Η συγκεκριμένη πραγματικότητα

Όσοι είμαστε φοιτητές στις Αρχιτεκτονικές, ερχόμαστε απ την πρώτη κιόλας μέρα στη σχολή αντιμέτωποι με μια σκληρή πραγματικότητα. Υποχρεούμαστε να αγοράζουμε κάθε ένα υλικό που απαιτείται για τις εργασίες μας, να πληρώνουμε κάθε μια εκτύπωση και κάθε ένα χαρτόνι και όλα αυτά σε εβδομαδιαία βάση καθώς οι εντατικοί ρυθμοί της σχολής και τα πιεστικά προγράμματα σπουδών προβλέπουν κάθε εβδομάδα διορθώσεις και προπαραδόσεις των εργασιών μας. Η συμμετοχή σε μια μόνο εξεταστική μπορεί να κοστίσει ακόμα και 200 ευρώ, χωρίς να λάβουμε υπόψην τα έξοδα κατά τη διάρκεια του εξαμήνου. Για κάποιους από εμάς τίθεται κυριολεκτικά το δίλημμα του ποια μαθήματα θα δώσουμε και ποια θα αφήσουμε σε κάθε εξεταστική. Για να ανταπεξέλθουμε οικονομικά στις σπουδές μας πολλοί αναγκαζόμαστε να εργαστούμε κιόλας, γεγονός που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την παρακολούθηση στη σχολή και την ενασχόληση με τις εργασίες που μας ζητούνται. Μέσα σε αυτή την εξοντωτική κατάσταση φυσικά δε λείπουν και οι «συμβουλές» των καθηγητών μας, που μας υπενθυμίζουν πως «η Αρχιτεκτονική είναι μια ακριβή σχολή έπρεπε να το ξέρετε από πριν!»  γιατί «τι ήρθατε να σπουδάσετε αρχιτέκτονες ενώ δουλεύετε και αλλού, αυτό δε γίνεται πρέπει να αφιερωθείτε στις εργασίες σας και να σας τα πληρώνουν οι γονείς σας αλλιώς δε γίνεστε αρχιτέκτονες» καθώς «εσείς δεν είστε σαν τις άλλες σχολές, εδώ δεν υπάρχουν ωράρια οι σωστοί φοιτητές πρέπει να κάθονται να δουλεύουν τις εργασίες τους ακόμα και όλο το βράδυ, αυτό είναι το φυσιολογικό!»

Η γενική πραγματικότητα

Το αποτέλεσμα αυτής της παγιωμένης κατάστασης είναι προφανώς πολλοί από εμάς να ακροβατούμε στο όριο του αποκλεισμού από τις σπουδές μας, αν δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να συντηρούμε τα σπίτια μας, τους εαυτούς μας και τις εργασίες μας. Το κύμα ακρίβειας που έχει εμφανιστεί έρχεται να κάνει την δύσκολη κατάσταση ακόμα δυσκολότερη για τους φοιτητές. Σε συνδυασμό με τα νομοθετημένα πλέον όρια σπουδών, στενεύουν κατά πολύ τα περιθώρια απόκτησης πτυχίου για τους φοιτητές φτωχότερων οικογενειών. Για να σπουδάσουμε πρέπει να δουλεύουμε και για να δουλέψουμε αναγκαστικά βάζουμε σε δεύτερη μοίρα τις σπουδές και κινδυνεύουμε να καθυστερήσουμε και να μας διαγράψουν. Οι νόμοι Κεραμέως και συνολικά η πολιτική  που εφαρμόζεται από τις κυβερνήσεις – τωρινή και προηγούμενες – εγγυόνται πως δικαίωμα σε σπουδές, πτυχίο και δουλειά έχουν μόνο όσοι μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά. Όσο χαμηλότερα ταξικά βρίσκεται η οικογένειά μας τόσο περισσότερες οι πιθανότητες να αποκλειστούμε και να στραφούμε προς άλλες λύσεις για να επιβιώσουμε! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα θα μπορούσε να πει κανείς, όμως δεν είναι έτσι! Αν μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια η κακή κατάσταση δεν πρόκειται να βελτιωθεί, αν όμως κινητοποιηθούμε και διεκδικήσουμε αυτά που δικαιούμαστε μόνο κερδισμένοι μπορούμε να βγούμε. Αυτό φαίνεται και από την καταστολή που συναντούν οι κινητοποιήσεις της νεολαίας που έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια. Αν οι αντιδράσεις φοιτητών και νέων δεν είχαν δύναμη και ουσιαστικές διεκδικήσεις δικαιωμάτων, γιατί κάνουν ότι μπορούν για να τις καταπνίξουν; Φαίνεται πως η οργανωμένη και αποφασιτική απάντηση από πλευράς μας, απέναντι στην πολιτική αποκλεισμών και τρομοκράτησης των αγώνων είναι η πραγματική λύση στα καθημερινά μας προβλήματα. Και στην Ξάνθη αυτό ακριβώς προσπαθούμε να κάνουμε.

