Ξεκίνησε σιγά-σιγά η εξεταστική και είναι λογικό να ανοίγει μια συζήτηση για το αν «αξίζει» να κάνουμε συνέλευση για το νέο ν/σ, αν «αξίζει» να χάσουμε ώρες από το διάβασμά μας, για το γιατί τέλος πάντων είναι τόσο αναγκαίο να βρεθούμε και να συζητήσουμε τώρα και να μην το αφήσουμε για μετά την εξεταστική. Λογικοί όλοι αυτοί οι προβληματισμοί. 

Η αλήθεια είναι ότι η ίδια η κυβέρνηση φέρνει αυτό το ν/σ στην περίοδο της εξεταστικής ώστε να «μας πιάσει στον ύπνο». Και δεν το κάνει τυχαία. Ξέρει ότι με τους φοιτητές στις σχολές να κάνουν συνελεύσεις και να αποφασίζουν καταλήψεις και διαδηλώσεις, θα βρει ένα τεράστιο εμπόδιο απέναντί της. Όπως προσπάθησε να κάνει και το 2006-2007 και απέτυχε. Οι φοιτητές τότε κατάφεραν μέσα από συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις να ανατρέψουν τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης για την αναθεώρηση του άρθρου 16 (ακόμα και μέσα στις εξεταστικές τους). Κέρδισαν παράλληλα το να μην χαθεί η εξεταστική, αλλά να γίνει διπλή εξεταστική τον Σεπτέμβρη. Γιατί και αυτό είναι ζήτημα πίεσης προς την κυβέρνηση και μπορεί να κατακτηθεί από εμάς τους ίδιους. 

Αν αναρωτιόμαστε γιατί πρέπει ΤΩΡΑ να πάμε κόντρα σε αυτό το ν/σ, είναι γιατί ΤΩΡΑ κρέμεται από μια κλωστή το αν θα μπορούμε να σπουδάζουμε ή όχι. Εμείς. Δεν είναι κάτι μακρινό που αφορά τα παιδιά των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αφορά εμάς, τα παιδιά των δημοσίων. Αφορά τις σπουδές μας και αφορά τα πτυχία μας. Αφορά το ότι θα έχουμε δίδακτρα, υποχρεωτικές θεωρίες, θα μας διαγράφουν στα ν χρόνια, δεν θα έχουμε δωρεάν συγγράμματα, σίτιση και στέγαση, δεν θα μπορούμε να κάνουμε συνελεύσεις και κινητοποιήσεις. Εμείς που με το ζόρι περάσαμε την ΕΒΕ και μπήκαμε σε μια σχολή, εμείς που δουλεύουμε παράλληλα με τις σπουδές μας, εμάς που οι γονείς μας έχουν ματώσει οικονομικά για να μπορούμε να είμαστε εδώ. Δεν θα μπορούμε πλέον να σπουδάζουμε. Και οι λίγοι από εμάς που θα καταφέρουμε να πάρουμε το πτυχίο μετά κόπων και βασάνων, αυτό δεν θα αντιστοιχεί παρά σε κουτσουρεμένα επαγγελματικά δικαιώματα όταν βγούμε να ζητήσουμε δουλειά.

Λογικό, λοιπόν, να προβληματιζόμαστε για τις χαμένες ώρες διαβάσματος και μαθημάτων. Αλλά να αναλογιστούμε συνάδελφοι ότι έχουμε να χάσουμε πολύ παραπάνω από ένα μάθημα ή μια εξεταστική. Έχουμε να χάσουμε το δικαίωμά μας να σπουδάζουμε. Το δικαίωμα αυτό για το οποίο πάλεψαν οι φοιτητές πριν από εμάς, οι γονείς μας και για το οποίο παλεύουμε και εμείς από τη στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας στη σχολή (και από το σχολείο ακόμα).

Γι’ αυτό, λοιπόν, είναι ανάγκη και καθήκον μας να παρευρεθούμε όλοι στη συνέλευση της Τετάρτης για να μπορέσουμε να υπερασπιστούμε το δικαίωμά μας να συνεχίσουμε να είμαστε φοιτητές και να βγούμε από τη σχολή με ένα πτυχίο με δικαιώματα!