επιβάλλουν και έξτρα βάση για κάποια μαθήματα, την οποία θα την καθορίζει η κάθε σχολή. Με λίγα λόγια μιλάμε για ένα μεγάλο ταξικό ξεσκαρτάρισμα των πανεπιστημίων.

Τα νέα αυτά μέτρα έχουν αποδέκτη συνολικά τον κόσμο της εκπαίδευσης, μαθητές, φοιτητές και εκπαιδευτικούς. Γι’ αυτό και είναι ανάγκη ως Αγωνιστικές Κινήσεις να σταθούμε στο πλευρό και να ενισχύσουμε τον αγώνα που δίνουν οι μαθητές (και μέσω του συναγωνιστικού μας σχήματος της Μαθητικής Αντίστασης). Ο μόνος δρόμος για την πραγματική ενίσχυση αυτού του αγώνα, δεν είναι απ’ τη μεριά του αλληλέγγυου κομματιού στις διαδηλώσεις και μόνο, αλλά περνάει μέσα απ’ την ανάπτυξη της πάλης των φοιτητών μέσα στα δικά τους όργανα δίνοντας συνέχιση και προοπτική του αγώνα.

• Ήδη και σε παλιότερο συντονιστικό έχουμε τοποθετηθεί για το χτύπημα που δέχεται αυτό που έχει επικρατήσει να αποκαλούμε δωρεάν πλέγμα σε σίτιση – στέγαση – συγγράμματα – μεταφορές. Εδώ και χρόνια το σύστημα έναντι της έννοιας που αποκρυσταλλώνει το ΔΙΚΑΙΩΜΑ, παραθέτει τις παροχές, ώστε όποτε έχει «δίνει» και όποτε «δεν έχει», αναιρεί κεκτημένα δεκαετιών. Με τον ερχομό της πανδημίας το σύστημα βρήκε πάτημα να χτυπήσει ακόμα παραπέρα το δωρεάν πλέγμα. Στο εαρινό εξάμηνο, τα συγγράμματα δε δόθηκαν σε πολλούς φοιτητές και οι φοιτητές των εστιών βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον εμπαιγμό της κυβέρνησης που τους ξεσπίτωνε κατά της διάρκειας της καραντίνας, που το αφήγημα ήταν «μένουμε σπίτι».

Σύγγραμμα: Σε μία απ’ τις πολλές ΠΝΠ που πέρασαν την περασμένη άνοιξη περιλαμβανόταν διάταξη που δίνει το πράσινο φως προκειμένου να εφαρμόσουν το ηλεκτρονικό και πολλαπλό σύγγραμμα. Το ηλεκτρονικό σύγγραμμα είναι το πρώτο βήμα για την κατάργηση του δωρεάν συγγράμματος. Η εφαρμογή τους στοχεύει στην κατάργηση του δωρεάν έντυπου συγγράμματος (αντίστοιχη επιδίωξη βιώσαμε το φθινόπωρο του 2017 επί ΣΥΡΙΖΑ, με την αναστολή διανομής των συγγραμμάτων). Τα ηλεκτρονικά συγγράμματα τα φέρνουν για να εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς στην παιδεία (αποκλείουν την πρόσβαση στα παιδιά των φτωχών οικογενειών που δε διαθέτουν υπολογιστή ή Internet), την εντατικοποίηση και την καθηγητική αυθαιρεσία. Το πολλαπλό σύγγραμμα καταργεί το ένα και δωρεάν σύγγραμμα και επιτρέπει στους καθηγητές να επεκτείνουν την ύλη σε 2 και περισσότερα βιβλία, δυσχεραίνοντας επιπλέον τους όρους σπουδών. Η ύλη πρέπει να είναι ορισμένη και να καλύπτεται από ένα και δωρεάν σύγγραμμα, για να διαβάζουμε με ανθρώπινους ρυθμούς. Διεκδικούμε «ένα και δωρεάν σύγγραμμα που να καλύπτει όλη την εξεταστέα ύλη», κόντρα στην εντατικοποίηση, τη χαοτική διόγκωση της ύλης και τη νομιμοποίηση της καθηγητικής αυθαιρεσίας, καθώς και «επανεξέταση των μαθημάτων που περιείχαν ύλη έξω από αυτό».

