Καταργήθηκε για άλλη μια φορά στις πόλεις του ΔΠΘ το δικαίωμα της δωρεάν μετακίνησης των φοιτητών από και προς τις σχολές. Από την αρχή της ακαδημαϊκής χρονιάς,  οι εταιρείες των αστικών ΚΤΕΛ Ξάνθης και Κομοτηνής δεν ήρθαν σε συμφωνία με το ΔΠΘ, με αποτέλεσμα να γίνεται μια πρόσκαιρη παράταση του συμβολαίου τους από την πλευρά του πανεπιστημίου, ενώ στην Αλεξανδρούπολη επιτεύχθηκε μια συμφωνία λίγων μηνών. Όλα αυτά παύουν να ισχύουν, πλέον οι φοιτητές του ΔΠΘ καλούμαστε να αποδεχτούμε πως «κανονικότητα» για εμάς είναι τα καθημερινά εισιτήρια για τις σχολές, τις εστίες, τις λέσχες και τα σπίτια μας. Και φυσικά, πάντα αυτές οι ανακοινώσεις έρχονται σε περιόδους διακοπών, που οι φοιτητές απουσιάζουμε από τις πόλεις σπουδών μας, για να μας βρουν αποσυγκροτημένους και με μειωμένα αντανακλαστικά μακριά από τους φοιτητικούς μας συλλόγους.

Πιο συγκεκριμένα, στην Aρχιτεκτονική Ξάνθης, από την αρχή της ακαδημαϊκής χρονιάς και με πρωτοβουλία των Αγωνιστικών Κινήσεων, ξεκινήσαμε μια σειρά παρεμβάσεων, συζητήσεων με συμφοιτητές μας και ορισμού γενικών συνελεύσεων με στόχο την δημιουργία αγώνα για διεκδίκηση αναλώσιμων για τις σπουδές μας. Στις συνελεύσεις προσδιορίσαμε την συνολικότητα του προβλήματος καθώς όλοι μα όλοι οι φοιτητές στη σχολή καλούμαστε να πληρώνουμε όλα τα υλικά για τις μακέτες μας, τις εκτυπώσεις και τα εργαλεία μας από την τσέπη μας από το πρώτο έτος μέχρι και τη διπλωματική μας. Το αποτέλεσμα αυτής της παγιωμένης κατάστασης είναι προφανώς πολλοί από εμάς να ακροβατούμε στο όριο του αποκλεισμού από τις σπουδές μας, αν δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να συντηρούμε τα σπίτια μας, τους εαυτούς μας και τις εργασίες μας. Το κύμα ακρίβειας έρχεται να κάνει την δύσκολη κατάσταση ακόμα δυσκολότερη. Σε συνδυασμό με τα νομοθετημένα πλέον όρια σπουδών, στενεύουν κατά πολύ τα περιθώρια απόκτησης πτυχίου για τους φοιτητές φτωχότερων οικογενειών. Για να σπουδάσουμε πρέπει να δουλεύουμε και για να δουλέψουμε αναγκαστικά βάζουμε σε δεύτερη μοίρα τις σπουδές και κινδυνεύουμε να καθυστερήσουμε και να μας διαγράψουν. Στην κατάσταση αυτή έρχεται τώρα να προστεθεί και το καθημερινό έξοδο των εισιτηρίων για να πάμε στη σχολή, έξοδο που είναι πολύ πιθανό δεδομένης της κατάστασης να μη μπορούμε πολλοί φοιτητές να το στηρίξουμε.

Χρόνια τώρα επιδιώκουν να καταργήσουν τις δωρεάν φοιτητικές μετακινήσεις, ενώ ακόμα και το διάστημα που διατηρούνταν οι δωρεάν μεταφορές στο ΔΠΘ, η κατάσταση με τα λεωφορεία ήταν απελπιστική, καθώς τα μειωμένα δρομολόγια δεν κάλυπταν τις ανάγκες όλων των φοιτητών. Έτσι, μετακυλίεται το κόστος σπουδών εξ’ ολοκλήρου στις πλάτες μας, καθώς η επίθεση που φέρνουν στοχεύει συνολικά το δωρεάν πλέγμα σίτιση-στέγαση-μεταφορές (βλέπε κάρτες σίτισης και επιβολή αντιτίμου στη λέσχη, που είτε ήδη εφαρμόζονται σε ορισμένες πόλεις είτε ετοιμάζονται να εφαρμοστούν σε άλλες, καθώς και τραγικές συνθήκες διαβίωσης στις εστίες, με κόσμο να πετιέται εκτός). Το αποτέλεσμα είναι και εδώ πως παιδιά από φτωχές λαϊκές οικογένειες ζορίζονται να αντεπεξέλθουν σε αυτό το κόστος με κίνδυνο τελικά να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους ή να τους «προλάβει» το όριο σπουδών και να διαγραφούν. Πρόκειται για ταξικό αποκλεισμό, ώστε τελικά να μπορούν να σπουδάζουν και να παίρνουν πτυχίο ακόμα λιγότεροι, αυτοί που θα έχουν την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν.

