Σε συνέχεια της αρχικής επιβολής αντιτίμου στις μετακίνησεις με τα αστικά από και προς την πανεπιστημιούπολη, ενημερωθήκαμε πρόσφατα ότι αυτές θα παραμείνουν δωρεάν μέχρι και τον Δεκέμβρη. Ωστόσο δεν ανακοινώθηκε ποτέ από το πανεπιστήμιο, με ποιόν τρόπο ήρθε αυτή η παράταση των δωρεάν μεταφορών. Αυτό που ξέρουμε σίγουρα είναι ότι πρόκειται για κάτι προσωρινό και κανένας δεν μας εγγυάται την δωρεάν μεταφορά μας μετά τον Δεκέμβρη. Είναι άλλωστε γνωστή η τακτική του πανεπιστημίου να προσπαθεί να πάρει πίσω τα δικαιώματά μας σε περιόδους που οι φοιτητές λείπουμε ή έχουμε εξεταστική.

Με δεδομένα όλα αυτά, οι δυνάμεις του ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών (ΠΚΣ, ΕΑΑΚ, ΠΑΣΠ,Μπλόκο) ξεκίνησαν να μιλάνε για «νίκη» των φοιτητών. Οι αποφάσεις του συλλόγου και οι κινήσεις που πραγματοποιήθηκαν το προηγούμενο διάστημα αποτελούνταν από παρεμβάσεις μερικών συνδικαλιστών από κάθε δύναμη στην πρυτανεία και στα δημοτικά συμβούλια, με όρους συνδιαλλαγής και ενημέρωσης. Οι δυνάμεις των ΠΚΣ/ΚΝΕ και ΕΑΑΚ ώθησαν τον σύλλογο σε κατεύθυνση συνδιοίκησης μεταξύ του καθηγητικού κατεστημένου και ορισμένων συνδικαλιστών, αρνούμενοι παράλληλα την δυνατότητα διεξαγωγής Γενικής Συνέλευσης και αφήνωντας στην αδράνεια την πραγματική δυναμική του συλλόγου μέσα από μαζικές διαδικασίες. Οι δυνάμεις αυτές κάνουν θετικό απολογισμό της κίνησης του συλλόγου, παρουσιάζουν την κατεύθυνση της συνδιοίκησης ως νικηφόρα με βάση τις εξελίξεις και καλούν σε δήθεν εγρήγορση για το επόμενο διάστημα.

Προφανώς και για εμάς είναι θετική εξέλιξη το γεγονός ότι για ένα επόμενο χρονικό διάστημα δεν θα επιβαρυνθούμε με το αντίτιμο στα λεωφορεία. Ότι η εξέλιξη αυτή δεν ήταν καθόλου δεδομένη την ίδια στιγμή που η κατεύθυνση του συστήματος για την εκπαίδευση είναι η πολιτική των ταξικών φραγμών και η κατάργηση των δικαιωμάτων μας στη δωρεάν σίτιση, στέγαση, μεταφορές. Φοβούνται τις αντιδράσεις μας και την μαζική αγανάκτηση που δημιουργήθηκε σε εμάς τους φοιτητές, σε αντίθεση με την «ολοκληρωμένη προτασεολογία» των παραπάνω δυνάμεων στην πρυτανεία και τον δήμο. Αποτέλεσμα αυτού του φόβου είναι η έστω προσωρινή επαναφορά των δωρεάν μετακινήσεων.

Υπάρχει ανάγκη για πραγματική εγρήγορση και ενεργοποίηση του συλλόγου. Όμως ο απολογισμός που κάνουν οι δυνάμεις αυτές οδηγούν στην περαιτέρω απομαζικοποίηση των συλλογικών μας οργάνων ενώ παράλληλα καλλιεργούν αυταπάτες και αναθετικές λογικές στον σύλλογο. Απ’ ότι φαίνεται για αυτές τις δυνάμεις το φοιτητικό κίνημα έχει ταβάνι και συγκεκριμένες δυνατότητες. Βέβαια, οι κινητοποιήσεις μιας μικρής μερίδας εκλεγμένων από τις εκάστοτε δυνάμεις έχουν μάλλον περισσότερη ουσία και παραπάνω δυνατότητες. Αυτές λοιπόν οι τοποθετήσεις έρχονται να βάλουν φρένο στους αγώνες, στην συσπείρωση γύρω από τα συλλογικά μας όργανα και στη κατεύθυνση των γενικών συνελεύσεων, μέσα από τις οποίες μπορεί να γίνει ουσιαστική συζήτηση και να παρθούν αγωνιστικές αποφάσεις.

Από την άλλη, οι συνδιαμορφώσεις που έκαναν οι προοδευτικές δυνάμεων του ΔΣ (ΠΚΣ, ΕΑΑΚ) με τις συστημικές – κυβερνητικές δυνάμεις (ΠΑΣΠ, Μπλόκο) δίνουν πάτημα στις τελευταίες να καπηλευτούν αγώνες και να παρουσιάζονται σαν αγωνιστικές δυνάμεις υπέρ του φοιτητικού κινήματος. Αποπροσανατολίζει λοιπόν αυτή η «κοινή» δράση από τον πραγματικό ρόλο αυτών των συστημικών δυνάμεων, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον λειτουργούν καταστροφικά για τους συλλόγους μας. Η παρέμβαση τέτοιων δυνάμεων στους συλλόγους έχει σκοπό το ξέπλυμα της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής, όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο.

Ως Αγωνιστικές Κινήσεις προσπαθήσαμε το προηγούμενο διάστημα να ενεργοποιήσουμε το σύλλογο και θα συνεχίσουμε στην κατεύθυνση μαζικοποίησης των οργάνων του Συλλόγου, καλώντας κάθε φοιτητή να αναλάβει ως δική του υπόθεση την πάλη για δικαιώματα. Η κατεύθυνση των γενικών συνελεύσεων μπορεί να δώσει απάντηση στην επίθεση και λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Ερχόμαστε αντιμέτωποι ήδη την επαναφορά της επίδειξης πάσο στην λέσχη, η κατάσταση στις εστίες χειροτερεύει για τους «τυχερούς» που διαμένουν εκεί, ενώ είναι βέβαιο ότι θα βρεθούμε ξανά αντιμέτωποι με το αντίτιμο στα λεωφορεία μετά τον Δεκέμβρη. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο για εμάς πως μέσα από την κατεύθυνση της αντίστασης στην κυβερνητική πολιτική, κόντρα στην συναίνεση και την συνδιαλλαγή της συνδιοίκησης, με μαζικό φοιτητικό κίνημα μπορεί να δοθεί απάντηση στην επίθεση που εξαπολύουν το σύστημα και οι κυβερνήσεις του. Το μέλλον μας όμως κρίνεται στους αγώνες, μακριά από αναθετικές λογικές και πρόσκαιρες λύσεις.

Για εμάς το μαζικό φοιτητικό κίνημα δεν έχει περιορισμένες δυνατότητες, αλλά αντιθέτως είναι ικανό να χτίσει τους όρους με τους οποίους θα βάλει ανάχωμα στο μαύρο μέλλον που μας ετοιμάζουν!