Οι συνελεύσεις στην Αρχιτεκτονική

Ως Αγωνιστικές Κινήσεις από την πρώτη μέρα του εξαμήνου προσδιορίσαμε την ανάγκη συζήτησης με τους συμφοιτητές μας σχετικά με το ζήτημα των αναλώσιμων για τις εργασίες μας. Με ορίζοντα τον «δύσκολο χειμώνα» όπως μας υπενθυμίζουν συνεχώς οι διάφορες «αντικειμενικές» φωνές των ΜΜΕ, οι οικονομικές απαιτήσεις τις σχολής θα γίνουν ακόμα σοβαρότερο φορτίο στις πλάτες μας. Για το λόγο αυτό κινηθήκαμε στην κατεύθυνση ανοίγματος του ζητήματος στις παρεμβάσεις μας, διαπιστώνοντας πως το πρόβλημα είναι πέρα για πέρα σοβαρό και προβληματίζει ήδη τους συμφοιτητές μας όπως και εμάς τους ίδιους. Το αίτημα που παράχθηκε από τις συζητήσεις μας είναι απλό και ξεκάθαρο. Να απαιτήσουμε δωρεάν παροχή αναλώσιμων στη σχολή για να μην αποκλειστεί κανείς μας από τις σπουδές του!

Σε διαρκή συζήτηση και συμπόρευση με μια μάζα ανένταχτων συμφοιτητών μας που αναγνώρισαν το πρόβλημα και συμφώνησαν στην δημιουργία κίνησης για την διεκδίκηση αναλώσιμων, πήραμε την πρωτοβουλία να καλέσουμε γενική συνέλευση αρχιτεκτονικής. Παρότι η αρχιτεκτονική δεν έχει σύλλογο αλλά υπάγεται στον ενιαίο με τα υπόλοιπα τμήματα της Ξάνθης, το πρόσφατο παρελθόν έχει δείξει πως όχι μόνο μπορούν να κάνουν οι φοιτητές συλλογικές διαδικασίες και αγώνες για τα ζητήματα της σχολής τους, αλλά μπορούν και να κερδίσουν στους αγώνες αυτούς (π.χ. συνελεύσεις και καταλήψεις για τα κατεστραμμένα ταβάνια και τη μη μεταφορά της αρχιτεκτονικής στα ΠΡΟΚΑΤ) .

Οι καθημερινές συζητήσεις, παρεμβάσεις και ανακοινώσεις στους συμφοιτητές μας έπιασαν τόπο και καταφέραμε το κάλεσμα μας για συνέλευση να βρει μεγάλη ανταπόκριση, σε μια περίοδο που οι εικόνες μαζικών συλλογικών διαδικασιών σπανίζουν και ο νέος κόσμος βρίσκεται πολύ μακριά από τα μαζικά του όργανα πάλης. Μαζί με τους φοιτητές που κινήθηκαν μαζί μας όλο αυτό το διάστημα, προσπαθήσαμε να διασφαλίσουμε την διεξαγωγή ουσιαστικής διαδικασίας συνέλευσης, με τα πολιτικά στοιχεία και τον αποφασιστικό χαρακτήρα που πρέπει αυτή να έχει. Στόχος ήταν να συζητηθεί το ζήτημα της έλλειψης δωρεάν αναλώσιμων, να προσδιοριστεί από πού πηγάζει η κατάσταση αυτή και ποιος είναι ο τρόπος κίνησης αυτός που θα φέρει την επιθυμητή νίκη. Φυσικά υπάρχει το δεδομένο πως ο περισσότερος κόσμος δεν έχει καμία εμπειρία από παρόμοια διαδικασία και δέχεται καθημερινά την προπαγάνδα του συστήματος που καλλιεργεί αντιοργανωτισμό και καχυποψία απέναντι σε οποιαδήποτε πολιτική φωνή στα πανεπιστήμια προσπαθεί να πάει κόντρα στην σάπια πραγματικότητα που ζούμε.