Σίτιση – Στέγαση – Μεταφορές: Το τρίπτυχο αυτό έχει χτυπηθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια και η επίθεση συνεχίζεται με αμείωτη έμφαση και στα τρία. Έχει γίνει πλέον δεδομένο το αντίτιμο στις λέσχες και η κάρτα σίτισης με κριτήρια για να μπορείς να φας, η ιδιωτικοποίησή τους και χειρότεροι εργασιακοί όροι στους εργαζόμενους, η επιβολή ενοικίου στις εστίες, καθώς και η υποβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης των φοιτητών σ’ αυτές. Ήδη την τελευταία περίοδο έγιναν απολύσεις σε εργαζομένους στη λέσχη του ΑΠΘ, επικαλούμενοι τη μείωση της χρηματοδότησης λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, καθώς και τη μαζική απουσία φοιτητών. Την ίδια στιγμή στις εστίες του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, οι εστιακοί φοιτητές έλαβαν ένα έγγραφο από τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου που τους ζητάει να πληρώσουν τεράστια ποσά ύψους 2.000-3.000 ευρώ τα οποία θα πρέπει να πληρώσουν μέσα σε 30 ημέρες. Πρόκειται για ταξικότατο προχώρημα της επίθεσης που φέρνει δίδακτρα και πετάει εκτός πανεπιστημίου τους πιο φτωχούς φοιτητές.  Κι απ’ την άλλη, όσον αφορά τις μεταφορές, όχι μόνο εξακολουθούν να είναι σε τραγική κατάσταση, αλλά γίνονται όλο και χειρότερα με μειωμένα δρομολόγια και τον κόσμο να σαρδελοποιείται και να απειλείται με πρόστιμο απ’ τους συστηματικούς ελέγχους για εισιτήριο. 

Απέναντι σ΄ όλη αυτή την επίθεση στο δωρεάν πλέγμα, δεν πέφτουμε στην παγίδα της κοστολόγησης των αναγκών και δικαιωμάτων μας. Η επίθεση στο δωρεάν πλέγμα και κατ’ επέκταση στο λαϊκό δικαίωμα στις σπουδές έχει πολιτικό χαρακτήρα. Δεν είναι, για μας, ζήτημα υποχρηματοδότησης απέναντι στην οποία πρέπει να προκρίνουμε το αίτημα της “λεφτά για τις ανάγκες μας” ή να καταρτίσουμε τους “αριστερούς” προϋπολογισμούς. Πρακτικές στις οποίες επιδίδεται το σύνολο των δυνάμεων της φοιτητικής αριστεράς. Η απάντηση, επομένως, στο ζήτημα της υποχρηματοδότησης είναι με την απευθείας διεκδίκηση του «πλέγματος». Βάζουμε μπροστά τα φοιτητικά δικαιώματα και καταγγέλλουμε ρητά την υποχρηματοδότηση και την αξιολόγηση για το ρόλο που παίζουν στο χτύπημά τους. «Δωρεάν, αξιοπρεπής σίτιση και στέγαση, μεταφορές χωρίς καμία προϋπόθεση, για όλα τα έτη φοίτησης και το σύνολο των φοιτητών ανεξαιρέτως».

• Το χτύπημα στο ενιαίο πτυχίο και στα επαγγελματικά δικαιώματα είναι κάτι που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι κύκλοι σπουδών της Μπολόνια, τα bachelor-master, οι πιστωτικές μονάδες και τα ECTS, o ατομικός φάκελος προσόντων, η λεγόμενη «δια βίου μάθηση», συνθέτουν την προσπάθεια του συστήματος να διασπάσει τα πτυχία και να κατακερματίσει τα επαγγελματικά μας δικαιώματα. Ακόμα και η ψήφιση της διάταξης για τη λεγόμενη εξίσωση των κολλεγίων με τα ΑΕΙ, παρά την παραφιλολογία απ’ τις άλλες δυνάμεις, έρχεται να δυναμώσει το χτύπημα στο πτυχίο και τα επαγγελματικά δικαιώματα. Με τη λογική ότι «εξίσωση» σημαίνει συρρίκνωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων όλων των αποφοίτων «προς τα κάτω» και πίεση προς δημόσια πανεπιστήμια για εισαγωγή διδάκτρων και ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στις σχολές. Διεκδικούμε «ενιαίο πτυχίο, με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό, μοναδική προϋπόθεση για δουλειά».

