Θεσσαλονίκη Φυσικό ΑΠΘ| Γιατί αξίζει να στηρίξω Αγωνιστικές Κινήσεις στις εκλογές του Συλλόγου μας.

 

Στις 10 Μαΐου πραγματοποιούνται οι φοιτητικές εκλογές στο Σύλλογό μας. Οι φετινές εκλογές, γίνονται περίπου δύο μήνες μετά το έγκλημα στα Τέμπη, που στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους, μεταξύ των οποίων και τραγικό θύμα ένας συμφοιτητής μας. Οι φοιτητές, οι νέοι και ο εργαζόμενος λαός βγήκαν μαζικά στο δρόμο εκείνες τις μέρες, εκδηλώνοντας μια συσσωρευμένη οργή απέναντι στο σύστημα αυτό, που θέλει να τους πετάξει έξω απ’ τις σπουδές τους, που τους προορίζει για τον κάλαθο της ανεργίας και που εντέλει δε διστάζει να τους δολοφονήσει προσπαθώντας να κρυφτεί πίσω από «ανθρώπινα λάθη» και «διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων». Στο δρόμο, όλοι εμείς που διαδηλώσαμε για τους δολοφονημένους στα Τέμπη, αλλά και για το μέλλον μας που δολοφονείται και αυτό μέσα στα φλεγόμενα «βαγόνια» των νόμων Κεραμέως, των ορίων σπουδών, των διαλυμένων πτυχίων, της εργασιακής ανασφάλειας, της αστυνομικής καταστολής, του τρένου που έχει «οδηγό» κάθε διαχειριστή της πολιτικής του συστήματος, είτε αυτός είναι η ΝΔ, είτε ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε ο όποιος άλλος (μια που θα έχουμε και βουλευτικές εκλογές). Φάνηκε, πως για να ζήσουμε πρέπει να αγωνιστούμε, και αυτή η κατεύθυνση, της Αντίστασης και του Αγώνα, πρέπει να αποτυπωθεί και στις φοιτητικές εκλογές!
Αξίζει να δούμε συγκεκριμένα κάθε δύναμη που θα ζητήσει την ψήφο των φοιτητών και των φοιτητριών στον Σύλλογο του Φυσικού, τι είναι αυτό που θέτει :

 Η ΠΚΣ-ΚΝΕ κατεβαίνει στις εκλογές με τον «αέρα» της πρώτης δύναμης και μας ζητάει αν πέρσι κάναμε το «βήμα», φέτος να κάνουμε το «άλμα» (ξαναβάζοντάς την πρώτη). Άλμα στο κενό θα λέγαμε εμείς ή όπως λέει και ο λαός μας «τα ράσα δεν κάνουν τον παπά». Η ΠΚΣ υποσχόταν οριακά «κόκκινα» πανεπιστήμια, αλλά σε πλήρη αντιστοιχία με τη στάση που κράτησε την περίοδο των φοιτητικών κινητοποιήσεων ενάντια στον νόμο Κεραμέως το 2021, όπου μας καλούσε να γίνουμε «φοιτητές ξανά» και πως πάνω απ’ όλα προέχει να μην χάσουμε εργαστήρια και κλινικές, όταν το σύστημα νομοθετούσε μια εκ βάθρων επίθεση στο δικαίωμα των παιδιών των λαϊκών οικογενειών να σπουδάζουν, όχι μόνο «κίνημα» δεν είδαμε, αλλά ούτε καν Γενικές Συνελεύσεις. Σε απόπειρες στο Σύλλογό μας, τα μέλη της εν λόγω δύναμης είτε βιάζονταν να αποχωρήσουν από τις όποιες απόπειρες, είτε παρέπεμπαν το ζήτημα σε κάποιο μελλοντικό Διοικητικό Συμβούλιο, μακριά και πέρα απ’ τις διαθέσεις του κόσμου να κινηθεί. Βαριές λοιπόν οι ευθύνες της πρώτης δύναμης, όταν μάλιστα αυτή είναι και αριστερών αναφορών, για την συνέχιση της αποσυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος. Μα τι να συζητάμε, όταν τις μέρες της δολοφονίας του 16χρονου Κ. Φραγκούλη, το ΚΚΕ ψήφιζε στη Βουλή επίδομα 600 € σε όλους τους ένστολους; Ντράπηκε και η ντροπή!
Στον τελευταίο κύκλο Γενικών Συνελεύσεων του ΣΦ Φυσικού μάλιστα, η ΠΚΣ «δαιμονοποιώντας» την κατάληψη και πατώντας στην αγωνιά των φοιτητών για (δήθεν) χάσιμο εξαμήνου που καλλιέργησαν οι καθηγητές, έθεσε πλαίσιο «αντικατάληψης», λέγοντας μάλιστα ότι «έχουμε ήδη νικήσει» (άρα τι νόημα έχει να χάνουμε τον καιρό μας σε Συνελεύσεις …) και παραπέμποντας σε «αγωνιστικό σκάκι» για τη συνέχεια … Τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους!

