Πολλές φορές ακούσαμε πέρυσι να διατυπώνονται τα αιτήματα «Παπαϊωάννου/Κεραμέως παραιτήσου» ή το «Να πέσει η Κυβέρνηση»από τις ρεφορμιστικές δυνάμεις των ΕΑΑΚ/ΑΡΕΝ όσο εξελίσσονταν οι φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο Κ-Χ 4777/2021. Η αιτηματολογία αυτών των δυνάμεων που ανοίγεται σε μια σειρά από μέτωπα περιστρέφεται γύρω από την παραίτηση του εκάστοτε Πρύτανη, του εκάστοτε Υπουργού ή της Κυβέρνησης.

Το να στοχεύει το φοιτητικό κίνημα σε παραίτηση πρυτάνεων ή ακόμα και κυβερνήσεων και όχι στην ανατροπή των νόμων και στην πολιτική που αυτοί υπηρετούν είναι άκρως αποπροσανατολιστικό, επειδή καλλιεργεί την αυταπάτη ότι μπορεί στα πλαίσια αυτού το συστήματος να βρεθεί μια «καλύτερη» λύση. Και ποια μπορεί  να είναι αυτή άραγε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, που αναδείχθηκε σε πρώτης τάξεως εκφραστή της αστικής τάξης, εξέφραζε τις  ελπίδες τους για μια «αριστερή» κυβέρνηση πιο…φιλολαϊκή από τις προηγούμενες ;

Οι δυνάμεις αυτές έχουν βαθιά ριζωμένες τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Άλλωστε και η δημιουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΛΑΕ σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο από πολιτικές οργανώσεις που συμμετέχουν στα σχήματα ΕΑΑΚ εξέφραζε ακριβώς την αυταπάτη των ρεφορμιστικών δυνάμεων ότι μπορεί μέσω κοινοβουλευτικών εκλογών να έρθει η λύση στα προβλήματά μας. Στην βάση αυτή και κάτω από το ίδιο όνομα συσπειρώθηκαν πολιτικές οργανώσεις που μπορεί να αναπτύσσουν πολύ διαφορετική τοποθέτηση σε σημαντικά ζητήματα, όπως αυτό του πολέμου στην Ουκρανία. Η ΑΡΑΣ, για παράδειγμα, έχει ξεκάθαρη φιλο-ρωσική θέση και «διαλέγει» πλευρά σε αυτόν τον άδικο πόλεμο, αντί να αναπτύσσει έναν αντι-ιμπεριαλιστικό λόγο.

Οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ/ΑΡΕΝ δεν πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρξει ισχυρό φοιτητικό κίνημα ικανό να ανατρέψει τις κατευθύνσεις του συστήματος, αλλά πιστεύουν ότι πρέπει να έχουμε με το μέρος μας έναν πρύτανη, και γιατί όχι την κυβέρνηση ολόκληρη για να δούμε μια άσπρη μέρα. Γι’ αυτό και θεωρούν πρώτης τάξεως ευκαιρία την συμμετοχή  στα όργανα συνδιοίκησης των Πανεπιστημίων. Επειδή έχουν την αυταπάτη ότι μπορούν να εκμεταλλευτούν αντιθέσεις του καθηγητικού κατεστημένου και να επηρεάσουν το σύστημα «από τα μέσα» .

Ακόμη και αν κατά πόλεις μπορεί να διαφοροποιούν την τοποθέτηση τους λόγω ύπαρξης πιέσεων και από άλλες δυνάμεις, παραμένουν πιστοί στην βασική τους κατεύθυνση. Όσον αφορά το νόμο Κ-Χ4777/2021,  προκρίνουν την πάλη στα επιμέρους τμήματα και σχολές απέναντι σε διατάξεις και όχι την πανελλαδική κεντρική αναμέτρηση με την κυβερνητική πολιτική. Βέβαια, όσοι  δεν βάζουν πλάτη στην κατεύθυνση ανατροπής, αλλά έχουν ως κυρίαρχο αίτημα το να μην εφαρμοστείο νόμος, ας μας πούνε, πως θα μπορούσε να μην εφαρμοστεί η ΕΒΕ; Θα έπρεπε να εγγράφονται μόνοι τους οι μαθητές στις λίστες των σχολών;

Τα προβλήματά μας λύνονται με κυβερνητικές αλλαγές ή με ανατροπές στον ταξικό συσχετισμό;

Αυτό είναι το ερώτημα που τίθεται επί της ουσίας. Δεν μπορεί το φοιτητικό κίνημα να περιμένει πότε οι δυνάμεις αυτές θα αντιληφθούν ότι καμία κυβέρνηση δεν θα φέρει την αλλαγή.Κάθε νέα κυβέρνηση που έρχεται πατάει πάνω στις αντιδραστικές αλλαγές της προηγούμενης. Οι καθηγητές και οι διοικήσεις των σχολών είναι εκφραστές της κυβερνητικής πολιτικής στα Πανεπιστήμια και δεν έχουν κοινά συμφέροντα με τους φοιτητές.

Το μπλοκάρισμα πτυχών του νόμου όπου πάνε να εφαρμοστούν και το κάλεσμα κινητοποιήσεων πάνω σε μια πτυχή  είναι κομμάτι του αγώνα για την ανατροπή του και όχι για την μη εφαρμογή του.

Όσο μας αφορά ως Αγωνιστικές Κινήσεις παλεύουμε στην κατεύθυνση της ανασυγκρότησης των φοιτητικών συλλόγων πανελλαδικά και για την ανατροπή των άδικων νόμων που προωθούν και εφαρμόζουν αυτή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.Κόντρα στους ταξικούς φραγμούς και στην παιδεία των λίγων και εκλεκτών καλούμε τους φοιτητές να στηρίξουν την αντικαπιταλιστική-αντιιμπεριαλιστική-αντισυνδιαχειριστικήκατεύθυνση για ένα φοιτητικό κίνημα που θα στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις.

18 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ-ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