 

• Το σύστημα για να περάσει όλη αυτή τη καταιγίδα των μέτρων και να φέρει την επόμενη, επιστρατεύει την τρομοκρατία και την καταστολή. Σε πλήρη εξέλιξη λοιπόν βρίσκεται η επιχείρηση άγριας καταστολής που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση της ΝΔ. Με τη νεολαία στο στόχαστρο, με πρόσχημα ή χωρίς, είναι σχεδόν καθημερινά πλέον τα κρούσματα ωμής κρατικής βίας. Ζητήματα απαγορεύσεων, αστυνομοκρατίας και βίας απέναντι σ’ όποιον τολμά να σηκώσει ανάστημα βρίσκονται σε ημερήσια διάταξη. Οι προθέσεις της Νέας Δημοκρατίας έχουν διαγραφεί ήδη απ’ τις πρώτες μέρες της στην κυβέρνηση παίρνοντας το χρίσμα βέβαια και απ’ την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η νομική κατάργηση του ασύλου αποτέλεσε το πρώτο βήμα, με το Μητσοτάκη να χαρακτηρίζει τις αλλαγές στο Άσυλο ως «σημαντική παρέμβαση, η οποία απελευθέρωσε τα πανεπιστήμια από αυτή την απαράδεκτη πρακτική να γίνονται άνδρα ανομίας και παραβατικότητας». Σε πιο αναβαθμισμένο επίπεδο, η κυβέρνηση κατέθεσε μες το καλοκαίρι τον χουντικής έμπνευσης νόμο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων, το οποίο υπερψηφίστηκε από κοινού ΝΔ, ΚΙΝΑΛ και Βελόπουλο. Ο νόμος δεν ψηφίστηκε για να μείνει στα χαρτιά, αλλά για να βάλει στο γύψο τους αγώνες του λαού και της νεολαίας. Ήδη πριν ψηφιστεί, η κυβέρνηση είχε δώσει εντολή στις δυνάμεις καταστολής να τον εφαρμόσουν στην πράξη, διαλύοντας την συγκέντρωση με ξύλο, χημικά και κρότου λάμψης και να προχωρήσουν σε συλλήψεις φορτώνοντας τους συλληφθέντες με βαριές κατηγορίες.

 

Στην πράξη φάνηκε απ’ τη μία η νομιμοφροσύνη του ΚΚΕ και απ’ την άλλη η γύμνια του εικονικού συνδικαλισμού και των ψευτοσυγκρουσιακών χάπενινγκ των ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΛΑΕ. Επί της ουσίας αναδείχτηκε η ανεμπιστοσύνη που έχουν στη δύναμη του λαού και στη συγκρότησή του στο δρόμο. Σε αντίθεση με αυτές τις δυνάμεις, επιμένουμε ότι η πραγματική σύγκρουση με το σύστημα και τις δυνάμεις καταστολής είναι όταν, παρά τα χτυπήματα και τις επιθέσεις, οι μάζες βγαίνουν αποφασισμένες και συγκροτημένες να διεκδικήσουν τα δίκια τους στο δρόμο. Η ταξική πάλη, άλλωστε, δεν καταργείται με διατάγματα, αλλά γεννιέται απ’ την ανάγκη των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων για ζωή. Η πολιτική της φασιστικοποίησης, που συνέχισε και η σημερινή κυβέρνηση, δεν οφείλεται στην Νέα Δημοκρατία, στον Χρυσοχοΐδη ή στην αυθαιρεσία της αστυνομίας, όπως πολλοί έχουν σπεύσει να αναγγείλουν. Σπέρνουν, έτσι, αυταπάτες τόσο για τις δυνάμεις καταστολής όσο και νέες κοινοβουλευτικές αυταπάτες για μια άλλη κυβέρνηση ή άλλο υπουργό προστασίας του πολίτη. Είναι η πολιτική του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος όπου στη σημερινή εποχή ακόμα και στα προπύργια «της ελευθερίας και του δημοκρατικού διαφωτισμού», από τις ΗΠΑ ως τη Γαλλία, δολοφονούνται μαζικά διαδηλωτές και επιβάλλονται για μήνες μέτρα έκτακτης ανάγκης με το στρατό στους δρόμους.