Ήταν αναμενόμενο λοιπόν να καλεστούμε να απαντήσουμε σε αντιδραστικά επιχειρήματα και προβληματισμούς αλλά και να υπερασπιστούμε την πολιτική μας ταυτότητα ανοιχτά και θαρρετά. Κριτική πρέπει να γίνεται στις άλλες δυνάμεις που παρεβρέθηκαν στη συνέλευση που κινήθηκαν από απλή τοποθέτηση (ΕΑΑΚ) μέχρι κατάθεση πλαισίου (ΠΚΣ) χωρίς υπογραφή αλλά ως «φοιτήτριες». Πρακτικές που πραγματικά ανοίγουν το δρόμο στο σύστημα να επιτεθεί ακόμα ευκολότερα στον φοιτητικό συνδικαλισμό και στην πολιτικοποίηση των φοιτητών καθώς το χρωματισμένο το πολιτικό και το οργανωμένο αποκτούν αρνητική χροιά στις συνειδήσεις των φοιτητών, ωθώντας τους ακόμα πιο έντονα στη λογική του ατομικού δρόμου. Παράλληλα και η στάση του Αυτόνομου Σχήματος υπονόμευσε τη διαδικασία της συνέλευσης καθώς στην τοποθέτηση τους, υποστήριξαν πως τα πλαίσια στα οποία είναι καλεσμένη η συνέλευση «δε τους βρίσκουν σύμφωνους», καλώντας μάλιστα σε ακύρωση της διαδικασίας και ορισμό άλλου καλέσματος. Ποια πλαίσια είναι αυτά με τα οποία διαφωνούν άραγε; Η διεκδίκηση δωρεάν αναλώσιμων;

Παρά τις διάφορες αρρυθμίες όμως η συνέλευση εξελίχθηκε κανονικά, με τοποθετήσεις, απαντήσεις σε προβληματισμούς και τέλος κατάθεση πλαισίων προς ψήφιση. Το πλαίσιο των Αγωνιστικών Κινήσεων και του ανένταχτου κόσμου ήταν αυτό που συγκέντρωσε τις περισσότερες ψήφους. Πέρα από το αίτημα για δωρεάν αναλώσιμα, στο πλαίσιο προσδιορίσαμε και έναν ορίζοντα κίνησης για το επόμενο διάστημα. Kινητοποίηση στον πρόεδρο του τμήματος με χαρακτήρα διεκδίκησης του δικαιώματος μας και όχι διαλόγου και κάλεσμα νέας γενικής συνέλευσης μετά την κινητοποίηση. Η λογική πίσω από τις προτάσεις μας είναι η έναρξη ενός αγώνα που θα μαζικοποιείται και θα διεκδικήσει το δικαίωμα μας στις δωρεάν σπουδές, χωρίς να ανατεθεί σε κάποιον «υπεύθυνο» εκπρόσωπο ή στην καλή διάθεση των καθηγητών. Άλλωστε μόλις πριν λίγες βδομάδες ο πρόεδρος έλεγε στο μάθημά του πως το ενδεχόμενο τηλεκπαίδευσης το χειμώνα είναι υπαρκτό καθώς το ΔΠΘ μάλλον δε σκοπεύει να διαθέσει λεφτά για πετρέλαιο στις σχολές λόγω της ακρίβειας! Αναρωτιέται κανείς εδώ πως γίνεται ένα πανεπιστήμιο με προυπολογισμό εκατομμυρίων να πλήττεται από την ακρίβεια όσο εμείς και οι οικογένειες μας και πόσο διατεθειμένο είναι εν τέλει το ΔΠΘ να διαθέσει πόρους για να εξασφαλιστεί ότι θα σπουδάζουμε δωρεάν…

