Πριν από μερικές μέρες στη βουλή ψηφίζονταν η πρόταση της κυβέρνησης για την παροχή επιδόματος 600 ευρώ στην αστυνομία και το λιμενικό. Αυτό ψηφίστηκε από την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΡΙΖΑ, την Ελληνική Λύση και το ΚΚΕ. Το πρώτο πράγμα που θα αναρωτηθεί κανείς είναι πώς είναι δυνατόν, σε μια τέτοια συνθήκη, με την πλήρη ένταση της κρατικής καταστολής, της τρομοκρατίας και της φασιστικοποίησης, με τις συνεχείς παραβιάσεις του ασύλου και την πρόσφατη κρατική δολοφονία του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη, οι δυνάμεις του ΚΚΕ να στηρίζουν την οικονομική ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής.
Η απάντηση -με βάση τη στάση του ΚΚΕ πάντα- είναι σαφής. Στην πραγματικότητα πιστεύει πως η αστυνομία και οι δυνάμεις καταστολής είναι πεδίο ταξικής πάλης. Για να το πούμε πιο απλά, υποστηρίζει πως μέσα στην αστυνομία υπάρχουν «εργαζόμενοι» και ότι μπορεί να παρέμβει η αριστερά και το κίνημακαι να τους «αλλάξει» να τους μετατρέψει απο δυνάμεις καταστολής σε δυνάμεις που στηρίζουν και υπερασπίζονται το λαϊκό κίνημα. Δε βάζει όλους τους αστυνομικούς στο ίδιο τσουβάλι λέει, και κάπως έτσι, καταλήγει να περνάει στην ανοιχτά προδοτική στάση απέναντι στο λαό στηρίζοντάς τους.Άλλωστε, το κόμμα αυτό, ενώ διατείνεται τάχα ότι είναι «της εργατικής τάξης», στην πραγματικότητα εδώ και δεκαετίες δίνει διαπιστευτήρια «υπεύθυνης δύναμης» με την οποία μπορεί το σύστημα να συνδιαλέγεται και στην οποία μπορεί να ποντάρει ότι «δε θα ξεφύγει» σε επικίνδυνα επαναστατικά μονοπάτια.Έτσι έρχονται στιγμές όπως αυτή που παγιδεύεται στη διγλωσσία του. Να είναι συνεπές προς το αστικό σύστημα ή προς το λαό, που του σερβίρει αγωνιστικές κορώνες; Γιατί πού αλλού μπορεί να μπουρδουκλώθηκαν οι κύριοι του ΚΚΕ; Ποιος συνεπής αγωνιστής άραγε δε γνωρίζει ότι όλες οι δυνάμεις καταστολής στην καπιταλιστική κοινωνία τον ίδιο ρόλο έχουν;Να διασφαλίζουν την ταξική κυριαρχία της αστικής τάξης, να καταστέλλουν βίαια τον εχθρό λαό.Η ψήφιση της οικονομικής ενίσχυσης για την αστυνομία είναι τόσο προκλητική ώστε φαίνεται πως αυτή η στάση έχει δημιουργήσει πιέσεις στο ΚΚΕ και στην ΚΝΕ.
Υπό αυτό το πρίσμα βλέπουμε και τις πρόσφατες δηλώσεις του Κουτσούμπα στον Ασπρόπυργο, οπού δήλωσε πως πάγια θέση του ΚΚΕ είναι η κατάργηση ΜΑΤ, ΔΡΑΣΗ, ΟΠΚΕ των σωμάτων που χτυπάν και τρομοκρατούν το λαό (γιατί να μην καταργηθούν και συνοριοφυλακή και λιμενικό που δέρνουν και πνίγουν πρόσφυγες, θα αναρωτηθεί κανείς;). Οι πολιτικές πιέσεις αυτές φαίνονται και απο το γεγονός οτι οι δυνάμεις του ΚΚΕ στους εκπαιδευτικούς επιδίωξαν μετά απο πολλά χρόνια την εικονική σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής στα λουλουδάδικα στην απεργία των εκπαιδευτικών (15/12/2022). Με γνώμονα αποκλειστικά και μόνο την εκλογική του ενίσχυση και όχι φυσικά την εξάπλωση των αγώνων, κάνει ότι μπορεί για να προσελκύσει ακόμη και συντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας και βασικούς θεσμούς του αστικού κράτους όπως την αστυνομία και -γιατί όχι- το στρατό.
Οι οργανωτικού τύπου αντιπαραθέσεις που άνοιξαν με αφορμή όλα αυτά ανάμεσα στις δυνάμεις της ΚΝΕ και των ΕΑΑΚ στην Αθήνα δε δίνουν καμία ουσιαστική πολιτική απάντηση στο ζήτημα. Ίσα ίσα είναι δείγμα της ανημπόριας των δυνάμεων αυτών να απαντήσουν και να αντιπαρατεθούν πολιτικά. Τέτοιες πρακτικές καμία σχέση δεν έχουν με το φοιτητικό κίνημα και την αριστερά. Αυτές τις πρακτικές πρέπει να τις περιθωριοποιήσουμε. Όπως πρέπει να περιθωριοποιήσουμε και τις πολιτικές που βγάζουν λάδι την άρχουσα τάξη, υπερψηφίζοντας την ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής που δολοφονούν τη νεολαία, χτυπούν φοιτητές και απεργούς και εχθρεύονται τον λαό και τις κατακτήσεις του.
