Πριν από λίγες ημέρες η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Πατρών πήρε απόφαση που επικυρώνει και δρομολογεί, αυτό που ήδη ξέραμε, την εφαρμογή της διάταξης του νόμου Κεραμέως, όσον αφορά τις διαγραφές των φοιτητών στα ν+ν/2 χρόνια.
Οι διαγραφές είναι η πιο σκληρή επίθεση που έχουν δεχτεί ποτέ οι φοιτητές και έχουν ξεκάθαρη στόχευση! Η αγορά εργασίας δεν μπορεί να απορροφήσει όλους τους πτυχιούχους που βγαίνουν από τα ελληνικά Πανεπιστήμια. Το αποτέλεσμα αυτού είναι να υπάρχουν χιλιάδες πτυχιούχοι, αναγκασμένοι να κάνουν δουλειές που δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενό τους, ή να είναι και τελείως άνεργοι! Πτυχιούχοι που αποτελούν πρόβλημα για το σύστημα, καθώς όταν αντιλαμβάνονται ότι το ίδιο το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα, από τη φύση του, δεν μπορεί να τους προσφέρει εργασία στο αντικείμενό τους, μπορούν και αγωνίζονται εναντίον του, διεκδικώντας το δικαίωμά τους στην εργασία.
Είναι λοιπόν αναγκαίο για το σύστημα να μειώσει τους πτυχιούχους με βάση τις ανάγκες της αγοράς εργασίας και να καταδικάσει ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας να μένει χωρίς πτυχίο, με ό,τι αυτό σημαίνει στην σημερινή εργασιακή ζούγκλα. Και αυτό επιχειρεί να το κάνει με δύο τρόπους. Με την μείωση των εισακτέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (εφαρμογή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής) και με την όρθωση ταξικών φραγμών που δυσκολεύουν την φοίτηση για όσους προέρχονται από πιο φτωχές οικογένειες και μπορεί ακόμα και να εργάζονται, μέχρι εν τέλει να τους οδηγήσουν στη διαγραφή.
Το σύστημα λοιπόν επιχειρεί να δημιουργήσει ένα Πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς, ένα Πανεπιστήμιο που τα παιδία από τις πιο λαϊκές και εργατικές οικογένειες δεν θα έχουν θέση, αφού αυτοί οι φοιτητές είναι που αναγκάζονται να δουλέψουν για να πληρώσουν το νοίκι, το ρεύμα και γενικά για να τα βγάλουν πέρα σε μια καθημερινότητα που η ακρίβεια έχει φτάσει στα ύψη. Με τα όλο και πιο εντατικά μαθήματα και εργαστήρια, τις μεγάλες ύλες, τα μαζικά κοψίματα και φυσικά με τις διαγραφές, δημιουργούν μια ασφυκτική φοιτητική καθημερινότητα. Ακόμα και για όσους καταφέρουν να ανταπεξέλθουν σε αυτή την καθημερινότητα όμως, η πραγματικότητα που τους περιμένει μετά την απόκτηση του πτυχίου, τους θέλει πλήρως εντατικοποιημένους και πειθήνιους. Μας φορτώνουν συνεχώς με πρόσθετα βάρη και μας απειλούν με διαγραφές, ώστε να μάθουμε να συμμορφωνόμαστε στις επιταγές των καθηγητών σήμερα και της εργοδοσίας αύριο.
Είναι λοιπόν αναγκαίο και κρίσιμο να οργανωθεί και να αναπτυχθεί η πάλη ενάντια στους νόμους Κεραμέως και τις διαγραφές! Στην κατεύθυνση αυτή όμως δεν συμβάλλουν διάφορες δυνάμεις (ΚΝΕ – ΕΑΑΚ – ΑΡΔΙΝ) που θέτουν το αποπροσανατολιστικό αίτημα «ο νόμος να μείνει στα χαρτιά, να μην εφαρμοσθεί», ενώ πτυχές του νόμου όπως η ΕΒΕ ήδη εφαρμόζονται και έχουν αφήσει χιλιάδες παιδιά εκτός τριτοβάθμιας. Πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι οι νόμοι ψηφίζονται για να εφαρμοστούν! Αντίστοιχα το κυνήγι προέδρων και πρυτάνεων στο οποίο έχουν επιδοθεί αυτές οι δυνάμεις με σκοπό να τους κάνουν «να πάρουν θέση» και να λογοδοτήσουν πάνω στην εφαρμογή της εκάστοτε διάταξης του νόμου σε μία συγκεκριμένη σχολή ή πανεπιστήμιο, μεταθέτει το ζήτημα και το διασπά, δημιουργώντας σύγχυση και οδηγώντας σε αδιέξοδο τους αγώνες.
Η μόνη απάντηση που μπορούμε και οφείλουμε να δώσουμε είναι οι αγώνες για την ανατροπή συνολικά των νόμων Κεραμέως! Να οργανώσουμε την πάλη μας στους Φοιτητικούς μας Συλλόγους και να προχωρήσουμε σε Συνελεύσεις-Καταλήψεις-Διαδηλώσεις!
