Σε μια πλήρως εντατικοποιημένη σχολή όπως η Κτηνιατρική του ΑΠΘ, με αμέτρητες ώρες υποχρεωτικών κλινικών και εργαστηρίων, με προαπαιτούμενα μαθήματα για να μπεις στο 4ο έτος, με πρακτική κάθε καλοκαίρι και ό,τι άλλο μπορούμε να σκαρφιστούμε... τι δεν θα μπορούσε να λείπει; Μα οι εφημερίες φυσικά! 24 ώρες για να μάθουμε και να γίνουμε καλύτεροι κτηνίατροι... ή μήπως όχι;
Τα τελευταία χρόνια οι εφημερίες τείνουν να αυξάνονται με ταχύτητα φωτός, κάνοντας το ήδη δυσβάσταχτο πρόγραμμά μας... χίλιες φορές πιο δυσβάσταχτο. Συγκεκριμένα πριν την πανδημία 24ωρες εφημερίες έκανε μόνο το 5ο έτος από 1-2 το εξάμηνο. Από φέτος το 5ο έτος κάνει 4-6 24ωρες εφημερίες/εξάμηνο και προστέθηκαν και από δύο 12ωρες εφημερίες και στο 4ο έτος (από νωρίς στα βάσανα). Και σαν να μην τις είχαν αυξήσει αρκετά, λένε ότι από του χρόνου θα κάνει και το 4ο έτος 24ωρες εφημερίες(!). Και, μάλιστα, όπως και κάθε χρονιά που κάνουν κάποια αλλαγή στο πρόγραμμα σπουδών, δεν την ανακοινώνουν επίσημα, προκειμένου να γλιτώσουν τις αντιδράσεις που αναπόφευκτα θα προκύψουν!
Γιατί μας έχουν γεμίσει με εφημερίες, θα αναρωτηθεί κανείς. Από τη μία εντατικοποιούν ακόμα περισσότερο τις σπουδές μας -χρόνια επιδίωξή τους άλλωστε- και από την άλλη γεμίζουν τα κενά σε κτηνιάτρους που έχουν στην Κλινική! Πως θα βγει η δουλειά αν δεν έχεις προπτυχιακούς, μετεκπαιδευόμενους και μεταπτυχιακούς φοιτητές να στην κάνουν, και μάλιστα τζάμπα;
Το παραμύθι ότι γίνονται εφημερίες "για να μάθουμε" έχει καταρριφθεί προ πολλού, αφού μέχρι και οι ίδιοι μας παραδέχονται ότι χωρίς φοιτητές η δουλειά στην Κλινική δεν βγαίνει ούτε για αστείο. Ποιος θα κάθεται άυπνος πάνω από τα ζώα να κάνει βάρδιες, αν όχι εμείς; Μήπως κάνας εργαζόμενος; Όχι, ούτε που να το σκεφτόμαστε!
Μόνο που εμείς δεν σπουδάζουμε για να βγάζουμε τζάμπα δουλειά σε κανέναν, αλλά για να πάρουμε ένα πτυχίο που να μας εξασφαλίζει δικαιώματα. Και οι εφημερίες, όπως και συνολικά το εξουθενωτικό πρόγραμμα σπουδών της σχολής, ρίχνουν ακόμη ένα εμπόδιο στον δρόμο μας γι' αυτό το πτυχίο, που πλέον μας έχει γίνει ένα άπιαστο όνειρο!
Για να μην αυξηθούν και άλλο, λοιπόν, οι εφημερίες (μιας και αυτή είναι η κατεύθυνση που ξεκάθαρα έχει μπει), αλλά και για να μπορούμε να σπουδάσουμε με ανθρώπινους ρυθμούς, πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Μέσα από το σύλλογο και τις δικές μας διαδικασίες. Να διεκδικήσουμε, όχι μόνο να μην φορτωνόμαστε εμείς τα βάρη των ελλείψεων, αλλά και το να προσληφθούν μόνιμοι εργαζόμενοι στις Κλινικές! Ναι, είναι δύσκολο, το ξέρουμε καλά αυτό. Αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να ζήσουμε, να σπουδάσουμε, να δουλέψουμε με δικαιώματα!
Υ.Γ. Δεν αναφερθήκαμε καν στις συνθήκες που αντιμετωπίζουμε κατά τη διάρκεια των εφημεριών, αλλά αν είναι να μας έχουν 24 ώρες εγκλωβισμένους σε μια Κλινική, καλό θα ήταν να έχουμε ένα πιάτο φαγητό. Ή κρεβάτι για όλους. Ή να μην μας πέφτουν λάμπες και τζάμια στο κεφάλι.
