Στις 18 Μάη διεξάγονται οι φοιτητικές εκλογές. Πρόκειται για μία εκλογική διαδικασία η οποία είναι πολύ διαφορετική από τις υπόλοιπες κάλπες στις οποίες καλείσαι να τοποθετηθείς. Μέσω αυτής της διαδικασίας συγκροτείται σε σώμα και αναδεικνύει τα όργανά του ο Φοιτητικός Σύλλογος. Το σύστημα και τα παπαγαλάκια του προσπαθούν, με κάθε μέσο, να μας πείσουν ότι ο φοιτητικός συνδικαλισμός είναι κάτι παρωχημένο, ότι οι πολιτικές φωνές δεν έχουν θέση μέσα στα πανεπιστήμια, ότι “όλοι είναι ίδιοι”. Προσπαθούν να στρέψουν τον φοιτητόκοσμο ενάντια στον συνδικαλισμό και την πάλη για τα δικαιώματά του, πλασάροντας πως αυτά “ευθύνονται” για ό,τι συμβαίνει, αντιστρέφοντας, προφανώς, την πραγματικότητα. Ρίχνουν λάσπη με κάθε ευκαιρία κρύβοντας τις ευθύνες τους γιατί ο μοναδικός τους σκοπός είναι να αποδυναμώσουν το φοιτητικό κίνημα και τις δυνατότητές του που, ουκ ολίγες φορές, έχει δείξει τι μπορεί να ανατρέψει και να κερδίσει. Αλλά όσα εργαλεία και αν χρησιμοποιούν για να εφαρμόσουν την πολιτική τους, τόσο η πραγματικότητα που βιώνουμε έρχεται για να μας πείσει για το αντίθετο!

Παράλληλα παρατηρούμε την στάση που κρατάει και ο α/α χώρος απέναντι στις φοιτητικές εκλογές. Παροτρύνει τον κόσμο να απέχει από τα όργανά του καθώς είναι, όπως λένε, τσιφλίκι των παρατάξεων και των συμφερόντων τους. Με τον τρόπο αυτό, δυστυχώς, δίνει καλό πάτημα στο σύστημα και τους μηχανισμούς του. Αναπαράγει τα ίδια αφηγήματα και εντείνει την αδιαφορία, τον αντιοργανοτισμό και την έλλειψη πάλης στους φοιτητές.

Είμαστε μπροστά σε δύο χρόνια πανδημίας, περασμένα αντιλαϊκά νομοσχέδια, καταστολή, πόλεμο στην Ουκρανία, ακρίβεια στη ζωή μας. Χτίζουν για ‘μας χωρίς εμάς ένα αβέβαιο μέλλον , με σπουδές να μοιάζουν ως ένας ατέρμονος αγώνας δρόμου, με έναν εργασιακό Μεσαίωνα να μας καλωσορίζει μόλις καταφέρουμε να πάρουμε το πτυχίο μας, με την καταστολή να μας απειλεί σε κάθε μας ανάσα, με την ακρίβεια να έχει χτυπήσει την πόρτα μας κάνοντάς μας να δουλεύουμε μόνο για να ζούμε, με τον πόλεμο σε εξέλιξη και τον ιμπεριαλισμό να μας δένει πιο σφικτά στα σχέδιά του κάνοντας μας αύριο μεθαύριο κρέας για τα κανόνια του!
Σε όλα αυτά και σε όσα ακόμα μας ετοιμάζουν εμείς θέλουμε ενωμένες φωνές και η ύπαρξη των Συλλόγων , η συσπείρωσή μας στις διαδικασίες του, η πολιτική συζήτηση και ζύμωση, η αντιπαράθεση και οι αγωνιστικές αποφάσεις είναι ο μόνος δρόμος για το μέλλον που ονειρευόμαστε και αξίζουμε!

Οι φοιτητικές εκλογές δεν είναι “πανηγυράκι”, όπως λένε. Είναι μια διαδικασία που χτίστηκε από εμάς για εμάς και οφείλουμε να μην τους τη χαρίσουμε. Η στάση της αποχής, όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα, όχι μόνο δεν κατευθύνεται προς την αναμέτρηση με την κατάσταση, αλλά βοηθά το σύστημα και τους εκφραστές του. Κάνει τα όργανά μας ευάλωτα και κατά συνέπεια κάνει πιο ευάλωτα και τα δικαιώματά μας μπροστά στην επίθεσή τους.

Φέτος,  ΔΕΝ ΑΠΕΧΟΥΜΕ!

Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, υπερασπίζοντας τους συλλόγους μας, τις γενικές συνελεύσεις, την πάλη μας ενάντια σε κεφάλαιο – ιμπεριαλιστές – κυβέρνηση. Αυτή η πάλη δεν θέλει αποχή, θέλει οργάνωση και ενίσχυση των συλλογικών μας οργάνων. Είναι η μόνη διέξοδος που μας δίνει τη δυνατότητα να αντισταθούμε και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα για ΣΠΟΥΔΕΣ - ΔΟΥΛΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ – ΥΓΕΙΑ !