Εδώ και περίπου δύο εβδομάδες ο λαός του Ιράν είναι στους δρόμους, μετά τον θάνατο της 22χρονης Μαχσά Αμινί. Η Μαχσά συνελήφθη από την Αστυνομία Ηθών του Ιράν στις 16/9 επειδή φορούσε λάθος την μαντίλα της, ξυλοκοπήθηκε άγρια από την αστυνομία και λίγες μέρες μετά πέθανε. Οι διαδηλώσεις έχουν εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα με δεκάδες νεκρούς διαδηλωτές (περίπου 60 μέχρι στιγμής) και 1200 συλλήψεις.
Οι διαδηλώσεις που ξέσπασαν, η οργή και η αγανάκτηση που εκφράζεται στον δρόμο τόσο από τις γυναίκες, όσο και συνολικά από τον λαό του Ιράν, δεν έπεσαν από τον ουρανό. Είναι αποτέλεσμα της βαθιάς καταπίεσης που βιώνουν εδώ και δεκαετίες από ένα θεοκρατικό σύστημα εξουσίας που δεν τους αφήνει περιθώριο να ζήσουν. Ο θάνατος της 22χρονης Μαχσά ήταν «η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι». Ένα ποτήρι γεμάτο με χρόνια καταπίεσης, τρομοκρατίας και απαγορεύσεων.
Από κοντά και η «πολιτισμένη Δύση» και εκπρόσωποι του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος έσπευσαν να καταγγείλουν τον θάνατο της Μαχσά αλλά και όλους τους θανάτους διαδηλωτών που ακολούθησαν από το ανελεύθερο καθεστώς του Ιράν. Το ίδιο σύστημα που υπηρετούν, όμως, είναι αυτό που γεννάει και τροφοδοτεί την καταπίεση και την ανισότητα του γυναικείου φύλου. Το ίδιο σύστημα, που ό,τι κατάφερε το γυναικείο κίνημα -μαζί με το εργατικό και το λαϊκό- να κατακτήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια, προσπαθεί ένα-ένα να τα πάρει πίσω.
Καθημερινά καταστέλλει άγρια και τρομοκρατεί όσους τολμούν να σηκώσουν κεφάλι (από τους απεργούς της «Μαλαματίνα» μέχρι τους φοιτητές που διαδηλώνουν ενάντια στην ΟΠΠΙ). Αφήνει μετανάστες και μετανάστριες να πεθαίνουν καθημερινά στα σύνορα (με πρόσφατο τον θάνατο της 5χρονης Μαρίας σε νησίδα του Έβρου), αμφισβητεί και καταργεί (πρόσφατος νόμος στις ΗΠΑ) το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε γυναίκας στην άμβλωση, απολύει έγκυες γυναίκες, σκοτώνει καθημερινά εργάτες και εργάτριες στο βωμό του κέρδους, συγκαλύπτει βιασμούς και παρενοχλήσεις γυναικών κ.ο.κ.. Το σύστημα αυτό καταπιέζει κάθε κομμάτι του λαού, άντρες και γυναίκες, με τον πιο αισχρό τρόπο!
Οι γυναίκες, αλλά και κάθε κομμάτι του λαού, μόνο μέσα από τους αγώνες τους ενάντια σε αυτό το σύστημα μπορούν να ζήσουν και να έχουν δικαιώματα και ελευθερίες. Η εξέγερση στο Ιράν αυτό ακριβώς μας διδάσκει. Να βγούμε στον δρόμο ενάντια στη φτώχεια, την καταπίεση και τις δολοφονίες που γεννάει ο ιμπεριαλισμός. Να βγούμε στον δρόμο ενάντια στον πόλεμο και την ακρίβεια, να υπερασπιστούμε το δικαίωμά μας σε σπουδές και δουλειά, σε ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα. Να παλέψουμε στο πλευρό της κάθε γυναίκας (της εργάτριας, της εργαζόμενης, της φοιτήτριας), και κάθε καταπιεζόμενου κομματιού αυτής της κοινωνίας, για να μπορέσουμε να ζήσουμε. Μόνο αυτή είναι η διέξοδος. Για τις γυναίκες και τον λαό του Ιράν, αλλά και για κάθε λαό του κόσμου!