 

Οι ογκώδεις διαδηλώσεις για τα δημοκρατικά δικαιώματα (απαγόρευση διαδηλώσεων, δίκη ΧΑ) σ’ όλη τη χώρα απέδειξαν ότι οι μαζικές αντιστάσεις δεν ανήκουν στο παρελθόν, αλλά ότι από δω και πέρα θα βρίσκονται όλο και πιο συχνά στην ημερήσια διάταξη, όσο οι καταπιεσμένοι θα αναζητούν τις ανάσες που τους κλέβει το σύστημα της εκμετάλλευσης.

 

• Η μάχη που δώσαμε το προηγούμενο διάστημα μας έκανε να πιάσουμε πιο ιδεολογικά ζητήματα γύρω απ’ την εκπαίδευση στο σημερινό σύστημα. Είναι σημαντικό και αναγκαίο στις υπάρχουσες συνθήκες να γειώνουμε την τοποθέτησή μας, χωρίς όμως να προσπερνάμε ιδεολογικό – πολιτικά ζητήματα, όταν αυτά μάλιστα μας τίθενται όλο και πιο αναβαθμισμένα από ένα πλατύ δυναμικό. Γι’ αυτό χρειάζεται η αποδόμηση του πανεπιστημίου στον καπιταλισμό. Το σύστημα προβάλει ότι το πανεπιστήμιο είναι ο «ναός της γνώσης» και ταυτόχρονα η αριστερά (ΚΝΕ, ΕΑΑΚ) προβάλει ιδεολογήματα αταξικής θεώρησης κάνοντας βελτιωτικές προτάσεις ως προς την ίδια την εκπαίδευση. Για μας ο εκπαιδευτικός μηχανισμός δεν ήταν ποτέ «ουδέτερος» ή «αταξικός». Ο χαρακτήρας του παραμένει αναλλοίωτος, αναπροσαρμοζόμενος σε ακόμα πιο αντιδραστική και ταξική βάση, τόσο σε σχέση με την ιδεολογική, όσο και την κατανεμητική του λειτουργία. Επομένως, και η γνώση που παρέχεται στους χώρους του πανεπιστημίου δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την αστική γνώση, η οποία έρχεται να υπηρετήσει ακριβώς τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και τους νόμους που τον διέπουν. Τα αιτήματα και οι στόχοι που διατυπώνουμε δεν έχουν να κάνουν με τη μεταβολή του χαρακτήρα του εκπαιδευτικού μηχανισμού, που έχουμε βαθιά επίγνωση ότι θα παραμείνει αστικός – ταξικός, αλλά με την πάλη για όρους σπουδών-δουλειάς-ζωής της νεολαίας και του λαού.

