Η έναρξη του εαρινού εξαμήνου του 2021 μας βρήκε στο τρίτο κύμα της πανδημίας, με τον νόμο για την παιδεία να έχει πια ψηφιστεί, τις σχολές κλειστές και την τηλε-εκπαίδευση να συνεχίζεται. Μέσα σε όλα αυτά οι φοιτητές αγωνιούν για την υγεία των ίδιων και των οικογενειών τους, για το πώς και τι θα φέρει στις σπουδές τους ο νέος νόμος και φυσικά προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στην τηλε-εκπαίδευση. Η τηλε- εκπαίδευση αναδείχθηκε καθ’ όλη την διάρκεια της πανδημικής κρίσης ως ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για το σύστημα και τις βλέψεις του σχετικά με τα πανεπιστήμια και τους όρους σπουδών μας και από την άλλη ως βραχνάς για τους φοιτητές. Για κάποιους αποτελούσε εξαρχής αδύνατη επιλογή ελλείψει του απαραίτητου υλικοτεχνικού εξοπλισμό και της πρόσβασης στο ίντερνετ, για άλλους πάλι έγινε αφόρητη, καθώς αποτελεί εύφορο έδαφος για την ένταση της καθηγητικής αυθαιρεσίας και την εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών.
Στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών, χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το μάθημα Ηλεκτρομαγνητισμός 2, όπου ο καθηγητής Κουρής αποφάσισε αυθαίρετα να επιβάλλει ως προαπαιτούμενο για την εξεταστική την εβδομαδιαία παράδοση ασκήσεων από τους φοιτητές εντός του εξαμήνου. Η μη συμμόρφωση συνεπάγεται αποκλεισμό για τις επόμενες τρεις εξεταστικές, εκείνων των φοιτητών που δε θα μπορέσουν να παραδώσουν. Μάλιστα, ο κ. Κουρής δεν μπαίνει καν στον κόπο να διορθώσει τις εργασίες αυτές, κάνοντας ξεκάθαρο πως ο σκοπός που εξυπηρετούν δεν είναι τάχα η επιμόρφωσή μας, αλλά ο μαζικός αποκλεισμός μας από την εξεταστική. Μέχρι πέρυσι οι εργασίες είχαν προαιρετικό - βοηθητικό ρόλο, που βέβαια αποτελούσαν και πάλι μια άτυπη μέθοδο φιλτραρίσματος των φοιτητών, καθώς η μη παράδοση είχε αρνητική επίπτωση στην τελική βαθμολογία. Το μέγεθος της αυθαιρεσίας υπογραμμίζεται από το γεγονός ότι, ο εν λόγω καθηγητής επιλέγει ασκήσεις από το βιβλίο χωρίς να δίνει εκφωνήσεις, την στιγμή που τα βιβλία δεν έχουν καν παραδοθεί στους φοιτητές.
Ο συγκεκριμένος καθηγητής έχει μακρύ ιστορικό αυθαίρετης και εκφοβιστικής συμπεριφοράς. Συγκεκριμένα , περιορίζει το δικαίωμα απεύθυνσης ερώτησης στο μάθημά του ανάλογα με το αν ο ίδιος την κρίνει αναγκαία, απαντά πολλές φορές προσβλητικά ή και υποτιμώντας ανοιχτά την νοητική ικανότητα φοιτητών. Ακόμα, ενδεικτικά είναι τα χαμηλά ποσοστά επιτυχίας στις εξεταστικές περιόδους και η άρνηση επίδειξης γραπτών. Στην τελευταία εξεταστική δε, όρισε 2 στάδια εξέτασης, το πρώτο εκ των οποίων αποτελούνταν από ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής στις οποίες, αυτοί που κοβόντουσαν, δηλώνονταν ως απόντες και αποκλείονταν από το τελικό στάδιο της εξέτασης, διαφοροποιώντας έτσι πλασματικά το ποσοστό επιτυχίας. Τέλος, προ ολίγων ημερών ανέβασε στο eclass αρχείο με όνομα «Παράδειγμα λανθασμένης πρακτικής και βλακώδους αντίληψης του τι σημαίνει διαβάζω», όπου δημοσιοποίησε την λύση μιας άσκησης ενός φοιτητή και μας ενημέρωσε ότι έχει λίστα με τέτοιου είδους απαντήσεις, κατηγορώντας μας για έλλειψη ακαδημαϊκής αξιοπρέπειας. Μάλλον, για τον κ. Κουρή ακαδημαϊκή αξιοπρέπεια σημαίνει ο εμπαιγμός των φοιτητών και η απαίτηση να είμαστε 24/7 πάνω από ένα βιβλίο.
Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν μεμονωμένη πρακτική εντός του καθηγητικού κατεστημένου καθώς, αν και ο κ. Κουρής κατέχει επάξια τα πρωτεία, η καθηγητική αυθαιρεσία αποτελεί συνήθη τακτική για το ξεσκαρτάρισμα φοιτητών. Αποτελούσε πάγια πρακτική πριν την πανδημία και εντάθηκε μέσα σ΄ αυτήν εν είδει της απομόνωσης των φοιτητών και της αδυναμίας να απαντήσουν συλλογικά στο τηλε-μάθημα. Απόδειξη για το ότι οι κινήσεις του Κουρή είναι πλήρως νομιμοποιημένες και αποδεκτές, αποτελούν τα λεγόμενα του προέδρου του τμήματος « δεν θα πω εγώ στους καθηγητές πώς να κάνουν το μάθημά τους».
Έχει γίνει φανερό πως η κυβέρνηση, τα τμήματα καθηγητών, οι πρυτανικές αρχές, αλλά και οι καθηγητές ατομικά, έχουν βρει στην πανδημία μια πρώτης τάξης ευκαιρία για το βάθεμα της επίθεσης στα δικαιώματα μας και τελικά για την δημιουργία ενός πανεπιστημίου που δε θα μας χωράει όλους. Με αφορμή την απουσία των φοιτητών από τον φυσικό τους χώρο και κατά συνέπεια από τα συλλογικά τους όργανα, θέλουν να διαμορφώσουν ένα πανεπιστήμιο λίγων και εκλεκτών, όπου λίγοι θα εισέρχονται βλ. μείωση εισακτέων-βάσεις εισαγωγής και ακόμα λιγότεροι θα αποφοιτούν. Όπου η καθηγητική αυθαιρεσία θα είναι νόμος και οι αγώνες και ο συνδικαλισμός παράνομοι.
Κόντρα στο μαύρο μέλλον που μας ετοιμάζουν και στη δυστοπική πραγματικότητα που ζούμε, κόντρα στη λογική πως οι ζωές, οι σπουδές και τα δικαιώματά μας είναι αναλώσιμα, η μόνη προοπτική βρίσκεται στους αγώνες. Απέναντι σε λογικές που ψάχνουν δικαίωση στο καθηγητικό κατεστημένο πρέπει, μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις και τους αγώνες μας, να οικοδομήσουμε το μέλλον που μας αξίζει.
Να μην αποτελέσει η παράδοση εργασιών προϋπόθεση για την συμμετοχή οποιουδήποτε φοιτητή στην εξεταστική. Να μην αποκλειστεί κανένας φοιτητής!
