Σε μία περίοδο που η επίθεση του συστήματος του πολέμου και της φτώχειας έχει ανοίξει αμέτρητα μέτωπα με στόχο να τσακίσει κάθε λαϊκό δικαίωμα που έχει απομείνει σε σπουδές-δουλειά-υγεία-ελευθερίες, ως Αγωνιστικές Κινήσεις έχουμε ξεκάθαρο ότι η οργάνωση των αντιστάσεων του λαού είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Σε κάθε χώρο που ο λαός και η νεολαία ζει, δουλεύει και σπουδάζει, είναι ανάγκη να υπάρξουν μαζικές κινηματικές διαδικασίες στον δρόμο της Αντίστασης και Διεκδίκησης – στον δρόμο του ανυποχώρητου, μαζικού αγώνα.
Στις σχολές μας, οι Γενικές Συνελεύσεις και οι Φοιτητικοί Σύλλογοι αποτελούν εκείνα τα συλλογικά όργανα της σπουδάζουσας νεολαίας για την καλύτερη δυνατή οργάνωση των αντιστάσεων μας. Αλλά, το κατοχυρωμένο δικαίωμα της πολιτικής ύπαρξης των Φοιτητικών Συλλόγων έχει αμφισβητηθεί αμέτρητες φορές από το σύστημα και τις κυβερνήσεις του. Η επίθεση του συστήματος στις πολιτικές-συνδικαλιστικές ελευθερίες του φοιτητικού κινήματος όλο και οξύνεται ανάλογα τις αντιδραστικές, αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόζουν. Ο νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη χαρακτηριστικά νομιμοποιεί τις πειθαρχικές διώξεις σε περίπτωση «ανατάραξης της ομαλής ακαδημαϊκής λειτουργίας των ιδρυμάτων» – δηλαδή με θράσος βάζει στο στόχο και τρομοκρατεί τις Γενικές Συνελεύσεις, τις καταλήψεις και τις κινητοποιήσεις μας! Δεν θέλουν να σηκώνουμε κεφάλι! Δεν θέλουν να διεκδικούμε τα δικαιώματα που μας τσακίζουν!
Σε αυτό το πλαίσιο, εντάσσεται και η στάση του καθηγητικού κατεστημένου και της διοίκησης του τμήματος των ΗΜΜΥ Βόλου, που αρνήθηκε να παραχωρήσει αίθουσα για την διεξαγωγή της καλεσμένης Γενική Συνέλευσης του Φοιτητικού Συλλόγου! Για ακόμη μία φορά, έμμεσα ή άμεσα, έθεσαν εμπόδια στην οργάνωση της πάλης της φοιτητικής νεολαίας. Να μην έχουμε καμία αυταπάτη πια, για την θέση τους απέναντι στα δικαιώματα και τις ανησυχίες μας!
Για ακόμη μία φορά, αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος συζήτησης μαζί τους! Ξανά επιβεβαιώνουν πως οι Φοιτητικοί Σύλλογοι δεν έχουν κανένα ρόλο να συνδιαλέγονται με τους μηχανισμούς του Πανεπιστημίου για την λειτουργία και τις οργανωτικές διαδικασίες τους – αντίθετα, οι Φοιτητικοί Σύλλογοι έχουν ρόλο να παλεύουν και να διεκδικούν, ενάντια στην αντιδραστική πολιτική που Πανεπιστημιακές Διοικήσεις και καθηγητικά κατεστημένα καθημερινά εφαρμόζουν μέσα στις σχολές. Οι Φοιτητικοί Σύλλογοι ΔΕΝ είναι όργανα Συνδιοίκησης – είναι όργανα Πάλης για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της σπουδάζουσας νεολαίας και είναι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από το κράτος και τους μηχανισμούς του.
Δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε την στάση μελών του σχήματος των ΕΑΑΚ που παρεμβαίνει στο Φοιτητικό Σύλλογο και, στο εμπόδιο της μη-παραχώρησης αίθουσας που έθεσε το καθηγητικό κατεστημένο, αντέδρασαν ελαφρώς σπασμωδικά, μισή ώρα πριν την καθορισμένη έναρξη της συνέλευσης… Χωρίς την ενημέρωση του ΔΣ και χωρίς κάποια εξήγηση στον υπόλοιπο ΦΣ, με απόλυτη σύγχυση και χωρίς καμία ουσιαστικά πολιτική δικαιοδοσία πέρα από την κάποια «ιδιοκτησιακή λογική» που κατέχει αυτά τα σχήματα της αριστεράς μας, η καλεσμένη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου ακυρώθηκε δημόσια από τα μέλη των ΕΑΑΚ – πριν ξε-ακυρωθεί ξανά – πιθανά αφού το ζήτημα συζητήθηκε πιο ψύχραιμα. Στο τέλος, όμως, ο Φοιτητικός Σύλλογος είχε μπει στα μαθήματά του και η Γ.Σ. δεν πραγματοποιήθηκε λόγω έλλειψης μαζικότητας…
Εν όψει της καλεσμένης Απεργίας της 6 Απρίλη, ως Αγωνιστικές Κινήσεις θεωρούμε ότι η μαζικοποίηση των Γενικών Συνελεύσεων εν όψει της Απεργίας, αποτελούσε κρίσιμο σημείο για την μεγαλύτερη δυνατή μαζικότητα και της Απεργιακής Συγκέντρωσης την επόμενη μέρα, ώστε αυτή να γίνει μία ουσιαστική απάντηση στην λυσσαλέα επίθεση του συστήματος και ουσιαστική ζύμωση της νεολαίας και του λαού για τους μελλοντικούς αγώνες που θα καλεστούν να δώσουν.
Έχουμε ξεκάθαρο ότι οι δυνάμεις της Αριστεράς μέσα στις σχολές, πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν και να μπούμε στην διαδικασία συσπείρωσης και συγκρότησης της πλατιάς μάζας φοιτητών στο δρόμο της οργάνωσης και πάλης. Με Γενικές Συνελεύσεις και τις συλλογικές διαδικασίες μας, ως φοιτητική νεολαία, να αντισταθούμε μαζικά στην πραγματικότητα του πολέμου, της ακρίβειας και της εργασιακής βαρβαρότητας που το σύστημα και οι κυβερνήσεις του μας τάζουν. Να υπερασπιστούμε και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα που μας τσακίζουν. Με τους Φοιτητικούς Συλλόγους μας, με οργάνωση και αγώνες, να παλέψουμε για σπουδές, υγεία, δουλειά και ελευθερίες.
Βόλος, 5/4/2022