 

• Ενώ, λοιπόν, ο λαός και η νεολαία βιώνουν την εξαθλίωση και την καταστολή, η ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας μας βαθαίνει. Η εξαρτημένη αστική τάξη της χώρας διατάσσεται και ευθυγραμμίζεται στις πολεμικές απαιτήσεις και σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών στην περιοχή, μετά και την πρόσφατη επίσκεψη του Υπ. Εξ. Των ΗΠΑ, Πομπέο. Ολόκληρη η χώρα μετατρέπεται σε στρατιωτική και πολιτική βάση των εγκληματικών σχεδίων τους ενάντια στους λαούς. Παγκόσμια βρισκόμαστε σε μια φάση που η κρίση του συστήματος γεννά τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ταυτόχρονα οι αντιθέσεις αυτές τροφοδοτούν την ήδη υπάρχουσα κρίση. Το σχήμα «όλοι εναντίων όλων» και η σταθερή κατάσταση παρατεταμένης... αστάθειας είναι αυτά που χαρακτηρίζουν την περίοδο που διανύουμε. Η αντιπαράθεση των βασικών ιμπεριαλιστικών παικτών ΗΠΑ – Ρωσίας αλλά και των υπόλοιπων Κίνας, Γερμανίας, Γαλλίας παίρνει όλο και πιο κεντρικά χαρακτηριστικά, με τις ΗΠΑ από τη μία μέσω του ΝΑΤΟ να θέλουν να περικυκλώσουν τη Ρωσία, τη Ρωσία από την άλλη να μετράει κάποιες νίκες έναντι των αντιπάλων της και τους υπόλοιπους να προσπαθούν να μπουν ως σφήνα για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα είτε στον τομέα της οικονομίας – τεχνολογίας, είτε στο γεωπολιτικό.

 

Σε αυτό το φόντο και υπό αυτές τις συνθήκες οξύνεται και ο αντιδραστικός ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός. Μιλάμε για έναν ανταγωνισμό, ο οποίος γίνεται για τα συμφέροντα των ντόπιων αφεντικών και των ξένων “προστατών” τους. Και η ελληνική πλευρά από τη μία και η τούρκικη από την άλλη, κάνουν κινήσεις που είναι από τη φύση τους αντιδραστικές, τυχοδιωκτικές, επιθετικές και εν τέλει επικίνδυνες και για τους δύο λαούς και για τους λαούς της ευρύτερης περιοχής. Τέτοιες κινήσεις γίνονται και από τις δύο πλευρές και όχι μόνο από την τουρκική, όπως προσπαθεί να μας «πείσει» το σύστημα με την κυρίαρχη προπαγάνδα της «εθνικής ενότητας απέναντι στον τούρκικο εχθρό».

Υπό αυτό το πρίσμα έρχονται να δέσουν και οι εξαγγελίες για αύξηση της στρατιωτικής θητείας και υποχρεωτικής στράτευσης στα 18. Το σύστημα επιδιώκει να καλλιεργήσει τον εθνικισμό και να διαπαιδαγωγήσει τη νεολαία ώστε να την έχει πλήρως αναλώσιμη για οποιαδήποτε σκοπιμότητα, ακόμα και να τη σφαγιάσει σε έναν πόλεμο.

Το πρόβλημα με όλα τα παραπάνω εντείνεται ακόμα περισσότερο με την εκκωφαντική έλλειψη ενός αντιιμπεριαλιστικού κινήματος που θα βάζει φρένο στα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Η αναντιστοιχία απάντησης από μεριάς των λαών αφήνει ελεύθερους τους ιμπεριαλιστές να χρησιμοποιούν σαν κρέας στα κανόνια τους τους λαούς, αλλάζοντας τα σύνορα μέρα με τη μέρα. Οι τρομακτικοί κίνδυνοι και οι συνεχείς πόλεμοι μαζί με τα αιματοκυλίσματα ολόκληρων χωρών (νέα αιματηρή σύγκρουση μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν για την περιοχή του Ναγκόρνο - Καραμπάχ), θέτουν σοβαρά καθήκοντα στην ανάδειξη των ζητημάτων στο λαϊκό κίνημα και την ανάγκη πάλης σε μια αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση που πολλοί συχνά την «αμελούν». Σαν Αγωνιστικές Κινήσεις, είναι καθήκον μας να προβάλλουμε ακόμα πιο επιτακτικά τον αντιιμπεριαλιστικό άξονα της πάλης μας, κόντρα στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, για την ειρήνη και τη φιλία των λαών, σε κοινό αγώνα με πρόσφυγες και μετανάστες.