Κυβέρνηση, Πρυτανεία και τμήματα κάνουν λόγο για «παροχές» όταν αναφέρονται σε όλα αυτά, λες και οφείλουμε να τους ευχαριστήσουμε που τόσο καιρό «μας τα χάριζαν»! Ακόμα και για τα αναλώσιμα μας, η ανακοίνωση του τμήματος Αρχιτεκτονικής (μετά από πίεση της συνέλευσης των φοιτητών και της κινητοποίησης στον πρόεδρο) κάνει λόγο για « διεκδίκηση χρηματοδότησης» από το τμήμα για να «υποστηριχθούν οι φοιτητές σε μια δύσκολη εποχή». Ευχαριστούμε ξανά! Όλα αυτά φυσικά αφού πρώτα ο πρόεδρος στην κινητοποίηση προσπάθησε να μας πείσει πολλές φορές πως τα αιτήματα μας είναι "ουτοπικά" και "μη ρεαλιστικά".

Στην πραγματικότητα το τμήμα δε διεκδικεί – οι φοιτητές διεκδικούν το δικαίωμα τους στις δωρεάν σπουδές και πιέζουν! Τμήμα και  υπουργείο δεν αποτελούν δύο διαφορετικά όργανα ώστε το ένα να «αγωνιστεί» ενάντια στο άλλο!

Στην πραγματικότητα είναι άκρως ρεαλιστικό το να θέλουμε να σπουδάσουμε δωρεάν και όχι πληρώνοντας εκατοντάδες ευρώ σε κάθε εξάμηνο για αναλώσιμα, η δεκάδες ευρώ εβδομαδιαία για μετακίνηση στη σχολή!

Στην πραγματικότητα, όσο κι αν θέλουν να το ξεχάσουμε, τη δωρεάν σίτιση στέγαση και μεταφορές τα κατέκτησε και υπερασπίστηκε το φοιτητικό κίνημα ξανά και ξανά μέσα από τους αγώνες του τις περασμένες δεκαετίες, όταν σε κάθε ευκαιρία το σύστημα πάλευε να του τα πάρει πίσω!

Στην πραγματικότητα το πανεπιστήμιο και οι καθηγητές μας εφαρμόζουν αυτή τη στιγμή την πολιτική που μας διαγράφει, μας φορτώνει με ακριβές εργασίες χωρίς να μας παρέχει τα μέσα να τις κάνουμε, μας κόβει τη δωρεάν λέσχη, το δωρεάν λεωφορείο, τη δωρεάν εστία!

Αυτή είναι η πραγματικότητα, και την βλέπουμε χωρίς να πέφτουμε σε λογικές ηττοπάθειας, που προσπαθούν να μας γεμίσουν απογοήτευση για να μένουμε αδρανείς. Ούτε να συμμεριζόμαστε απόψεις που περιορίζουν τις ευθύνες αποκλειστικά στον έναν επιχειρηματία, στον άλλον καθηγητή ή στον παράλλο πρόεδρο, βλέποντας μόνο το δέντρο και όχι το πολιτικό δάσος. Ούτε να πειστούμε από τις αποπροσανατολιστικές δικαιολογίες περί υποχρηματοδότησης ως πηγή του προβλήματος. Πρόκειται για πολιτική επιλογή και όχι κακή οικονομική διαχείριση, όπως προσπαθούν να μας πείσουν.

Είναι αναγκαίο να διαμορφώσουμε τους όρους με τους οποίους θα υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τα συλλογικά όργανα πάλης μας, τις γενικές συνελεύσεις και τους μαζικούς αγώνες. Ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε, για να οργανώσουμε τους φοιτητικούς μας συλλόγους, είναι σίγουρα μακρύς, αλλά ο μόνος που μπορεί να φέρει νίκες! Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, να παλέψουμε για σπουδές-δουλειά-ελευθερίες!

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΩΡΕΑΝ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΩΝ

ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΙΣΗ-ΣΤΕΓΑΣΗ-ΣΥΓΓΡΑΜΑΤΑ-ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ – ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ

ΚΑΤΩ ΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΦΡΑΓΜΟΙ

ΚΑΤΩ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΕΡΑΜΕΩΣ