Αν από τη μία το φοιτητικό κίνημα έχει να αντιμετωπίσει την βίαιη καταστολή και την προπαγάνδα του αστικού κράτους, πρέπει να ξεκαθαρίσει και με τις απόψεις ηττοπάθειας και διάλυσης που υπάρχουν στο εσωτερικό του.

Το τελευταίο διάστημα σε μια σειρά από σχολές έχει γίνει προσπάθεια να πραγματοποιηθούν γενικές συνελεύσεις. Στις απόπειρες αυτές μια σειρά δυνάμεις έχουν τοποθετηθεί μέχρι και εχθρικά για τις μαζικές διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων, τις γενικές συνελεύσεις, και την ανάγκη αυτές να πραγματοποιούνται τακτικά. Όλες οι απόψεις που υποβαθμίζουν τη σημαντικότητα των γενικών συνελεύσεων έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Τι ακούμε λοιπόν από τις υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς στις σχολές: ότι οι γενικές συνελεύσεις είναι ένα πολύ ισχυρό μέσο πάλης και η ‘’κατάχρησή’’ του οδηγεί σε απομαζικοποίηση των διαδικασιών, απομακρύνει και απογοητεύει τους φοιτητές. Απόψεις τέτοιες και τώρα και το προηγούμενο διάστημα έχουν εκφράσει οι περισσότερες δυνάμεις που αναφέρονται στο κίνημα και την αριστερά (ΚΝΕ, ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ, Α/Α χώρος).

Η αλήθεια όμως είναι ότι όλο το προηγούμενο διάστημα και ειδικότερα μέσα στην πανδημία οι παραπάνω δυνάμεις έδωσαν ρεσιτάλ στην υποκατάσταση των Γενικών Συνελεύσεων και των μαζικών διαδικασιών. Έχουμε φτάσει στο τραγελαφικό σημείο η κάθε δύναμη να έχει τον δικό της συντονισμό Φοιτητικών Συλλόγων και να αποφασίζει το πώς θα κινηθεί όχι με βάση τις αποφάσεις μαζικών διαδικασιών αλλά με βάση τον σχεδιασμό που έχει η κάθε δύναμη και τον συσχετισμό που έχει καταγράψει στα ΔΣ των συλλόγων. Οι ίδιοι λοιπόν που τόσο καιρό συνεισφέρανε στην απόμαζικοποίηση των ΓΣ μας κουνάνε το δάχτυλο και μας κάνουν κριτική ότι τα εβδομαδιαία καλέσματα σε ΓΣ (όταν αυτές δεν μαζεύουν την απαραίτητη απαρτία) απογοητεύουν και κουράζουν τον κόσμο. Αλήθεια ποια είναι η αντιπρόταση; Τι θα πρέπει λοιπόν να κάνουν οι δυνάμεις που παλεύουν για να στηθεί μαζικό Φοιτητικό Κίνημα; Μήπως να μην κάνουν τίποτα γιατί ο κόσμος ‘’δεν καταλαβαίνει’’; Να προχωρήσουν σε ακτιβισμούς και εικονικές συγκρούσεις μπας και ξυπνήσουν οι ‘’κοιμισμένοι φοιτητές’’; Η μήπως να εναποθέσουν την πάλη στους ‘’συντονισμούς΄’ της ΚΝΕ και των ΕΑΑΚ;

Η στάση αυτή σε συνδυασμό με τη διαρκή απαξίωση από τις δυνάμεις, των γενικών συνελεύσεων, είτε μέσω της παράκαμψης τους με τα λεγόμενα ‘’συντονιστικά’’ των φοιτητικών συλλόγων που σε όλη την περίοδο της καραντίνας αλλά και τώρα προβάλουν ΚΝΕ/ΠΚΣ και ΕΑΑΚ και θέλουν στην πραγματικότητα να υποκαταστήσουν τους φοιτητικούς συλλόγους και τις μαζικές τους διαδικασίες, είτε με τη διαρκή υπονόμευση των ΓΣ με τους όρους που αυτές καλούνται (μια μέρα πριν, χωρίς να το μαθαίνει ποτέ η πλατιά μάζα των φοιτητών κα) και διεξάγονται (πολλές τοποθετήσεις από μια δύναμη, χωρίς πραγματική δυνατότητα παρέμβασης ανένταχτων φοιτητών κλπ). Όλες αυτές οι πολιτικές στάσεις αποξενώνουν τους φοιτητές από τις συλλογικές τους διαδικασίες και τους μετατρέπουν από υποκείμενα της πάλης ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές σε απλούς παρατηρητές των μιας ‘’οργανωμένης πρωτοπορίας’’ της οποίας η δράση είναι ξέχωρη από τη δική τους και δεν τους αφορά.