• Σ’ αυτές τις συνθήκες είναι σημαντικό επίσης να επισημάνουμε σε κάθε τόνο την αντισυνδιοικητική αιχμή του πολιτικού μας λόγου. Χρειάζεται να παλέψουμε για την οργάνωση των φοιτητών μέσα στα ίδια τους τα όργανα, ανεξάρτητα απ’ το κράτος και τους μηχανισμούς τους. Οι φοιτητικοί σύλλογοι, τα συνδικαλιστικά μας όργανα είναι τα μόνα μέσα άσκησης πίεσης που έχουμε στη διάθεσή μας, να τα κάνουμε όπλα στα χέρια μας για την επιβολή των δικαιωμάτων μας. Να μετουσιωθεί το σύνθημα που χρησιμοποιούμε «να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας», κόντρα σε συνδιοικητικές λογικές και του ιδεολογήματος της «πανεπιστημιακής κοινότητας». Να παλέψουμε ώστε οι φοιτητικοί σύλλογοι να σταματήσουν να χρησιμοποιούνται ως σφραγίδες στα πανό της ΚΝΕ και των ΕΑΑΚ, αλλά να γίνουν πραγματικά υποκείμενα πάλης του αγώνα σε αντιπαράθεση με την πολιτική της κυβέρνησης και του «διαλόγου» με το Υπουργείου.

Για το γραφείο των Αγωνιστικών Κινήσεων

Όπως γίνεται αντιληπτό το γραφείο καλέστηκε να ανταπεξέλθει σε μία πρωτόγνωρη κατάσταση και σε μία χρονιά με πυκνές πολιτικές εξελίξεις, που δεν είχαμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Σε σχέση με τους στόχους που είχαν τεθεί από την περσινή πανελλαδική ολομέλεια των Αγωνιστικών Κινήσεων:

1. Κατάφερε και βελτίωσε την ανταλλαγή εικόνας, που είχε διαπιστωθεί ως έλλειψη τα προηγούμενα χρόνια. Χρειάζεται, όμως, να γίνουν αρκετά βήματα σε αυτό το επίπεδο.
2. Δεν κατάφερε να λύσει το ζήτημα των δια ζώσης συνεδριάσεων (με εξαίρεση τις ημέρες του camping, το γραφείο συνεδρίασε μόνο από skype), εδώ δε γίνεται να παρακάμψουμε το δεδομένο της πανδημίας και την αδυναμία υλοποίησης της καθιερωμένης συνάντησης το εαρινό εξάμηνο.
3. Υπήρξε σημαντική βελτίωση στο site (ενημέρωση, εμφάνιση κα), έγιναν βήματα που ενώ θα έπρεπε να ήταν δεδομένα καθυστερούσαν για καιρό. Σε αυτό βοήθησε αρκετά ο καταμερισμός ανά πόλη. Χρειάζονται να γίνουν επιπλέον βήματα σε τεχνικό επίπεδο (τεχνικές βελτιώσεις, αρχειοθέτηση παλιών υλικών, αποφάσεων κτλ) και σε επίπεδο ενημέρωσης (παρατηρήθηκαν αρκετές καθυστερήσεις στην ανάρτηση υλικών), χρειάζεται οι υπεύθυνοι του site να ασχοληθούν με μεγαλύτερη σχολαστικότητα. Σημαντικό βήμα ήταν η σελίδα στο fb, που φτιάχτηκε στην καραντίνα και μας έδωσε τη δυνατότητα να απλώσουμε την άποψή μας (και με αυτό το μέσο). Χωρίς να ξεχνάμε ότι το βασικό πεδίο παρέμβασης μας είναι οι σχολές και η δια ζώσης επικοινωνία, πρέπει να αποφύγουμε να υποτιμήσουμε τη χρησιμότητα του διαδικτύου (όσο φυσικά μας επιτρέπουν οι διαχειριστές του).

