Θεσσαλονίκη| Όχι στην υποβάθμιση των ζωών μας-να νιώθουμε ασφαλείς στο σπίτι μας

Μόνο οργή μπορεί να μας γεμίζει η καταγγελία συνοικοτρόφισσάς μας για σεξουαλική παρενόχληση εναντίον
της. Οργή για τη κατάσταση στην οποία έχουν καταντήσει οι εστίες με πλήρη ευθύνη της διοίκησης, της
πρυτανείας, του υπουργείου και όποιου άλλου υποτίθεται πως φροντίζει για τις ανάγκες μας. Μια κατάσταση
πλήρους υποβάθμισης και εξαθλίωσης που όχι μόνο επηρεάζει την καθημερινότητα μας με τις άθλιες συνθήκες
διαβίωσης, αλλά, μας αφήνει εκτεθειμένους σε φαινόμενα επιθέσεων, κλοπών και παρενοχλήσεων, με τις πόρτες τσιγαρόχαρτα, τις κοινόχρηστες τουαλέτες (!!!), τους ερημωμένους ορόφους και τα άδεια δωμάτια.

Δεν θεωρούμε ότι πρόκειται για κακούς χειρισμούς ή αμέλεια. Πρόκειται για συνειδητή επιλογή από μεριάς των
ιθυνόντων. Γιατί οι δωρεάν στέγαση είναι ένα προνόμιο που δε χωράει στην παιδεία για λίγους και εκλεκτούς
που φτιάχνουν. Γιατί οι εστίες αποτελούν ξένο σώμα σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που τα παιδιά από τα πιο
φτωχά και λαϊκά στρώματα δε χωράνε.

Να βάλουμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα?

Η εύκολη σκέψη θα μπορούσε να είναι να αυξηθεί η φύλαξη. Να μπουν φύλακες, security, έλεγχοι, αστυνομία,
κάμερες ή ότι άλλο μπορεί κανείς να σκεφτεί. Το ερώτημα είναι κατά πόσο μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη σε αυτούς που σκόπιμα μας έχουν φέρει σε αυτή την κατάσταση ότι θα μας φυλάξουν ουσιαστικά. Η πραγματικότητα μάλλον το αντίθετο αποδεικνύει!

Έχουμε δει τι σημαίνει φύλαξη για αυτούς στο αστυνομοκρατούμενο πλέον ΑΠΘ, στο οποίο παρόλα αυτά η διακίνηση και τα μαχαιρώματα καλά κρατούν λίγα μέτρα μακριά από τα ΜΑΤ. Έχουμε δει τι σημαίνει φύλαξη για αυτούς όταν φέρναν την αστυνομία να διαλύσει συνέλευση του Συλλόγου μας το 2020! Έχουμε δει τι φύλαξη παρέχουν τα security, οι φύλακες και η αστυνομία όταν υλοποιούν τις εξώσεις οικοτρόφων που "δεν δικαιούνται" πλέον δωμάτιο στην εστία γιατί είναι ν+2. Λες και η ανάγκη μας για δωρεάν στέγαση μετριέται σε νούμερα και είναι αποτέλεσμα ανταγωνισμού μεταξύ μας για το ποιος θα πεταχτεί έξω.


Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθούμε και στην πτυχή του γυναικείου ζητήματος που αναδεικνύεται με
αφορμή αυτό το δυσάρεστο περιστατικό. Ένα ζήτημα που όπως και τα υπόλοιπα είναι πασιφανές πως
συντηρείται και αναπαράγεται από τη δομή μιας κοινωνίας που από την εργασία και την παραγωγή
εκμεταλλεύεται τη γυναίκα πολύ περισσότερο, που διαιωνίζει τις αντιθέσεις μεταξύ των φύλλων για να
διατηρείται η κυριαρχία των από πάνω με τους από κάτω διασπασμένους. Να θυμηθούμε ότι ο "δικός τους" Λιγνάδης είναι ελεύθερος? Να θυμηθούμε τις τόσες καταγγελίες για βιασμούς και παρενοχλήσεις σε αστυνομικά τμήματα που επιχειρήθηκε να κουκουλωθούν? Να θυμηθούμε τις καταγγελίες διάφορα μέλη του καθηγητικού κατεστημένου που από θέσεις ισχύος εκβίαζαν και παρενοχλούσαν (π.χ. Ιατρική Αθήνας, ΔΙΠΑΕ)? Σε όλους αυτούς εμείς οι γυναίκες των εστιών μπορούμε να εναποθέσουμε την ασφάλεια μας?