Κινητοποίηση στον πρόεδρο

Την ημέρα της κινητοποίησης, νωρίτερα από την ώρα του καλέσματος, ο πρόεδρος του τμήματος προσπάθησε να φύγει από τη σχολή για να μας αποφύγει. Όταν του απευθύνθηκαν οι φοιτητές που ήταν στον χώρο σχετικά με την κινητοποίηση που είναι απόφαση συνέλευσης, προσπάθησε να μας υποτιμήσει λέγοντας πως δεν αναγνωρίζει τη συνέλευση μας και πως είμαστε «μια παρέα παιδιών» που δεν ξέρουμε τι θέλουμε! Μετά από δική μας πίεση και του κόσμου που συγκεντρώθηκε στο σημείο, η στάση του άλλαξε, αναγνώρισε τη συνέλευσή μας και δέχτηκε να βρίσκεται την επόμενη μέρα στη σχολή για να του θέσει το σώμα την απόφαση που πήρε. Η κινητοποίηση αυτή πραγματοποιήθηκε, με μεγάλη μαζικότητα και χαρακτηριστικά διεκδίκησης προς το τμήμα, παρά τις προσπάθειες του προέδρου να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση και να μας πείσει να του απευθυνθούμε δια αντιπροσώπου. Στο επιχείρημα σχετικά με το πόσο ρεαλιστικό είναι το αίτημα μας, η απάντηση ήταν και μπορεί να είναι μόνο ότι ο αγώνας μας  για να μην πληρώνουμε από την τσέπη μας καθημερινά αυτά που η σχολή απαιτεί από εμάς πατάει γερά στο έδαφος! Οι φοιτητές αρχιτεκτονικής ήταν παρόντες στη δέσμευση του προέδρου να μεταφέρει την απόφαση μας στο τμήμα για να την υιοθετήσει και να σταλθεί στη συνέχεια ενημερωτικό μειλ σε όλους μας σχετικά με την απόφαση του τμήματος, δέσμευση που ακόμα είναι ανεκπλήρωτη.

Ακολούθησε διαδικασία συνέλευσης με τον κόσμο να έχει μειωθεί σε σχέση με την μαζικότητα της κινητοποίησης. Στόχος μας και του κόσμου που συνδιαμόρφωσε μαζί μας ήταν ο απολογισμός της κινητοποίησης, η εξαγωγή συμπερασμάτων και ο προγραμματισμός των επόμενων δράσεων μας με βασικό άξονα το να παλέψουμε για να μην αποκλειστεί κανείς μας από τις σπουδές. Η κουβέντα όμως δεν κινήθηκε προς μια ουσιαστική κατά τη γνώμη μας κατεύθυνση και με το πέρασμα της ώρας ο κόσμος μειώθηκε σημαντικά με αποτέλεσμα στην παρουσίαση των πλαισίων να βρίσκονται στον χώρο ελάχιστοι αρχιτέκτονες. Αυτή τη φορά η ΠΚΣ παρουσίασε έτοιμο πλαίσιο με υπογραφή και τα ΕΑΑΚ με το Αυτόνομο Σχήμα συνδιαμόρφωσαν επι τόπου, με βάση το πλαίσιο των ΕΑΑΚ που αρχικά θα κατέβαινε για άλλη μια φορά χωρίς υπογραφή, αλλά σαν πλαίσιο «φοιτητριών αρχιτεκτονικής». Παρά τον τίτλο «Ανοιχτό Αγωνιστικό Πλαίσιο», καθόλου αγωνιστικό δεν ήταν, καθώς  μοναδικό κινητοποιητικό που έθεσε ήταν η μεταφορά του αιτήματος στην επερχόμενη συνέλευση του ενιαίου συλλόγου, κλείνοντας με αυτόν τον τρόπο έναν αγώνα στην αρχιτεκτονική που μόλις πήγε να ξεκινήσει. Η στήριξη από τον ενιαίο ήταν και θα είναι πάντοτε επιθυμητή και αναγκαία όμως στην συγκεκριμένη φάση κρίναμε πως ένα τέτοιο αίτημα αποπροσανατολίζει την πάλη που προσπαθήσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα να οργανώσουμε στη σχολή. Την ώρα της ψήφισης για να λυθεί το ζήτημα της έλλειψης κόσμου, καλέστηκαν οι φοιτητές που ήταν στον χώρο της σχολής, από τους οποίους όμως σχεδόν κανένας δεν παρεβρέθηκε κατά τη διάρκεια της συνέλευσης και δεν ήταν παρών στην κουβέντα! Πατώντας και πάνω στην προκατάληψη για οποιαδήποτε πολιτική υπογραφή που επικρατεί στη νεολαία, και θέτοντας ένα σωρό ζητήματα που ποτέ το σώμα δεν συζήτησε ουσιαστικά, το Ανοιχτό Αγωνιστικό Πλαίσιο συγκέντρωσε τις περισσότερες ψήφους στο τέλος και η συνέλευση έληξε χωρίς να οριστεί καν επόμενο κάλεσμα.