Το γραφείο κατάφερε να ανταποκριθεί σε γενικές γραμμές θετικά στα ζητήματα που του τέθηκαν αυτή την περίοδο. Στα θετικά εντάσσονται: η έκδοση του Εναύσματος, η πολιτική διοργάνωση του camping των Αγωνιστικών Κινήσεων και της Μαθητικής Αντίστασης, η παραγωγή υλικών και η εξειδίκευση της άποψης μας σε ζητήματα της περιόδου και ειδικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Έγιναν βήματα στο ζήτημα των αντανακλαστικών μας, που όμως απέχουν από τις απαιτήσεις που επιτάσσουν η περίοδος και το καθήκον μας ως αριστερό πολιτικό-συνδικαλιστικό σχήμα στις σχολές. 

Για το περιοδικό έναυσμα

Το Έναυσμα είναι το μοναδικό εργαλείο που διαθέτουμε μέχρι στιγμής, ως πανελλαδικό πολιτικό-συνδικαλιστικό σχήμα, για να καταθέτουμε γραπτά την ιδεολογική μας αντίληψη, με αναλυτικό τρόπο. Το γεγονός ότι εκδίδεται 2 φορές το χρόνο μας περιορίζει, κατά κάποιο τρόπο στα άρθρα που μπορούμε να έχουμε, και μας επιβάλλει να έχουμε ένα όσο το δυνατό περισσότερο προσεγμένο περιοδικό. Ως ένα βαθμό, μέσω του Εναύσματος μπορούμε να απαντάμε σε ιδεολογικά-πολιτικά ζητήματα που συναντήσαμε την περίοδο που πέρασε ή φαίνεται ότι θα καλεστούμε να αντιμετωπίσουμε στο άμεσο μέλλον. Υπάρχουν αρκετά περιθώρια βελτίωσης σε αυτό το κομμάτι που πρέπει να δει η νέα συντακτική ομάδα, όπως και ζητήματα αναδιαμόρφωσης του περιοδικού (περιεχόμενο, εμφάνιση, ύφος) με έμφαση στη «νεολαία». Σημαντικό ζήτημα που πρέπει να απασχολήσει όλα τα μέλη των Αγωνιστικών Κινήσεων είναι αυτό της διακίνησης και της όσο πιο πλατιάς απεύθυνσης.

Για το 21^ο camping

Το φετινό camping πραγματοποιήθηκε κάτω από την πρωτόγνωρη συνθήκη που βιώνει όλος ο πλανήτης, μαζί και εμείς, την πανδημία. Η καραντίνα, το κλείσιμο των σχολών, τα τηλε- μαθήματα, η τηλε- εξεταστική και η μάχη που καλεστήκαμε να δώσουμε, η αβεβαιότητα στο πως θα προχωρήσει ο υγειονομικός κίνδυνος κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού (γεγονός που δεν μας επέτρεπε να το οριστικοποιήσουμε μέχρι και λίγες εβδομάδες πριν τη διεξαγωγή του) ήταν στοιχεία που χρωμάτισαν το 21^ο camping. Υπό αυτές τις συνθήκες η διεξαγωγή του φετινού camping αποτέλεσε μία πρόκληση για τις Αγωνιστικές Κινήσεις, που καταφέραμε να ανταπεξέλθουμε. Πιο αναλυτικά.