Για τους παραπάνω λόγους δεν εμπιστευόμαστε το κράτος και τους μηχανισμούς του για την ασφάλεια μας. Δε
θέλουμε κάμερες μέσα στα σπίτια μας, όπου θα παραβιάζεται η προσωπική μας ζωή και θα καταγραφόμαστε σε
υλικό που δεν γνωρίζουμε ποιος μπορεί να έχει πρόσβαση. Δεν θέλουμε αποστειρωμένες εστίες. Δεν θέλουμε
εστίες φρούριο και περεταίρω γκετοποίηση. Θέλουμε ανοιχτές και ζωντανές εστίες με πολιτιστικές και πολιτικές
δραστηριότητες, με δυνατότητα να φέρνουμε στο σπίτι μας τους γονείς μας, τους φίλους, τη σχέση μας. Ας
αναρωτηθούμε κατά πόσο θα περνούσε τον "έλεγχο" πάσο ένας συνοικότροφός μας που είναι πάνω από ν+2. Η απάντηση είναι όσο περνάει και τον έλεγχο στη λέσχη, καθόλου δηλαδή, και αναγκάζεται να πληρώνει για το αυτονόητο. Δε θα δώσουμε πατήματα στη βάση της δήθεν ασφάλειας μας να υλοποιηθεί ή πολιτική που μας πετάει έξω από τις εστίες και τις σπουδές μας.

Σε αυτή τη βάση απαιτούμε να εγκατασταθούν πόρτες ασφαλείας στους διαδρόμους που οδηγούν στα δωμάτια
μας και τις τουαλέτες, χωρίς να περιορίζεται η πρόσβαση κανενός στους κοινόχρηστους χώρους. Απαιτούμε την
αντικατάσταση των ψευτοπορτών των δωματίων μας με πόρτες ασφαλείας. Απαιτούμε να αποκατασταθούν και
να γεμίσουν όλα τα άδεια δωμάτια, να είναι ζωντανός κάθε όροφος σε κάθε κτήριο. Απαιτούμε το αυτονόητο, να μην ζούμε σε προπολεμικά κτήρια, να μην ζούμε σε τρύπες, έχει ο καθένας το μπάνιο και την τουαλέτα του κι όχι αυτή τη μιζέρια που μας "παρέχουν" με τις κοινόχρηστες τουαλέτες.

Ό,τι έχουμε… είμαστε εμείς!

Οι σχέσεις αλληλεγγύης και συντροφικότητας μεταξύ μας είναι το βασικό όχημα που μπορεί να μας οχυρώσει
απέναντι σε ανάλογα περιστατικά. Όλοι οικότροφοι έχουμε τα ίδια προβλήματα και είμαστε στην ίδια μπάντα.
Μόνο η κατανόηση ότι έχουμε ο ένας τον άλλον μπορεί να δώσει πραγματική διέξοδο. Η ενίσχυση των δομών
μας, του συλλόγου μας και το ζωντάνεμα των εστιών είναι αυτό που μπορεί να κάνει το χώρο μας πραγματικά
ασφαλή και ανθρώπινο. Κατανοούμε ότι οι παρεμβατικές συμπεριφορές, η ναρκοκουλτούρα, η εγκληματικότητα και ο κανιβαλισμός είναι κάτι που πηγάζει και προωθείται από την πολιτική της εξαθλίωσης και της φτώχιας που βιώνουμε. Κατανοούμε πως πέρα από όποιον εξωεστιακό μπορούν να παρουσιαστούν ακόμα και μεταξύ μας.

Σε αυτή τη βάση η κοινή μας πάλη πάνω στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και οι σχέσεις αλληλοβοήθειας,
το να λειτουργούμε σαν ένα σώμα αποβάλλοντας και ατομικά και συλλογικά τέτοιες συμπεριφορές μπορεί να
δώσει απάντηση. Όπως επίσης σαν ένα σώμα να αντιμετωπίζουμε όποιον δημιουργεί πρόβλημα στους χώρους
μας και να παρεμβαίνουμε όταν οποιοσδήποτε συνοικότροφος μας έχει πρόβλημα.

Απαιτούμε:
- Να εγκατασταθούν άμεσα πόρτες ασφαλείας στους διαδρόμους που οδηγούν στα δωμάτια μας και τις
τουαλέτες, με κλειδιά στους οικοτρόφους των αντίστοιχων δωματίων
- Να αντικατασταθούν άμεσα οι πόρτες τσιγαρόχαρτα των δωματίων μας με πόρτες ασφαλείας.
- Να αποκατασταθούν και να γεμίσουν όλα τα άδεια δωμάτια, να είναι ζωντανός κάθε όροφος
- Νέες σύγχρονες εγκαταστάσεις με δωμάτια που να μην είναι τρύπες, με ατομικές τουαλέτες με
δυνατότητα να στεγάζουν περισσότερο κόσμο, όσους συμφοιτητές μας έχουν ανάγκη
- Καμία ανοχή σε παραβατικές-παραβιαστικές συμπεριφορές
- Έξω οι ναρκέμποροι από τα σπίτια μας
- Αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης στις εστίες – Δωρεάν σίτιση για όλους