Παράλληλα με τα παραπάνω μαθαίνουμε ότι διανέμονται mail μεταξύ οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που θέλουν να συντονιστούν με τις κινητοποιήσεις των φοιτητών. Μέχρι εδώ όλα καλά και θεμιτά θα λέγαμε (αν και αυτές οι δουλειές δεν γίνονται με mail αλλά με ανοιχτές διαδικασίες ). Υπάρχουν όμως και εδώ αντιλήψεις που αναπαράγουν αυτή την ‘’κούραση’’ που τόσο συζητιέται στους συλλόγους, από οργανώσεις οι οποίες θεωρούν ότι δεν υπάρχει νόημα να συνεχίζονται οι κεντρικές διαδηλώσεις μιας και ‘’η συνεχής στοχοποίηση του φοιτητικού κινήματος από το κράτος’’ βρίσκει το ΦΚ απροετοίμαστο (Αναμέτρηση). Πραγματικά απορούμε πως θα ‘’προετοιμαστεί’’ το ΦΚ απέναντι στην καταστολή και το κράτος αν όχι με μαζικοποίηση των διαδικασιών του (που για να μαζικοποιηθούν όρος είναι να καλούνται) και μη απαντώντας στο όργιο καταστολής με νέες συγκεντρώσεις που θα το καταγγέλλουν. Αλήθεια το να μένει αναπάντητη η βία του αστικού κράτους απέναντι στη νεολαία ‘’προετοιμάζει’’ τους φοιτητές και την αριστερά ή απαντάει στην ηττοπάθεια και τον φόβο και δίνει χώρο σε αυταπάτες κοινοβουλευτικού και συνδιαχειριστικού τύπου για το πώς απαντιέται η βία ;

Στην πραγματικότητα ο μόνος τρόπος το φοιτητικό κίνημα να ανασυγκροτηθεί και να μπορέσει να ανατρέψει το νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη (4777), το νέο νόμο πλαίσιο και όλους τους νόμους που προηγήθηκαν είναι οι συλλογικές διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων, είναι οι γενικές συνελεύσεις, είναι οι μαζικές διαδηλώσεις των φοιτητών. Οι γενικές συνελεύσεις θα μαζικοποιηθούν μόνο αν οι ίδιοι οι φοιτητές πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, αν απαιτήσουμε και παλέψουμε για πραγματικά μαζικές γενικές συνελεύσεις κόντρα στην υπονόμευση των συλλογικών διαδικασιών και τη συνδιαλλαγή με το σύστημα και τους εκφραστές τους. Μόνο αν κάνουμε τις γενικές συνελεύσεις και τους φοιτητικούς συλλόγους πραγματικά όργανα πάλης κόντρα στις αυταπάτες αριστερών σωτήρων και προγραμμάτων πάλης που μόνιμα κρατούν το φοιτητικό κίνημα ανενεργό. Οι γενικές συνελεύσεις είναι το ανώτατο όργανο των φοιτητικών συλλόγων και αυτές πρέπει να έχουν ισχυρό αποφασιστικό χαρακτήρα κόντρα σε όποιες απόψεις προτάσσουν λύσεις στα προβλήματα των φοιτητών χωρίς τους ίδιους τους φοιτητές.

Υ.Γ. Μαθαίνουμε ότι τις τελευταίες ώρες γίνονται ΔΣ στους Συλλόγους των φοιτητών της Αθήνας και μετατίθεται η πορεία της Τετάρτης για την άλλη Τρίτη 27 λόγω απεργίας στα ΜΜΜ. Φανταζόμαστε και αυτό στα πλαίσια της κούρασης να κατέβουν οι αντίστοιχες δυνάμεις στο κέντρο της πόλης με τα πόδια. Όχι τίποτα άλλο, αλλά μην συναντηθεί και το ΦΚ με κάναν αγώνα εργαζομένων και γίνει κάνα κακό.