1. Εκδηλώσεις-εργαστήρια. Τόσο η πρώτη για τις εξελίξεις στον κόσμο και στη χώρα, την πανδημία, τα μέτωπα που είναι ανοιχτά για λαό και νεολαία, το χτύπημα στο δικαίωμα στη διαδήλωση, τους κινδύνους που φέρνει η ελληνοτουρκική αντιπαράθεση, όσο και η δεύτερη για την εκπαίδευση, τη μάχη ενάντια στην τηλε- εξεταστική που δώσαμε, κρίνονται ότι μας βοήθησαν και μας τροφοδότησαν πολιτικά. Η πρώτη, παρόλο που αφορούσε μία σειρά ζητήματα, κάθε ένα από τα οποία θα μπορούσε να αποτελέσει μία ξεχωριστή κεντρική εκδήλωση (ίσως αυτό δυσκόλεψε ένα νεότερο δυναμικό να την παρακολουθήσει) ήταν αναγκαία, την απαιτούσαν οι πυκνές εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος και πρόσφερε στην αποτύπωση πολιτικών δεδομένων για την περίοδο και στην προβολή της πρότασης- κατεύθυνσής μας προς το κίνημα. Η δεύτερη συμπύκνωσε τη δράση μας όλο το προηγούμενο διάστημα και μας προετοίμασε, ως ένα βαθμό, για το Σεπτέμβρη. Αναδείχθηκαν η δράση μας καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, οι πρωτοβουλίες που πήραμε (κινητοποιήσεις ενάντια στα μέτρα Κεραμέως, ΑΣΟΕΕ κα), η μάχη που δόθηκε ενάντια στην τηλε- εξεταστική και τα τηλε- μαθήματα, η επίθεση σε εκπαιδευτικούς και μαθητές κα. Βγήκαν τα πρώτα συμπεράσματα, καταγράφηκαν οι δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε και συγκροτηθήκαμε, οι Αγ Κιν, πολιτικά για την επόμενη μέρα. Σημαντικά ήταν και τα εργαστήρια τόσο μαθητικό- τει, αλλά και τα υπόλοιπα που έγιναν με πρωτοβουλία συναγωνιστών και φίλων.
2. Οργανωτική επιτροπή και λειτουργία. Σε επίπεδο λειτουργίας υπάρχει η «πεπατημένη», άλλωστε το camping διοργανώνεται εδώ και 21 χρόνια. Παρόλα αυτά έγιναν σημαντικά λάθη που κατά βάση αφορούν την σίτιση και τον ανεφοδιασμό (ελλείψεις σε κάβα και σάντουιτς, καθυστερήσεις στο φαγητό). Δεν πρέπει να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να συμβαίνουν αυτά τα λάθη, γιατί κοστίζουν στους συμμετέχοντες του camping, κοστίζουν στην οικονομική ενίσχυση των Αγ Κιν. Η ανάληψη αυτών των ευθυνών απαιτεί πολύ καλή προετοιμασία, διαρκή ενασχόληση κατά τη διάρκεια του camping και προνοητικότητα, γιατί το πρόβλημα της «μπύρας» ή του φαγητού, όταν πρέπει να καλυφθούν ανάγκες 150 ατόμων δε λύνεται με την ευκολία που θα λυνόταν αν βρισκόταν ο καθένας στο σπίτι του.
3. Οικονομικό. Το αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικό. Παρόλα τα προβλήματα και τις ελλείψεις που υπήρχαν τις πρώτες μέρες, η αυξημένη συμμετοχή και η αντιμετώπιση των ζητημάτων που προέκυψαν βοήθησαν στο να υπάρχει ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα στην οικονομική ενίσχυση των Αγ Κιν.
4. Συμμετοχή. Είχαμε αύξηση και αρκετός κόσμος που ήρθε πρώτη φορά στο camping μας. Η αύξηση αφορά και τον σταθερό πυρήνα που παρέμεινε όλες τις μέρες και αυτούς που «πέρασαν» για μερικά βράδια, σε αντίθεση με τα τελευταία χρόνια που υπήρχε μία στασιμότητα ή πτώση. Αυτό δείχνει ότι υπάρχει ένα δυναμικό που είναι στις Αγ Κιν ή μας παρακολουθεί και «περιμένει» να το στηρίξουμε πολιτικά. Σημαντική ήταν και η ενεργή συμμετοχή των μαθητών (εκδηλώσεις και λειτουργία), που αποτυπώνει μία προσπάθεια που γίνεται.

Οι συνθήκες πραγματοποίησης του camping ήταν δύσκολες σε αντικειμενικό (πανδημία, επίθεση, αποσυγκρότηση, αδυναμία παρέμβασης σε μαζικό χώρο όλο το διάστημα της καραντίνας) και υποκειμενικό επίπεδο (μεγάλα έτη). Συνολικά, παρ’ όλες τις δυσκολίες, βγήκαμε ενισχυμένοι από το φετινό camping.