 Όσον αφορά την ΑΡΕΦ (ΕΑΑΚ), δεν μπορούν να ξεφύγουν απ’ την αναζήτηση «λύσεων» εντός των ορίων και των πλαισίων που θέτει το σύστημα. Απ’ τη λογική «να πέσει η Κυβέρνηση» (άρα να βρούμε μια καλύτερη…), το «να παραιτηθεί ο Παπαϊωάννου» (λες και η εφαρμογή της ταξικής πολιτικής εντός των ΑΕΙ είναι θέμα προσώπου), την «κρατικοποίηση του ΟΣΕ» με βάση τα πρόσφατα και την πρόταση μοντέλων «φιλολαικότερου» καπιταλισμού, μέχρι το «να μην αποσπαστεί η διδακτική επάρκεια απ’ τα πτυχία». Στο τελευταίο, η ΑΡΕΦ (όπως το ίδιο ισχύει και για την ΠΚΣ), αναγνωρίζει την έννοια του «επαρκούς» αποφοίτου (και άρα και του «ανεπαρκούς»), όπως την έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι που θέλουν να μας περιστείλουν το δικαίωμα γενικότερα να μπορούμε να γίνουμε καθηγητές! Αίτημα σε πλήρη αντίφαση με το «ενιαία πτυχία με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό» που θέτουν οι Αγωνιστικές Κινήσεις. Την αναζήτηση, αυτή της αριστερόστροφής διαχείρισης του συστήματος (και αρά του «ξαναζεσταμένου» ΣΥΡΙΖΑ) αποδεικνύει και το κοινό κατέβασμα του πολιτικού τους φορέα (ΛΑΕ) μαζί με το ΜέΡΑ 25 στις βουλευτικές. Πώς να στηριχτεί λοιπόν μια δύναμη που καταθέτει κάθε λίγο και λιγάκι τις αγωνιστικές τις «περγαμηνές» και την ίδια στιγμή γίνεται ουρά του Βαρουφάκη που δηλώνει … «Όταν ακούω φοιτητές και Φοιτητικούς Συλλόγους να απαιτούν επαγγελματικά δικαιώματα, ιδίως όταν είναι αριστεροί Φοιτητικοί Σύλλογοι ή παρατάξεις, φρίττω».

 Τέλος, δεν πρέπει να υποκύψουμε στην «πολιτικοποίηση» της αποχής, όπως αυτή εκφράζεται απ’ τον χώρο της αναρχίας/αυτονομίας, αναφερόμενη στις φοιτητικές εκλογές σαν μια διαδικασία που θέτει τους φοιτητές σαν «άβουλα πιόνια» και σαν μια στεγνή διαδικασία «αντιπροσώπευσης». Οι Αγωνιστικές Κινήσεις, στεκόμαστε απέναντι και ενάντια σε τέτοιες λογικές. Θεωρούμε ότι και οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν διαδικασία του φοιτητικού κινήματος, από τους φοιτητές για τους φοιτητές, που καμιά σχέση δεν έχουν με άλλες εκλογές (λ.χ. βουλευτικές) και μπορούν να συμβάλλουν, στο βαθμό που τους αναλογεί, στην ενίσχυση της κατεύθυνσης των αγώνων! Η συμμετοχή μας έχει νόημα και λόγο ύπαρξης. Απέχουμε από την αντιοργανωτική γραμμή και την ακτιβιστική δράση αυτού του χώρου, απόρροιες του χαμηλού πολιτικού τους επιπέδου, που όμως λειτουργούν ως φραγμός στην ανάπτυξη του φοιτητικού κινήματος, απομακρύνοντας κόσμο αντί να τον συσπειρώνουν. Επίσης, δε θα μπορούσε αυτός ο χώρος να κάνει κριτική σε μια φοιτητική διαδικασία, όταν πριν λίγους μήνες που η Κεραμέως επιχείρησε να κάνει τηλεεκλογές για «Συμβούλια Διοίκησης», δεν σήκωσε αντιπαράθεση και κόντρα.

Οι φοιτητικοί σύλλογοι αποτελούν όργανα πάλης των φοιτητών για ζωή με δικαιώματα. Συγκροτήθηκαν από τους ίδιους τους φοιτητές, λειτουργούν ανεξάρτητα από τους θεσμούς του κράτους και αποφασίζουν με δημοκρατικές διαδικασίες. Ιστορικές στιγμές για το φοιτητικό κίνημα όπως η ανατροπή του νόμου 815, οι κατακτήσεις των φοιτητών στο κίνημα του '06-'07, το κίνημα ενάντια στο σχέδιο Αθηνά το 2013, επιβεβαιώνουν τη δύναμη των φοιτητών και τους φόβους του συστήματος. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο 4777 και την είσοδο της ΟΠΠΙ στις σχολές, δίπλα στη μαζική συμμετοχή των φοιτητών στις απεργιακές κινητοποιήσεις καταδίκης του εγκλήματος στα Τέμπη δείχνουν το δρόμο στον οποίο πρέπει να συνεχίσουμε!
Στις 10 Μαΐου στηρίζουμε-ψηφίζουμε τη φωνή της αντίστασης και της διεκδίκησης απέναντι στη βαρβαρότητα του συστήματος, της ανεξαρτησίας των φοιτητικών συλλόγων από το κράτος και τους μηχανισμούς του, της αντιπολεμικής-αντιΐμπεριαλιστικής πάλης. Με την αριστερά των αγώνων – όχι της ενσωμάτωσης και της υποταγής.
Στις 10 Μάη στηρίζουμε - ψηφίζουμε Αγωνιστικές Κινήσεις!