Γενική Συνέλευση Ενιαίου Συλλόγου

Στη Γενική Συνέλευση του Ενιαίου Συλλόγου λίγες μέρες αργότερα και εν όψει της επετείου του Πολυτεχνείου, η ΠΚΣ προσπάθησε να καρπωθεί την απόφαση της συνέλευσης Αρχιτεκτονικής, διαβάζοντας πρωτοβουλιακά το Ανοιχτό Αγωνιστικό Πλαίσιο που η ίδια δεν στήριξε και εμφανιζόμενη για άλλη μια φορά σαν «φοιτητές Αρχιτεκτονικής». Στην ψήφιση των πλαισίων, το ζήτημα της Αρχιτεκτονικής εντάχθηκε στο Ανοιχτό Αγωνιστικό Πλαίσιο που πρότειναν ΕΑΑΚ και Αυτόνομο Σχήμα το οποίο έθετε γενικά την παρέμβαση του Συλλόγου στα τμήματα των σχολών της Πολυτεχνικής όποτε και αν αυτά γίνουν. Το πλαίσιο αυτό υπερψηφίστηκε ενισχύοντας έτσι τη λογική της ανάθεσης του αγώνα σε άλλους πιο «αρμόδιους» με το ζήτημα να απομακρύνεται ακόμα περισσότερο από τα χέρια των ίδιων των φοιτητών.

Πως συνεχίζουμε;

Στην Αρχιτεκτονική όμως άναψε μια φλόγα που δεν πρέπει να σβήσει! Το αίτημα μας για δωρεάν αναλώσιμα είναι η μόνη απάντηση στους αποκλεισμούς πολλών συμφοιτητών μας που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να καλύψουν τα έξοδα που απαιτεί η σχολή. Πρέπει να συνεχίσουμε να παλεύουμε για το δικαίωμά μας στις δωρεάν σπουδές, να καλέσουμε και να μαζικοποιήσουμε περισσότερο τις συνελεύσεις μας και να κινηθούμε στην κατεύθυνση ανοίγματος του αγώνα μας στους συμφοιτητές μας και στην τοπική κοινωνία! Πρέπει να αντιληφθούμε πως όσο πολιτική είναι η επίθεση που δεχόμαστε στις σπουδές και τις ζωές μας, άλλο τόσο πολιτική και συλλογική πρέπει να είναι και η δική μας απάντηση! Μακριά από λογικές συνδιαλλαγής με τους εφαρμοστές τις επίθεσης (καθηγητές, πανεπιστήμιο, υπουργοί) και λογικές εκπροσώπησης και ανάθεσης των αιτημάτων μας. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου μας διδάσκει πως οι οργανωμένοι αγώνες του φοιτητικού κινήματος όχι μόνο έχουν την δύναμη να πιέσουν και να κερδίσουν, αλλά μπορούν να βάλουν ολοκληρωτικά φρένο σε ότι μας μαυρίζει τη ζωή! Συνεχίζουμε λοιπόν δυναμικά με νέο κάλεσμα γενικής συνέλευσης και εμπιστοσύνη πως οι δυνάμεις μας φτάνουν και περισσεύουν για να κερδίσουμε το δίκιο μας!